Księgi deuterokanoniczne
Książki deuterocanoniczne oznaczają po grecku "drugi kanon". Zwykle oznacza to te części Biblii, które są używane tylko przez niektóre kościoły chrześcijańskie (głównie rzymskokatolickie i prawosławne). Książki te zostały pierwotnie napisane w języku greckim i pochodzą z epoki około 250-150 lat przed Chrystusem.
Książki te nie są częścią żydowskiego Tanachu (zwanego również Biblią hebrajską), ponieważ ich językiem ojczystym jest grecki, a nie hebrajski. Niektóre książki uważane przez katolików za deuterokanoniczne są:
- The Book of Tobit
- Księga Judyty
- Pierwsza Księga Maccabees, zwana również 1 Maccabees
- Druga Księga Maccabees, zwana również 2 Maccabees
- Mądrość Salomona, zwana również Księgą Mądrości
- Księga Sirachu, zwana również Ecclesiasticus
- Księga Barucha, z Listem Jeremiasza jako ostatnim rozdziałem
Księga Daniela i Księga Estery są dłuższe w Biblii katolickiej niż w protestanckiej, ponieważ mają więcej historii.
Większość kościołów protestanckich nie uważa, że książki deuterokanoniczne były inspirowane przez Boga. Nazywają te książki Apokryfą. Marcin Luter uważał te książki za bardzo dobrą i pożyteczną lekturę; John Calvin uważał je za dzieło szatana.
Pytania i odpowiedzi
P: Co oznacza słowo "deuterokanoniczny"?
O: Deuterokanoniczny oznacza po grecku "drugi kanon" i zwykle odnosi się do tych części Biblii, które są używane tylko przez niektóre kościoły chrześcijańskie (głównie rzymskokatolicki i prawosławny).
P: Kiedy powstały księgi deuterokanoniczne?
O: Księgi deuterokanoniczne zostały spisane w rękopisach w języku greckim przez Żydów zamieszkujących greckojęzyczne obszary nad Morzem Śródziemnym między 250 a 50 rokiem p.n.e., podobnie jak wszystkie księgi Starego Testamentu.
P: Kiedy Stary Testament znany w religii żydowskiej i protestanckiej został napisany po hebrajsku?
O: Dopiero około 900 r. n.e. Stary Testament znany w religii żydowskiej i protestanckiej został spisany w języku hebrajskim i ograniczony do tego, co obecnie określa się mianem "kanonów".
P: Czy księgi deuterokanoniczne są częścią żydowskiego Tanachu (Biblii Hebrajskiej)?
O: Nie, nie są częścią żydowskiego Tanachu (zwanego również Biblią Hebrajską), chociaż były cytowane jako Pismo Święte aż do średniowiecza, co można znaleźć w żydowskiej Misznie i późniejszych pismach rabinicznych, nawet do VI wieku naszej ery. Obecny kanon żydowski został zamknięty w X wieku n.e.
P: Jakie są przykłady ksiąg deuterokanonicznych?
O: Przykładami ksiąg deuterokanonicznych są Księga Tobita, Księga Judyty, Pierwsza Księga Machabejska (1 Machabejska), Druga Księga Machabejska (2 Machabejska), Mądrość Salomona (Księga Mądrości), Księga Syracha (Eklezjastyk), Księga Barucha, której ostatnim rozdziałem jest List Jeremiasza, Daniela, Estery.
P: Dlaczego te księgi są dłuższe niż te, które znajdują się w Bibliach protestanckich? O: Księgi te są dłuższe niż te, które znajdują się w Bibliach protestanckich, ponieważ zawierają więcej historii.
P: Jak protestanci postrzegają te księgi? O: Wielu protestantów nie uznaje tych ksiąg za natchnione przez Boga i używa wobec nich obraźliwego określenia - Apokryfy. Marcin Luter uważał je za dobre do czytania, natomiast Jan Kalwin czytał je i studiował, ale nie uważał, że powinny być częścią Biblii.
