Widzenie barwne
Widzenie barwne to zdolność organizmu do rozróżniania obiektów na podstawie długości fal (lub częstotliwości) światła, które odbijają, emitują lub przekazują. Kolor jest cechą konstruowaną przez mózg wzrokowy, a nie właściwością obiektów.
Czerwone" jabłko nie emituje czerwonego światła. Raczej po prostu pochłania wszystkie częstotliwości światła widzialnego świecącego na nie z wyjątkiem grupy częstotliwości, które są odbijane.
To właśnie te częstotliwości są postrzegane jako czerwone.
Mechanizm
System nerwowy rozpoznaje kolor porównując reakcje na światło kilku typów fotoreceptorów stożkowych w oku. Fotoreceptory te są wrażliwe na różne części spektrum widzialnego.Dla człowieka spektrum widzialne obejmuje w przybliżeniu zakres od 380 do 740 nm i zwykle występują w nim trzy typy czopków. Zakres widzialny i liczba typów czopków różnią się u poszczególnych gatunków.
Z widzeniem barwnym uzyskuje lepszą wizję (więcej informacji) o rzeczach, które widzi. Dzięki temu może zobaczyć, kiedy owoce lub warzywa są dojrzałe, a także dostrzec zwierzęta ukrywające się na widoku. Przewaga widzenia barwnego występuje głównie w ciągu dnia. W nocy głównym problemem jest zbieranie światła i widzenie w słabym świetle. Z tym zadaniem pręciki radzą sobie lepiej niż czopki.
Rodzaje widzenia barw
Widzenie barw nie jest stanem "wszystko albo nic". Wiele grup zwierząt potrafi rozróżniać kolory, ale w różny sposób. U ssaków, na przykład, niektóre grupy nie widzą barw, a niektóre są dichromatami: mają dwa rodzaje czopków i nie widzą światła ultrafioletowego, czerwonego i pomarańczowego. Uważa się, że ssaki, które przetrwały do okresu jurajskiego, były małymi nocnymi zwierzętami grzebiącymi, które nie potrzebowały widzieć kolorów. Później, po wyginięciu dinozaurów, wiele linii przystosowało się do większej aktywności w ciągu dnia. Większość z nich rozwinęła formę widzenia barwnego, które jest znacznie bardziej przydatne w ciągu dnia. Pierwotniaki rozwinęły pełne (trichromatyczne) widzenie barwne. Dla nich zdolność rozróżniania koloru owoców i liści jest niemal niezbędna.Wiele owadów ma widzenie kolorów w zakresie ultrafioletu, czego człowiek nie potrafi. Dlatego też miodniki na kwiatach są tak widoczne na zdjęciach w świetle ultrafioletowym.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest widzenie kolorów?
O: Widzenie barwne to zdolność organizmu do rozróżniania obiektów na podstawie długości fal lub częstotliwości światła, które odbijają, emitują lub przekazują.
P: Czy kolor jest właściwością przedmiotów?
O: Nie, kolor nie jest właściwością przedmiotów. Jest to cecha wytwarzana przez mózg wzrokowy, a więc nie zależy od percepcji.
P: Czy "czerwone" jabłko emituje czerwone światło?
O: Nie, "czerwone" jabłko nie emituje czerwonego światła. Pochłania ono wszystkie częstotliwości światła widzialnego, które na nie świeci, z wyjątkiem grupy częstotliwości, które są odbijane i które są postrzegane jako czerwone.
P: Jak postrzegamy kolory?
O: Kolory postrzegamy poprzez nasz mózg wzrokowy, który interpretuje długości fal lub częstotliwości światła odbitego od obiektu.
P: Czy różne długości fal wiążą się z różnymi kolorami?
O: Tak, różne długości fal kojarzą się z różnymi kolorami i to pomaga nam rozróżniać przedmioty na podstawie długości fali lub częstotliwości światła, które odbijają, emitują lub przekazują.
P: Czy percepcja ma wpływ na kolor?
O: Nie, percepcja nie ma wpływu na kolor, ponieważ jest to fakt obiektywny i nie zależy od percepcji.
P: Co się dzieje, gdy światło widzialne świeci na obiekt?
O: Kiedy światło widzialne świeci na obiekt, wszystkie częstotliwości z wyjątkiem grupy częstotliwości, które są odbijane, zostaną pochłonięte przez obiekt i te częstotliwości będą postrzegane jako jego szczególny kolor.
