Miedziowce

Historia

Wszystkie pierwiastki tej grupy z wyjątkiem Roentgenu są znane od czasów prehistorycznych, ponieważ wszystkie występują w postaci metalicznej w przyrodzie i do ich produkcji nie trzeba stosować metalurgii ekstrakcyjnej.

Charakterystyka

Podobnie jak inne grupy, członkowie tej rodziny wykazują wzorce w jego konfiguracji elektronowej, zwłaszcza najbardziej zewnętrznych powłok, co skutkuje tendencjami w zachowaniu chemicznym:

Wszystkie są względnie obojętnymi, odpornymi na korozję metalami. Miedź i złoto są kolorowe.

Elementy te mają niską rezystywność elektryczną, więc są używane do okablowania. Miedź jest najtańsza i najczęściej używana. Przewody wiążące dla układów scalonych są zazwyczaj złote. Srebrne i posrebrzane przewody miedziane są spotykane w niektórych specjalnych zastosowaniach.

Aplikacje

Metale te, zwłaszcza srebro, mają niezwykłe właściwości, które czynią je niezbędnymi do zastosowań przemysłowych poza ich wartością pieniężną lub dekoracyjną. Wszystkie one są doskonałymi przewodnikami elektryczności. Najbardziej przewodzące ze wszystkich metali są srebro, miedź i złoto, w tej kolejności. Srebro jest również najbardziej termoprzewodzącym elementem i najbardziej odbijającym światło elementem. Srebro ma również tę niezwykłą właściwość, że zmatowienie, które tworzy się na srebrze, jest nadal wysoce elektrycznie przewodzące.

Miedź jest szeroko stosowana w okablowaniu elektrycznym i obwodach. Złote styki są czasami spotykane w urządzeniach precyzyjnych ze względu na ich zdolność do pozostawania wolnymi od korozji. Srebro jest szeroko stosowane w krytycznych zastosowaniach jako styki elektryczne, a także w fotografii (ponieważ azotan srebra zmienia się w metal pod wpływem światła), rolnictwie, medycynie, zastosowaniach audiofilskich i naukowych.

Złoto, srebro i miedź są dość miękkimi metalami, dlatego łatwo ulegają uszkodzeniu podczas codziennego użytkowania jako monety. Metal szlachetny może być również łatwo ścierany i zużywany w trakcie użytkowania. W swoich funkcjach numizmatycznych metale te muszą być stopione z innymi metalami, aby zapewnić monetom większą trwałość. Stop z innymi metalami sprawia, że powstałe monety są twardsze, mniej podatne na odkształcenia i bardziej odporne na zużycie.

Złote monety: Złote monety są zazwyczaj produkowane jako 90% złota (np. w przypadku amerykańskich monet sprzed 1933 roku) lub 22 karatowe (92%) złoto (np. obecne monety kolekcjonerskie i Krugerrandy), z miedzią i srebrem tworzącymi pozostałą wagę w każdym przypadku. Złote monety bulionowe są produkowane ze złota o zawartości do 99,999% (w serii kanadyjskiego Złotego Liścia Klonowego).

Srebrne monety: Srebrne monety są zazwyczaj produkowane jako monety o zawartości 90% srebra - w przypadku monet bite w USA przed 1965 r. (które były w obiegu w wielu krajach), lub srebrne (92,5%) monety w przypadku monet bite w Wielkiej Brytanii przed 1920 r. i innych srebrnych monet, z miedzią stanowiącą pozostałą wagę w każdym przypadku.

Monety miedziane: Monety miedziane mają często dość wysoką czystość, około 97%, i są zwykle stopione z niewielkimi ilościami cynku i cyny.

Inflacja spowodowała, że wartość nominalna monet spadła poniżej twardej wartości walutowej historycznie używanych metali. Doprowadziło to do tego, że większość współczesnych monet jest wykonana z metali nieszlachetnych - popularne są monety miedziano-niklowe (około 80:20, kolor srebrny), niklowo-mosiężne (miedź (75), nikiel (5) i cynk (20), kolor złoty), manganowo-mosiężne (miedź, cynk, mangan i nikiel), z brązu lub zwykłej stali platerowanej.

Powiązane strony