Victim blaming
Victim blaming to obarczanie ofiary przestępstwa odpowiedzialnością za to przestępstwo. Począwszy od lat 70. termin ten był powszechnie używany w Stanach Zjednoczonych. Używano go głównie w związku z procesami o gwałt, a także tymi o podłożu rasistowskim.
W 1947 roku Theodor W. Adorno zdefiniował to, co później zostało nazwane "obwinianiem ofiary", jako "jedną z najbardziej złowrogich cech charakteru faszystowskiego". Wkrótce potem Adorno i trzej inni profesorowie z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley stworzyli swoją wpływową i wysoce dyskutowaną skalę F (F jak faszysta), opublikowaną w The Authoritarian Personality (1950), która wśród faszystowskich cech tej skali wymieniała "pogardę dla wszystkiego, co dyskryminowane lub słabe". Powszechnym przykładem obwiniania ofiar jest idiom "prosiła się o to", np. "sama się o to prosiła", powiedziane o ofierze przemocy lub napaści seksualnej.
Przeciwstawne poglądy
Roy Baumeister, psycholog społeczny i osobowościowy, przekonywał, że obwinianie ofiary nie zawsze jest złe. Według niego może ono prowadzić do nowych pomysłów, które pokazują, że ofiara była przynajmniej częściowo odpowiedzialna za dany czyn. Baumeister argumentuje, że powszechne wyjaśnienia przemocy i okrucieństwa nie są pomocne, ponieważ mówią, że ofiara była niewinna. Według niego, w klasycznej opowieści o "micie czystego zła" niewinne, mające dobre intencje ofiary zajmują się swoimi sprawami, gdy nagle zostają zaatakowane przez straszliwych złoczyńców. Sytuacja nie jest jednak tak prosta. W większości przypadków ofiara zrobiła coś, co rozgniewało sprawcę lub pomogło mu w jego działaniach. W większości przypadków ofiara zrobiła coś, co rozgniewało przestępcę lub pomogło mu w jego działaniach.
Przykłady
W 2005 r. australijski kaznodzieja muzułmański Feiz Mohammad wygłosił w Australii przemówienie, w którym obwiniał kobiety o to, że są ofiarami gwałtu. Powiedział: "Co minutę gdzieś na świecie pojawia się ofiara gwałtu. Dlaczego? Nie można winić nikogo poza nią samą. Pokazała swoje piękno całemu światu... Bez ramiączek, bez pleców, bez rękawów, pokazując nogi, nic poza szatańskimi spódnicami, rozciętymi spódnicami, półprzezroczystymi bluzkami, minispódniczkami, obcisłymi dżinsami: wszystko po to, by drażnić człowieka i odwoływać się do jego cielesnej [seksualnej] natury.
W sprawie, która stała się głośna w 2011 roku, jedenastoletnia ofiara wielokrotnych gwałtów zbiorowych w Cleveland w Teksasie została oskarżona przez obrońcę o to, że celowo przyciągała seksualnie mężczyzn, aby ci próbowali ją zgwałcić. "Jak pająk i mucha. Czy ona nie mówiła: 'Wejdź do mojego salonu, powiedział pająk do muchy?'", zapytał świadka. New York Times opublikował artykuł bezkrytycznie relacjonujący sposób, w jaki wiele osób w społeczności obwiniało ofiarę, za co gazeta później przeprosiła.
W przypadku, który przyciągnął światową uwagę, gdy w grudniu 2012 r. w Indiach zgwałcono i zabito kobietę, niektórzy indyjscy urzędnicy państwowi i przywódcy polityczni obwiniali ofiarę za jej strój i przebywanie poza domem do późna w nocy.
Pytania i odpowiedzi
P: Czym jest obwinianie ofiar?
O: Obwinianie ofiar to obarczanie ofiary przestępstwa odpowiedzialnością za to przestępstwo.
P: Kiedy termin "obwinianie ofiar" był powszechnie używany w Stanach Zjednoczonych?
O: Termin "obwinianie ofiar" był powszechnie używany w Stanach Zjednoczonych od lat 70. XX wieku.
P: W jakim kontekście termin "obwinianie ofiary" był używany głównie w związku z procesami o gwałt?
O: Termin "obwinianie ofiary" był używany głównie w związku z procesami o gwałt.
P: Kto zdefiniował "obwinianie ofiary" w 1947 roku i jak je opisał?
O: Theodor W. Adorno zdefiniował "obwinianie ofiary" w 1947 roku jako "jedną z najbardziej złowrogich cech faszystowskiego charakteru".
P: Co Adorno i trzej inni profesorowie z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley stworzyli w 1950 roku?
O: Adorno i trzech innych profesorów z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley stworzyli w 1950 roku wpływową i szeroko dyskutowaną skalę F.
P: Jakie faszystowskie cechy zawierała skala F?
O: Skala F zawierała wśród faszystowskich cech skali "pogardę dla wszystkiego, co dyskryminowane lub słabe".
P: Jaki jest typowy przykład obwiniania ofiar?
O: Powszechnym przykładem obwiniania ofiar jest idiom "sama się o to prosiła", np. "sama się o to prosiła" w odniesieniu do ofiary przemocy lub napaści seksualnej.
