Dattatreja

Dattatreya jako postać historyczna

Chociaż Dattatreya z tradycji Natha współistniał i mieszał się z puranistyczną, bramińską tradycją Datta sampradaya, tutaj skupimy się prawie wyłącznie na wcześniejszej, tantrycznej manifestacji Datty. Śri Gurudev Mahendranath nie miał wątpliwości, że Dattatreya był postacią historyczną. Stwierdził, że Datta urodził się w środę, czternastego dnia pełni księżyca w miesiącu Margasirsa, choć nie wspomina roku.

Dattatreya opuścił dom w młodym wieku, aby wędrować nago w poszukiwaniu Absolutu. Wydaje się, że spędził większość swojego życia wędrując w obszarze pomiędzy i włączając Północny Mysore, przez Maharashtra, i do Gujarat aż do rzeki Narmada. Osiągnął urzeczywistnienie w miejscu niedaleko od miasta znanego obecnie jako Ganagapur. Uważa się, że oryginalne odciski stóp Datty znajdują się na samotnym szczycie w Mount Girnar. Tripura-rahasya odnosi się do ucznia Paraśurama znajdującego Dattę medytującego na górze Gandhamadana.

Uważa się, że Tripura-rahasya (Sekret [Bogini] Tripury) jest skróconą wersją oryginalnej Datta Samhity lub Dakshinamurti Samhity, tradycyjnie przypisywanej Dattatreyi. Ta bardziej długa praca została streszczona przez ucznia Dattatrei, Paraśuramę, którego uczeń, Sumedha Haritayana, przepisał tekst. Dlatego też tekst ten jest czasami określany jako Haritayana Samhita.

Tripura-rahasya podzielona jest na trzy części. Pierwsza część, Mahatmya Khanda lub sekcja o bogini, dotyczy pochodzenia, mantry i jantry bogini Tripury, znanej również jako Lalita lub Lalita Tripurasundari. Jnana Khanda, czyli część poświęcona wiedzy, rozwija tematy świadomości, manifestacji i wyzwolenia. Ostatnia część, Charya Khanda lub sekcja o postępowaniu, została zagubiona, a niektórzy uważają, że zniszczona.

Inne dzieło, Avadhuta Gita (Pieśń Wolnego) jest wspaniałą, pełną współzawodnictwa kompilacją najwyższej myśli przekazanej i zapisanej przez dwóch uczniów Dattatreya, Swamiego i Kartikę. Swami Vivekananda (1863-1902) darzył ją wielkim szacunkiem. Pierwotnie było to dzieło składające się z siedmiu rozdziałów, fałszywy i mizoginiczny ósmy rozdział może być późniejszą próbą dołączenia moralności seksualnej do tradycji Natha przez konserwatywnego ascetę. Niektóre z idei zawartych w tej Gicie są jednak wspólne zarówno dla Shaivite jak i buddyjskich Tantr.

Markandeya Purana donosi, że Dattatreya, aby uwolnić się od wszelkich przywiązań, zanurzył się w jeziorze, gdzie przebywał przez wiele lat. Czyniąc to, miał również nadzieję uniknąć zgromadzenia munisów, którzy pozostali na brzegu jeziora oczekując jego powrotu. Datta wynurzył się z wody nagi w towarzystwie pięknej kobiety. Tekst relacjonuje, że kochał się z nią (maithuna), pił alkohol i cieszył się śpiewem i muzyką. Pomimo tego Munisowie nie opuścili go, a Dattatraya, któremu towarzyszyła jego śakti, kontynuował te praktyki i był medytowany przez tych, którzy pragnęli moksy.

W Bhagavata Puranie Dattatreya wylicza listę swoich dwudziestu czterech guru: ziemia, powietrze, niebo / eter, woda, ogień, słońce, księżyc, pyton, gołębie, morze, ćma, pszczoła, słoń byk, niedźwiedź, jeleń, ryba, rybołów, dziecko, panna, kurtyzana, kowal, wąż, pająk i osa. Wizerunek Natha wahał się od siddhy żyjącego w lesie ze zwierzętami, do przerażającej, nawet demonicznej istoty.

W "Bezdrożach do nieśmiertelności", Shri Gurudev Mahendranath pisze:

"Shri Dattatreya był porzucony we wcześniejszym wieku niż okres, w którym Veda i Tantra połączyły się w jeden prosty kult. To właśnie tacy ludzie jak Dattatreya pomogli uczynić to możliwym. Trzech z jego bliskich uczniów było królami, jeden z nich był Asurą, a dwaj pozostali należeli do kasty wojowników. Sam Dattatreya był uważany za awatara Maheshwara (Shiva), ale później został uznany przez Vaishnavitów za awatara Vishnu. Nie jest to takie sekciarskie twierdzenie jak się wydaje; Hindusi uważają Sziwę i Wisznu za to samo lub za manifestacje Absolutu przybierające formę."

Rzeczywiście, Dattatreya Upanisad, która rozpoczyna się głosząc tożsamość Dattatreya z Wisznu, kończy się mantrą Om Namah Shivaya, utożsamiając Datta z Shiva. W ostatniej części trzeciego rozdziału, mówi się, że tylko Mahesvara (Shiva) przenika rzeczywistość i świeci w każdym sercu człowieka. On sam jest z przodu, z tyłu, po lewej, po prawej, poniżej, powyżej, wszędzie w centrum. Wreszcie, Mahesvara jest utożsamiany z Dattatreyą, przedstawiając tego ostatniego jako awatara Shivy.

Dattatreya jako bóstwo dewocyjne

Dattatreya jest zwykle przedstawiany z trzema głowami, symbolizującymi Brahmę, Wisznu i Sziwę; przeszłość, teraźniejszość i przyszłość; oraz trzy stany świadomości: jawę, sen i bezsenny sen. Przedstawiany jest siedzący w medytacji ze swoją śakti pod drzewem audumbara (spełniającym życzenia). Przed nim znajduje się palenisko, a wokół niego cztery psy. Czasami mówi się, że symbolizują one cztery Wedy.