Beringia
Bering land bridge połączył dzisiejszą Alaskę i wschodnią Syberię w okresach plejstoceńskich zlodowaceń.
Jego największa rozciągłość wynosiła około 1.000 mil (1.600 km) z północy na południe. Nie była zlodowacona, ponieważ opady śniegu były bardzo niewielkie, gdyż wiatry znad Oceanu Spokojnego traciły wilgoć nad w pełni zlodowaconymi pobliskimi górami.
Trawiasty step, wraz z mostem lądowym, który rozciągał się na kilkaset mil w głąb kontynentów po obu stronach, został nazwany Beringią. Uważa się, że niewielka populacja ludzka, licząca najwyżej kilka tysięcy osób, przetrwała epokę lodowcową w Beringii. Była ona odizolowana od populacji w Azji przez co najmniej 5 000 lat. Jakiś czas po 16.500 lat temu, zaczęła zasiedlać Amerykę, kiedy amerykańskie lodowce, które blokowały drogę na południe, stopiły się.
Kurczenie się mostu lądowego Beringa
Geografia
Cieśnina Beringa, Morze Czukocze na północy i Morze Beringa na południu to płytkie morza (mapy, po prawej). Podczas cykli globalnego ochłodzenia, takich jak ostatnia epoka lodowcowa, wiele wody skupiło się w czapach lodowych Arktyki i Antarktydy. Spadek poziomu mórz odsłonił płytkie dna morskie, które następnie zostały ponownie zalane. Inne mosty lądowe na świecie powstawały i były ponownie zalewane w ten sam sposób: około 14 000 lat temu kontynentalna Australia była połączona z Nową Gwineą i Tasmanią. Wyspy Brytyjskie stanowiły przedłużenie kontynentalnej Europy poprzez suche dno Kanału La Manche, a suchy basen Morza Południowochińskiego połączył Sumatrę, Jawę i Borneo z kontynentem azjatyckim.
Wzrost i spadek globalnego poziomu mórz odsłaniał i zatapiał mostową masę lądową zwaną "Beringia" kilka razy w plejstocenie. Uważa się, że beringyjski most lądowy istniał podczas zlodowacenia, które miało miejsce przed 35 000 lat BP. W nowszym okresie 22.000-7.000 lat BP był on również nad wodą. Cieśnina otworzyła się ponownie około 15 500 lat p.n.e. i około 6000 lat p.n.e. linie brzegowe miały swój obecny kształt.
Zlodowacenie Berengia-Wisconsin
Berengia - okres deglacjacji
Berengia - dzień dzisiejszy
Zamieszkiwanie ludzi
The Beringa land bridge is significant for several reasons, not least because it is believed to have enabled human migration to the Americas from Asia about 25,000 years ago. Badanie przeprowadzone przez Hey'a wykazało, że spośród ludzi migrujących przez ten most lądowy w tym okresie czasu, tylko 70 pozostawiło swój genetyczny ślad u współczesnych potomków.
Genetyczne zasiedlenie Beringii
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest most Beringa?
O: Beringowski most lądowy to lądolód, który połączył dzisiejszą Alaskę i wschodnią Syberię podczas plejstoceńskich zlodowaceń.
P: Czy most Beringa był zlodowacony w czasie epoki lodowcowej?
O: Nie, lądowy most Beringa nie był zlodowacony, ponieważ opady śniegu były bardzo niewielkie z powodu wiatrów znad Oceanu Spokojnego, które traciły wilgoć nad całkowicie zlodowaconymi pobliskimi górami.
P: Co to jest Beringia?
O: Beringia to step trawiasty, w tym most lądowy, który rozciągał się na kilkaset mil w głąb kontynentów po obu stronach.
P: Czy ludzie żyli w Beringii podczas epoki lodowcowej?
O: Tak, uważa się, że niewielka, najwyżej kilkutysięczna populacja ludzka przetrwała w Beringii epokę lodowcową.
P: Jak długo Beringia była odizolowana od populacji w Azji?
O: Beringia była odizolowana od populacji w Azji przez co najmniej 5 000 lat.
P: Kiedy populacja ludzka w Beringii zaczęła zasiedlać obie Ameryki?
O: Populacja ludzka w Beringii zaczęła zasiedlać obie Ameryki gdzieś po 16.500 latach, kiedy stopiły się lodowce amerykańskie, które blokowały drogę na południe.
P: W jaki sposób topnienie lodowców amerykańskich ułatwiło migrację ludzi z Beringii do obu Ameryk?
O: Topnienie lodowców amerykańskich umożliwiło ludziom z Beringii przejście do obu Ameryk.
