Sezon 1981-82 NHL

Sezon 1981-82 NHL był 65. sezonem National Hockey League. Dwadzieścia jeden drużyn rozegrało po 80 spotkań. William M.Jennings Trophy zadebiutował w tym roku jako trofeum dla bramkarzy z drużyny z najmniejszą liczbą bramek przeciwko. New York Islanders zdobyli swój trzeci z rzędu Puchar Stanleya, pokonując Vancouver Canucks w czterech meczach.

Przed rozpoczęciem sezonu, dywizje ligi zostały zmienione, aby lepiej odzwierciedlić lokalizacje drużyn. Dywizja Patrick, która była w Konferencji Clarence'a Campbella, przeszła do Konferencji Księcia Walii, podczas gdy Dywizja Norrisa poszła w drugą stronę, przechodząc z Konferencji Walii do Konferencji Campbella. Taki układ podziałów istniał do sezonu 1993-94, w którym zarówno dywizje jak i konferencje ligi zostały przemianowane, aby odzwierciedlić geografię.

Sezon regularny

Sytuacja końcowa

Uwaga: GP = Rozegrane mecze; W = Wygrane; L = Przegrane; T = Remisy; GF = Goals for; GA = Goals against; Pts = Punkty; PIM = Kary w minutach
Uwaga: Drużyny, które zakwalifikowały się do playoffów są zaznaczone pogrubioną czcionką

Konferencja Księcia Walii

Wydział Adams	GP	W	L	T	Pts	GF	GA	PIM
Montreal Canadiens	80	46	17	17	109	360	223	1463
Boston Bruins	80	43	27	10	96	323	285	1266
Buffalo Sabres	80	39	26	15	93	307	273	1425
Quebec Nordiques	80	33	31	16	82	356	345	1757
Hartford Whalers	80	21	41	18	60	264	351	1493

Patrick Division	GP	W	L	T	Pts	GF	GA	PIM
New York Islanders	80	54	16	10	118	385	250	1328
New York Rangers	80	39	27	14	92	316	306	1402
Philadelphia Flyers	80	38	31	11	87	325	313	2493
Pittsburgh Penguins	80	31	36	13	75	310	337	2212
Washington Capitals	80	26	41	13	65	319	338	1932

Konferencja Clarence'a Campbella

Wydział Norris	GP	W	L	T	Pts	GF	GA	PIM
Minnesota North Stars	80	37	23	20	94	346	288	1358
Winnipeg Jets	80	33	33	14	80	319	332	1314
St. Louis Blues	80	32	40	8	72	315	349	1579
Chicago Black Hawks	80	30	38	12	72	332	363	1775
Toronto Maple Leafs	80	20	44	16	56	298	380	1888
Detroit Red Wings	80	21	47	12	54	270	351	1250

Wydział Smythe	GP	W	L	T	Pts	GF	GA	PIM
Edmonton Oilers	80	48	17	15	111	417	295	1473
Vancouver Canucks	80	30	33	17	77	290	286	1840
Calgary Flames	80	29	34	17	75	334	345	1331
Los Angeles Kings	80	24	41	15	63	314	396	1730
Colorado Rockies	80	18	49	13	49	241	362	1138

Liderzy punktacji

Uwaga: GP = rozegrane mecze; G = bramki; A = asysty; Pts = punkty

Gracz	Zespół	GP	G	A	Pts
Wayne Gretzky	Edmonton Oilers	80	92	120	212
Mike Bossy	New York Islanders	80	64	83	147
Peter Stastny	Quebec Nordiques	80	46	93	139
Dennis Maruk	Washington Capitals	80	60	76	136
Bryan Trottier	New York Islanders	80	50	79	129
Denis Savard	Chicago Black Hawks	80	32	87	119
Marcel Dionne	Los Angeles Kings	78	50	67	117
Bobby Smith	Minnesota North Stars	80	43	71	114
Dino Ciccarelli	Minnesota North Stars	76	55	51	106
Dave Taylor	Los Angeles Kings	78	39	67	106

Nagrody NHL

Trofeum Księcia Walii:	New York Islanders
Clarence S. Campbell Bowl:	VancouverCanucks
Trofeum Pamięci Arta Rossa:	Wayne Gretzky, Edmonton Oilers
Trofeum Pamięci Billa Mastertona:	Glenn Resch, Colorado Rockies
Calder Memorial Trophy:	Dale Hawerchuk, Winnipeg Jets
Conn Smythe Trophy:	Mike Bossy, New York Islanders
Frank J. Selke Trophy:	Steve Kasper, Boston Bruins
Hart Memorial Trophy:	Wayne Gretzky, Edmonton Oilers
Nagroda im. Jacka Adamsa:	Tom Watt, Winnipeg Jets
James Norris Memorial Trophy:	Doug Wilson, Chicago Black Hawks
Lady Byng Memorial Trophy:	Rick Middleton, Boston Bruins
Nagroda im. Lestera B. Pearsona:	Wayne Gretzky, Edmonton Oilers
Nagroda NHL Plus/Minus:	Wayne Gretzky, Edmonton Oilers
Trofeum Williama M. Jenningsa:	Rick Wamsley, Denis Herron, Montreal Canadiens
Vezina Trophy:	Billy Smith, Wyspiarze z Nowego Jorku
Trofeum Lestera Patricka:	Emile Francis

Zespoły gwiazd

Pierwsza drużyna	Pozycja	Druga drużyna
Billy Smith, Wyspiarze z Nowego Jorku	G	Grant Fuhr, Edmonton Oilers
Doug Wilson, Chicago Black Hawks	D	Paul Coffey, Edmonton Oilers
Ray Bourque, Boston Bruins	D	Brian Engblom, Montreal Canadiens
Wayne Gretzky, Edmonton Oilers	C	Bryan Trottier, Wyspiarze z Nowego Jorku
Mike Bossy, New York Islanders	RW	Rick Middleton, Boston Bruins
Mark Messier, Edmonton Oilers	LW	John Tonelli, New York Islanders

Pierwsze gry

Poniżej znajduje się lista zawodników, którzy rozegrali swój pierwszy mecz w NHL w sezonie 1981-82 (lista wraz z pierwszą drużyną, gwiazdki(*) oznaczają start w playoffach):

Jiri Bubla, Vancouver Canucks
Garth Butcher*, Vancouver Canucks
Bob Carpenter, Washington Capitals
Gaetan Duchesne, Washington Capitals
Ron Francis, Hartford Whalers
Grant Fuhr, Edmonton Oilers
Randy Gregg*, Edmonton Oilers
DaleHawerchuk, Winnipeg Jets
Ivan Hlinka, Vancouver Canucks
Tim Hunter, Calgary Flames
Pelle Lindbergh, Philadelphia Flyers
Al MacInnis, Calgary Flames
Troy Murray, Chicago Black Hawks
Bernie Nicholls, Los Angeles Kings
Marian Stastny, Quebec Nordiques
Thomas Steen, Winnipeg Jets
Tony Tanti, Chicago Black Hawks
John Vanbiesbrouck, New York Rangers

Ostatnie gry

Poniżej znajduje się lista zawodników, którzy rozegrali swój ostatni mecz w NHL w sezonie 1981-82 (lista wraz z ich ostatnią drużyną):

Don Marcotte, Boston Bruins
Rogie Vachon, Boston Bruins
Bill Clement, Calgary Flames
Eric Vail, Detroit Red Wings
Dave Keon, Hartford Whalers
Paul Shmyr, Hartford Whalers
Rick Martin, Los Angeles Kings
Steve Vickers, New York Rangers
Bob Dailey, Philadelphia Flyers
Jimmy Watson, Philadelphia Flyers
Don Luce, Toronto Maple Leafs
Rene Robert, Toronto Maple Leafs
Jean Pronovost, Washington Capitals

Pytania i odpowiedzi

P: W którym roku był sezon 1981-82 NHL?

O: Sezon 1981-82 NHL był 65. sezonem National Hockey League.

P: Ile spotkań rozegrała każda drużyna w tym sezonie?

O: Każda drużyna rozegrała w tym sezonie 80 spotkań.

P: Jakie trofeum zostało wprowadzone w tym sezonie?

A: Wprowadzono trofeum Williama M. Jenningsa, które jest nagrodą dla bramkarzy z drużyny, która strzeliła najmniej bramek.

P: Kto w tym roku zdobył Puchar Stanleya?

O: New York Islanders zdobyli swój trzeci z rzędu Puchar Stanleya, pokonując Vancouver Canucks w czterech meczach.

P: W jaki sposób zostały zmienione podziały przed rozpoczęciem tego sezonu?

O: Przed rozpoczęciem tego sezonu zmieniono podziały w lidze, aby lepiej odzwierciedlić lokalizację drużyn. Dywizja Patrick przeszła z Clarence Campbell Conference do Prince of Wales Conference, natomiast dywizja Norris poszła w drugą stronę, przechodząc z Wales Conference do Campbell Conference.

P: Jak długo trwał ten podział, zanim został ponownie zmieniony?

O: Taki układ podziałów istniał do sezonu 1993-94, kiedy to zmieniono nazwy zarówno dywizji, jak i konferencji ligowych, aby odzwierciedlić geografię.