Al Jolson

Al Jolson (26 maja 1886 - 23 października 1950) był litewsko-amerykańskim piosenkarzem i aktorem. Jego kariera trwała od 1911 roku do jego śmierci w 1950 roku. Nazywano go "największym na świecie artystą rozrywkowym".

Jego styl śpiewania był "sentymentalny [i] melodramatyczny". Ten styl sprawił, że wiele piosenek stało się popularnych. Jolson wpłynął na wielu znanych śpiewaków. Niektórzy z nich to Bing Crosby Judy Garland, rockowy i country Entertainer Jerry Lee Lewis i Bob Dylan. Dylan powiedział, że Jolson był "kimś, kogo życie mogę poczuć".

Jolson był najsłynniejszym i najlepiej opłacanym artystą rozrywkowym w Ameryce w latach 30. Jolson śpiewał i grał w pierwszym (pełnometrażowym) filmie mówionym, The Jazz Singer w 1927 roku. W latach 30. występował w wielu innych filmach muzycznych. Film o życiu Jolsona, The Jolson Story, zdobył Oscary w 1946 roku. Larry Parks grał Jolsona, ale Jolson sam śpiewał te piosenki. Kolejny film, Jolson Sings Again, został wydany w 1949 roku i był nominowany do trzech Oscarów. Po ataku na Pearl Harbor, Jolson stał się pierwszą gwiazdą, która zabawiła wojska za granicą podczas II wojny światowej. Ponownie w 1950 r. został pierwszą gwiazdą, która wystąpiła w Korei dla GI. W ciągu 16 dni dał 42 występy.

Czasami występował w makijażu czarnej twarzy. Była to konwencja teatralna w połowie XIX wieku. Swoim unikalnym i dynamicznym stylem śpiewania czarnej muzyki, jak jazz i blues, przypisywano mu później samodzielne wprowadzanie muzyki afroamerykańskiej do białej publiczności. Już w 1911 roku stał się znany z walki z antyczarną dyskryminacją na Broadwayu. Znany teatr Jolsona i propagowanie przez niego równości na Broadwayu pomogło utorować drogę wielu czarnym wykonawcom, dramaturgom i autorom piosenek, w tym Cabowi Callowayowi, Louisowi Armstrongowi, Duke'owi Ellingtonowi, Fatsowi Wallerowi i Ethel Waters.

Filmy

Mammy's Boy (1923) (niedokończony)
Ustawa o plantacjach (1926)
The Jazz Singer (1927)
The Singing Fool (1928)
Hollywood Snapshots No. 11 (1929) (krótki temat)
Sonny Boy (1929) (Cameo)
Say It with Songs (1929)
New York Nights (1929) (Cameo)
Mamusia (1930)
Show Girl in Hollywood (1930) (Cameo)
Big Boy (1930)
Alleluja, jestem Bum (1933)
Wonder Bar (1934)
Go Into Your Dance (1935)
Paramount Headliner: Broadway Highlights No. 1 (1935) (krótki temat)
The Singing Kid (1936)
Hollywood Handicap (1938) (krótki temat)
Róża z Placu Waszyngtona (1939)
Hollywood Cavalcade (1939)
Rzeka Swanee (1939)
Rapsodia w błękicie (1945) (krótka scena z Jolsonem w czarnej twarz, wprowadzająca "Swanee")
The Jolson Story (1946) (głos podwójny i śpiewny dla Larry'ego Parksa z krótkim występem na ekranie)
Snapshoty ekranu: Off the Air (1947) (krótki temat)
Jolson Sings Again (1949) (głos śpiewający dla Larry Parks)
Oh, You Beautiful Doll (1949) (tylko głos)
Snapshoty ekranu: Hollywood's Famous Feet (1950) (krótki temat) (narrator)
Memoriał Ala Jolsona (1951), film dokumentalny - Columbia Pictures
The Great Al Jolson, (1955) dokument, Columbia Pictures

Teatr

La Belle Paree (1911)
Vera Violetta (1911)
The Whirl of Society (1912)
The Honeymoon Express (1913)
Dzieci z getta (przed 1915 r.)
Robinson Crusoe, Jr. (1916)
Sinbad (1918)
Bombo (1921)
Big Boy (1925)
Artyści i modelarze z 1925 (1925) (dodani do odlewu w 1926)
Big Boy (1926) (ożywienie)
The Wonder Bar (1931)
Trzymaj się swoich kapeluszy (1940)

Słynne piosenki

To pierwsze uderzenie Jolsona w "Nawiedzającej Melodii" (1911).
Ragging the Baby to Sleep (1912)
Hiszpan, który zniszczył mi życie (1912)
Ta mała niemiecka kapela (1913)
You Made Me Love You (1913)
Powrót do Karoliny, którą kochasz (1914)
Yaaka Hula Hickey Dula (1916)
Wysłałem moją żonę na Tysiąc Wysp (1916)
I'm All Bound Round With the Mason Dixon Line (1918)
Rock-A-Bye Your Baby With A Dixie Melody (1918)
Powiedz to Marines (1919)
I'll Say She Does (1919)
Mój kapitan pracuje dla mnie teraz (1919)
Swanee (1919)
Avalon (1920)
O-H-I-O (O-My! O!) (1921)
Kwiecień Prysznice (1921)
Anielskie Dziecko (1922)
Coo Coo" (1922)
Oogie Oogie Wa Wa (1922)
Ten cudowny dzieciak z Madrytu (1922)
Toot, Tootie, Tootsie (1922)
Juanita (1923)

California, Here I Come (1924)
Zastanawiam się, co się stało z Sally? (1924)
Samotny (1925)
I'm Sitting on Top of the World (1926)
When the Red, Red, Robin Comes Bob, Bob, Bobbin' Along (1926)
Moja mamusia (1927)
Z powrotem na swoim własnym podwórku (1928)
There's a Rainbow 'Round My Shoulder' (1928)
Sonny Boy (1928)
Little Pal (1929)
Liza (All the Clouds'll Roll Away) (1929)
Let Me Sing and I'm Happy (1930)
The Cantor (A Chazend'l Ofn Shabbos) (1932)
You Are Too Beautiful (1933)
Ma Blushin' Rosie (1946)
Piosenka rocznicowa (1946)
Alexander's Ragtime Band (1947)
Carolina rano (1947)
Około kwartału do dziewiątego (1947)
Czekając na Roberta E. Lee (1947)
Golden Gate (1947)
When You Were Sweet Sixteen (1947)
If I Only Had a Match (1947)
After You've Gone (1949)
Czy to prawda, co mówią o Dixie? (1949)
Jesteś dziś Samotnikiem? (1950)

1922 arkusze muzyczne

Pytania i odpowiedzi

P: Kim był Al Jolson?

O: Al Jolson był litewsko-amerykańskim piosenkarzem i aktorem, którego kariera trwała od 1911 roku do śmierci w 1950 roku. Nazywano go "największym konferansjerem świata", a jego styl śpiewania był "sentymentalny [i] melodramatyczny".

P: W jakim filmie wystąpił Jolson?

O: Jolson wystąpił w pierwszym (pełnometrażowym) filmie mówionym, The Jazz Singer, który został wydany w 1927 roku. W latach 30. wystąpił również w wielu innych filmach muzycznych.

P: Jakie nagrody zdobył film The Jolson Story?

O: The Jolson Story, film o życiu Jolsona, zdobył Oscary w 1946 roku.

P: Jak wpłynął na znanych piosenkarzy?

A: Al Jolson miał wpływ na wielu znanych piosenkarzy, między innymi na Binga Crosby'ego, Judy Garland, Jerry'ego Lee Lewisa, rockandrollowca i Boba Dylana. Dylan powiedział, że czuje życie Ala Jolsona.

P: Co robił podczas II wojny światowej?

O: Po ataku na Pearl Harbor Al Jolson został pierwszą gwiazdą, która w czasie II wojny światowej bawiła żołnierzy za granicą. W 1950 r. ponownie stał się pierwszą gwiazdą, która wystąpiła dla żołnierzy w Korei i wykonała 42 przedstawienia w ciągu 16 dni.

P: Dlaczego nosił czarny makijaż? O: Al Jolsen nosił makijaż typu blackface, ponieważ była to konwencja teatralna stosowana przez artystów w połowie XIX wieku do przedstawiania postaci afroamerykańskich lub śpiewania muzyki afroamerykańskiej, takiej jak jazz i blues.

P: W jaki sposób jego występy pomogły utorować drogę czarnym wykonawcom? O: Znane sztuki teatralne Jolsena i promowanie równości na Broadwayu pomogły utorować drogę wielu czarnym wykonawcom, dramaturgom i autorom piosenek, takim jak Cab Calloway, Louis Armstrong, Duke Ellington, Fats Waller i Ethel Waters.