Samookaleczenie

Rodzaje urazów własnych

Uszkodzenie ciała jest terminem ogólnym, który obejmuje wiele różnych rodzajów umyślnego uszkodzenia ciała. Istnieje wiele rzeczy, które można uznać za samookaleczenie. Na przykład, jeżeli ktoś pracuje zbyt ciężko, to może to być postrzegane jako łagodna forma samookaleczenia. W innych łagodnych przypadkach, osoba, która dokonała samookaleczenia, może celowo zerwać strupki, aby nie dopuścić do ich skaleczenia lub zadrapania. Kompulsywne ciągnięcie włosów (trichotillomania) i kompulsywne skubanie skóry (dermotillomania) są zaburzeniami kontroli impulsów, które są również łagodną formą samookaleczenia.

W poważniejszych przypadkach może dojść do złamania lub zwichnięcia kości, a także do utraty niebezpiecznej ilości krwi. Gryzienie, pieczenie i cięcie to inne formy samouszkodzeń. Innym częstym rodzajem samookaleczenia jest przedawkowanie leków.

Im dłużej dana osoba to robi, tym gorsze może być jej samookaleczenie. Dzieje się tak dlatego, że ciało danej osoby buduje tolerancję na (przyzwyczaja się) do bólu z powodu urazów. Z tego powodu muszą się bardziej zranić, aby uzyskać ten sam efekt. W niektórych przypadkach może to prowadzić do urazów śmiertelnych lub prawie śmiertelnych.

Osoba może przejść przez dobrowolny ból z innych powodów, które zazwyczaj nie są uważane za samookaleczenie. Rana odniesiona przez siebie jest wtedy, gdy ktoś zranił się, aby czegoś uniknąć, a nie z powodu problemów psychologicznych. Niektórzy ludzie zadają sobie ranę w czasie wojny, aby nie musieć służyć w wojsku.

Niektórzy ludzie przechodzą przez ból, aby zmienić swój wygląd, jak na przykład w przypadku przekłuwania uszu. To się nazywa modyfikacja ciała. Modyfikacja ciała nie jest formą samookaleczania się.

Scarification jest rodzajem modyfikacji ciała, w której ktoś tnie lub pali skórę w celu jej ozdobienia. Może to być branding, który jest powszechny w niektórych wspólnotach braterskich. Może ona również obejmować wielokrotne cięcie skóry we wzór lub wzór. W ten sposób powstaną bardzo duże blizny. Niektóre plemiona afrykańskie używają blizny jako symbolu piękna i siły.

Cięcie przedramienia jest powszechnym rodzajem samookaleczenia.

Samouszkodzenie się ludności

Eksperci szacują, że około 1% populacji samookaleczyło się. Podczas gdy osoby w każdym wieku i z każdej grupy etnicznej doznały samookaleczenia, niektóre grupy są bardziej narażone na samookaleczenie niż inne. Wiek, płeć i rasa mogą być czynnikami zwiększającymi ryzyko samookaleczenia. Niektóre dowody sugerują, że samouszkodzenia częściej zdarzają się również u osób, które mają w rodzinie historię samobójstw lub samouszkodzeń.

Wiek

Ogólnie rzecz biorąc, więcej młodych ludzi jest leczonych z powodu samookaleczenia niż jakakolwiek inna grupa wiekowa. Według jednego z australijskich badań 30% nastolatków twierdzi, że samookaleczyło się. Jest to bardziej rozpowszechnione wśród osób z chorobami psychicznymi. Jeden na czterech (25%) nastolatków z chorobami psychicznymi samokaleczył się. Samouszkodzenia u kobiet występują najczęściej w wieku 15-24 lat. Samce są najbardziej skłonne do samookaleczania się w wieku 25-34 lat.

Ostatnie badania skupiające się na młodych ludziach sugerują, że 10 procent osób w wieku 15-16 lat samookaleczyło się. W tym przypadku, samookaleczenie było zazwyczaj wykonywane przez cięcie.

Płeć

Badanie przeprowadzone w Oksfordzie w 2000 roku wykazało, że około 300 na 100.000 (0,3%) mężczyzn w wieku od 15 do 24 lat oraz 700 na 100.000 (0,7%) kobiet w tym samym wieku, zostało przyjętych do szpitala po samookaleczeniu. Na podstawie takich statystyk większość z nich zgadza się, że młode białe kobiety są najbardziej narażone na samookaleczenia. Prawdopodobnie z tego powodu uważa się zazwyczaj, że kobiety mają wyższy wskaźnik samookaleczeń niż mężczyźni. Może to jednak nie być prawdą, ponieważ kobiety są bardziej skłonne do uzyskania pomocy w zakresie samookaleczania się. Mężczyźni mogą mieć takie same lub podobne wskaźniki samookaleczenia jak kobiety. Niektóre ustalenia sugerują nawet, że w połowie lat 30. więcej mężczyzn jest leczonych z powodu samookaleczenia niż kobiet.

Dyskryminacja

Grupy mniejszościowe, które spotykają się z dyskryminacją, są również bardziej skłonne do samookaleczania się. Jeśli ktoś jest zastraszany, ponieważ jest inny (na przykład z powodu swojej rasy, pochodzenia etnicznego lub orientacji seksualnej), może to prowadzić do niskiej samooceny i poczucia bezradności wobec emocji. Może to doprowadzić niektórych ludzi do samookaleczenia.

Historia osobista

Badania wykazują, że ci, którzy byli maltretowani, są bardziej skłonni do samookaleczania się. Wykorzystywanie seksualne, fizyczne i emocjonalne może powodować niską samoocenę, szczególnie u dzieci. Może ono również powodować inne problemy emocjonalne. Niektóre osoby mogą się zwracać w kierunku samookaleczenia, aby złagodzić te emocje. Niska samoocena własnej wartości u ofiar molestowania może prowadzić do przekonania ich, że molestowanie było ich winą. W związku z tym mogą zwrócić się w stronę samookaleczenia.

Niestabilne warunki życia, takie jak bezrobocie czy rozwód, mogą również zwiększać prawdopodobieństwo samookaleczenia się.

Więźniowie są również bardziej narażeni na samookaleczenia. Może to wynikać z trwającej traumy, do której dochodzi w zakładach karnych, w tym z przemocy seksualnej i fizycznej oraz zastraszania. W środowisku takim jak więzienie, gdzie możliwości osadzonych są ograniczone, więźniowie mogą zwracać się o samookaleczenie. W Anglii i Walii raport The Howard League podaje, że w 2007 roku ponad 22 000 więźniów zrobiło sobie krzywdę.

Osoby z zaburzeniami uczenia się i rozwoju, takimi jak autyzm, są bardziej narażone na samookaleczenia. Przyczyna tego jest niejasna. Niektóre badania przypadków wykazały, że może to być forma samostymulacji. Może być tak, że dzieci z autyzmem starają się wyrazić frustrację, której nie potrafią wyjaśnić słowami. Dzieci autystyczne, które dokonują autodestymulacji, mogą to robić przez uderzenie głową lub ugryzienie.

Leczenie

Autodestrukcja to zachowanie uzależniające. Kiedy ktoś zaczyna krzywdzić się w siebie, trudno mu przestać, nawet jeśli chce. To sprawia, że profesjonalna pomoc i leczenie są ważną częścią procesu powrotu do zdrowia po samookaleczeniu.

Rodzaj leczenia, które jest najbardziej skuteczne, jest różny w zależności od osoby. Istnieje wiele różnych rodzajów terapii, które zostały wykorzystane, aby pomóc ludziom, że samookaleczenie.

Terapia poznawczo-behawioralna może pomóc człowiekowi zrozumieć, dlaczego się krzywdzi. Terapia poznawczo-behawioralna jest stosowana, aby pomóc pacjentom zrozumieć przyczyny ich problemu. Dzięki temu pacjent może dowiedzieć się, co jest przyczyną jego samookaleczenia i nauczyć się, jak radzić sobie z tymi problemami w inny sposób niż samookaleczenie.

Pomocne mogą być również terapie stosowane przy zaburzeniach stresu pourazowego. Dzieje się tak dlatego, że wiele osób, które doznały samookaleczenia, stało się ofiarami nadużyć. Przykładem tego jest terapia odczulania i regeneracji ruchu oczu (EMDR).

Narkotyki mogą być również stosowane w leczeniu samookaleczeń. Uważa się, że samookaleczenie może spowodować uwolnienie endorfin chemicznych do mózgu. Z czasem chemikalia te mogą stać się uzależniające. Istnieją pewne narkotyki, które mogą pomóc w tym uzależnieniu, ale nie udowodniono, że pomagają one ludziom, którzy samookaleczają się. Naltrekson i nalokson to dwa leki, które są badane pod kątem tego rodzaju leczenia. Badania dotyczące endorfin zostały przeprowadzone głównie na zwierzętach. Nie jest jasne, czy ich chemia mózgu zmienia wynik badań.