Cyrulik sewilski (opera)

Historia opery

Opera Rossiniego nie była pierwszą, która powstała na podstawie sztuki Beaumarchais'go. Kompozytor Giovanni Paisiello napisał jedną o tym samym tytule, a kolejną skomponował w 1796 roku Nicolas Isouard. Opera Paisiella była przez pewien czas popularna, ale wkrótce sławę zdobyła opera Rossiniego, a opera Paisiella została zapomniana.

Opera Mozarta Le nozze di Figaro, skomponowana w 1786 roku, jest również oparta na tej samej sztuce, ale dotyczy drugiej części sztuki (sztuka była w trzech częściach).

Rossini znany jest z tego, że potrafił komponować bardzo szybko. Całą muzykę do Cyrulika sewilskiego skomponował w niecałe trzy tygodnie. Uwerturę zapożyczył z czegoś, co napisał wcześniej.

Kiedy opera została wystawiona po raz pierwszy 20 lutego 1816 roku, była wielką porażką. Publiczność syczała i wyśmiewała się przez cały czas, a na scenie zdarzyło się kilka drobnych wypadków. W pewnym momencie na scenę wszedł kot.

Za drugim razem spektakl okazał się wielkim sukcesem.

Historia opery

Opera Rossiniego nie była pierwszą, która powstała na podstawie sztuki Beaumarchais'go. Kompozytor Giovanni Paisiello napisał jedną o tym samym tytule, a kolejną skomponował w 1796 roku Nicolas Isouard. Opera Paisiella była przez pewien czas popularna, ale wkrótce sławę zdobyła opera Rossiniego, a opera Paisiella została zapomniana.

Opera Mozarta Le nozze di Figaro, skomponowana w 1786 roku, jest również oparta na tej samej sztuce, ale dotyczy drugiej części sztuki (sztuka była w trzech częściach).

Rossini znany jest z tego, że potrafił komponować bardzo szybko. Całą muzykę do Cyrulika sewilskiego skomponował w niecałe trzy tygodnie. Uwerturę zapożyczył z czegoś, co napisał wcześniej.

Kiedy opera została wystawiona po raz pierwszy 20 lutego 1816 roku, była wielką porażką. Publiczność syczała i wyśmiewała się przez cały czas, a na scenie zdarzyło się kilka drobnych wypadków. W pewnym momencie na scenę wszedł kot.

Za drugim razem spektakl okazał się wielkim sukcesem.

Role

Role

Historia opery

Akt 1

Plac przed domem doktora Bartolo

Historia rozgrywa się w mieście Sewilla w Hiszpanii. Ma to być XVII wiek. Na miejskim rynku przed domem doktora Bartolo, pod oknem Rozyny przygrywa zespół muzyków. Wśród nich jest Lindoro, który udaje biednego studenta, ale tak naprawdę jest przebranym hrabią Almavivą. Ma nadzieję, że Rozyna go pokocha. Płaci muzykom, którzy następnie odchodzą.

Wchodzi Figaro. Był on kiedyś służącym Almavivy. Aria, którą śpiewa jest bardzo znana. Nazywa się Largo al factotum. Almaviva prosi go, aby pomógł mu spotkać się z Rozyną, oferując mu pieniądze, jeśli mu się to uda. Figaro mówi, że powinien przebrać się za żołnierza i udając, że jest pijany, spróbować dostać się do domu.

W domu doktora Bartolo Rozyna śpiewa pieśń Una voce poco fa (A voice just now). Rosina pisze do hrabiego, nazywając go Lindoro, bo myśli, że tak ma na imię. Gdy wychodzi z pokoju, wchodzą Bartolo i Basilio. Bartolo jest podejrzliwy w stosunku do hrabiego, a Basilio mówi, że powinni zacząć opowiadać o nim złe historie, żeby się go pozbyć.

Kiedy ich już nie ma, wchodzą Rozyna i Figaro. Figaro prosi Rozynę, aby napisała krótką notatkę do Lindora. Ona już to zrobiła. Bartolo zaskakuje ją, ale udaje jej się go oszukać.

Berta, służąca doktora Bartolo, próbuje opuścić dom. Spotyka ją hrabia przebrany za pijanego żołnierza. Bartolo nie może pozbyć się hrabiego, któremu udaje się zamienić krótkie słowo z Rosiną. Szepcze jej, że nazywa się Lindoro i daje jej list. Bartolo przygląda się temu i jest podejrzliwy. Chce wiedzieć, czego dotyczy list, ale Rozyna zwodzi go, dając mu listę rzeczy do wyprania. Bartolo i hrabia zaczynają się kłócić. Pojawiają się Basilio, Figaro i Berta, a hałas słyszy oficer straży i jego ludzie. Bartolo myśli, że hrabia został aresztowany, ale Almaviva zdradza oficerowi swoje prawdziwe nazwisko i natychmiast zostaje wypuszczony. Bartolo i Basilio nie mogą zrozumieć, dlaczego tak się stało. Rosina śmieje się z nich.

Akt 2

Dom doktora Bartolo

Almaviva ponownie zjawia się w domu doktora. Tym razem jest przebrany za nauczyciela muzyki. Udaje, że Basilio jest chory i że przyszedł zamiast niego. Początkowo Bartolo jest podejrzliwy, ale wkrótce wpuszcza go do środka, gdy ten pokazuje mu list Rozyny. Daje Różynce lekcję śpiewu. Bartolo myśli, że Lindoro jest jednym ze sług hrabiego i że próbuje zdobyć dla niego dziewczęta. Bartolo nie chce zostawić go samego z Rozyną, więc każe Figarowi (który jest cyrulikiem) ogolić go.

Kiedy nagle pojawia się Basilio, Almaviva przekupuje go pieniędzmi, a on odchodzi, mówiąc, że jest chory. Bartolo orientuje się w końcu, że to podstęp i wyprowadza wszystkich z pokoju. Udaje się do notariusza, aby zawrzeć umowę małżeńską między sobą a Rozyną. Pokazuje Różynce list, który napisała do "Lindoro" i sprawia, że myśli ona, iż Lindoro jest sługą i przebiegłym przyjacielem Almavivy.

Scena jest pusta, a muzyka wywołuje burzę z piorunami. Hrabia i Figaro wspinają się po drabinie na balkon i wchodzą do pokoju przez okno. Rosina pokazuje Almavivie list i mówi, że jest bardzo smutna. Almaviva mówi jej, kim naprawdę jest. Rozyna teraz go kocha. Figaro mówi im, że powinni wyjść. Basilio i notariusz podchodzą do drzwi wejściowych i próbują wyjść po drabinie, ale ta zniknęła. Basilio może albo wziąć łapówkę i zostać świadkiem ślubu, albo zostać zastrzelony. Postanawia, wraz z Figarem, być świadkiem podpisania kontraktu małżeńskiego między hrabią a Rozyną. Bartolo rzuca się do akcji, ale jest już za późno. Bartolo (który był tym, który zabrał drabinę) jest szczęśliwy, gdy dowiaduje się, że może zatrzymać posag Różyny.

Historia opery

Akt 1

Plac przed domem doktora Bartolo

Historia rozgrywa się w mieście Sewilla w Hiszpanii. Ma to być XVII wiek. Na miejskim rynku przed domem doktora Bartolo, pod oknem Rozyny przygrywa zespół muzyków. Wśród nich jest Lindoro, który udaje biednego studenta, ale tak naprawdę jest przebranym hrabią Almavivą. Ma nadzieję, że Rozyna go pokocha. Płaci muzykom, którzy następnie odchodzą.

Wchodzi Figaro. Był on kiedyś służącym Almavivy. Aria, którą śpiewa jest bardzo znana. Nazywa się Largo al factotum. Almaviva prosi go, aby pomógł mu spotkać się z Rozyną, oferując mu pieniądze, jeśli mu się to uda. Figaro mówi, że powinien przebrać się za żołnierza i udając, że jest pijany, spróbować dostać się do domu.

W domu doktora Bartolo Rozyna śpiewa pieśń Una voce poco fa (A voice just now). Rosina pisze do hrabiego, nazywając go Lindoro, bo myśli, że tak ma na imię. Gdy wychodzi z pokoju, wchodzą Bartolo i Basilio. Bartolo jest podejrzliwy w stosunku do hrabiego, a Basilio mówi, że powinni zacząć opowiadać o nim złe historie, żeby się go pozbyć.

Kiedy ich już nie ma, wchodzą Rozyna i Figaro. Figaro prosi Rozynę, aby napisała krótką notatkę do Lindora. Ona już to zrobiła. Bartolo zaskakuje ją, ale udaje jej się go oszukać.

Berta, służąca doktora Bartolo, próbuje opuścić dom. Spotyka ją hrabia przebrany za pijanego żołnierza. Bartolo nie może pozbyć się hrabiego, któremu udaje się zamienić krótkie słowo z Rosiną. Szepcze jej, że nazywa się Lindoro i daje jej list. Bartolo przygląda się temu i jest podejrzliwy. Chce wiedzieć, czego dotyczy list, ale Rozyna zwodzi go, dając mu listę rzeczy do wyprania. Bartolo i hrabia zaczynają się kłócić. Pojawiają się Basilio, Figaro i Berta, a hałas słyszy oficer straży i jego ludzie. Bartolo myśli, że hrabia został aresztowany, ale Almaviva zdradza oficerowi swoje prawdziwe nazwisko i natychmiast zostaje wypuszczony. Bartolo i Basilio nie mogą zrozumieć, dlaczego tak się stało. Rosina śmieje się z nich.

Akt 2

Dom doktora Bartolo

Almaviva ponownie zjawia się w domu doktora. Tym razem jest przebrany za nauczyciela muzyki. Udaje, że Basilio jest chory i że przyszedł zamiast niego. Początkowo Bartolo jest podejrzliwy, ale wkrótce wpuszcza go do środka, gdy ten pokazuje mu list Rozyny. Daje Różynce lekcję śpiewu. Bartolo myśli, że Lindoro jest jednym ze sług hrabiego i że próbuje zdobyć dla niego dziewczęta. Bartolo nie chce zostawić go samego z Rozyną, więc każe Figarowi (który jest cyrulikiem) ogolić go.

Kiedy nagle pojawia się Basilio, Almaviva przekupuje go pieniędzmi, a on odchodzi, mówiąc, że jest chory. Bartolo orientuje się w końcu, że to podstęp i wyprowadza wszystkich z pokoju. Udaje się do notariusza, aby zawrzeć umowę małżeńską między sobą a Rozyną. Pokazuje Różynce list, który napisała do "Lindoro" i sprawia, że myśli ona, iż Lindoro jest sługą i przebiegłym przyjacielem Almavivy.

Scena jest pusta, a muzyka wywołuje burzę z piorunami. Hrabia i Figaro wspinają się po drabinie na balkon i wchodzą do pokoju przez okno. Rosina pokazuje Almavivie list i mówi, że jest bardzo smutna. Almaviva mówi jej, kim naprawdę jest. Rozyna teraz go kocha. Figaro mówi im, że powinni wyjść. Basilio i notariusz podchodzą do drzwi wejściowych i próbują wyjść po drabinie, ale ta zniknęła. Basilio może albo wziąć łapówkę i zostać świadkiem ślubu, albo zostać zastrzelony. Postanawia, wraz z Figarem, być świadkiem podpisania kontraktu małżeńskiego między hrabią a Rozyną. Bartolo rzuca się do akcji, ale jest już za późno. Bartolo (który był tym, który zabrał drabinę) jest szczęśliwy, gdy dowiaduje się, że może zatrzymać posag Różyny.