Ramforynch
Rhamphorhynchus to rodzaj długoogoniastych pterozaurów z górnej jury. Jest to najbardziej znany z długoogoniastych pterozaurów, podrzędu Rhamphorynchoidea.
Rhamphorhynchus miał długi ogon, usztywniony wiązadłami, zakończony małym diamentowym sterem na końcu ogona, który pomagał mu zachować stabilność podczas lotu.
W szczękach Rhamphorhynchus znajdowały się igiełkowate zęby, które były pochylone do przodu, z zakrzywioną, ostrą, dziobatą końcówką pozbawioną zębów. Ich dieta składała się głównie z ryb i owadów.
Podobnie jak u innych pterozaurów, jego ciało było pokryte włoskami, co sugeruje, że miał regulację termperatury ("gorącokrwisty") i wysoki poziom metabolizmu. Występuje to również u ptaków i nietoperzy, i wydaje się konieczne do aktywnego lotu.
Rodzaj ten odniósł spory sukces: jest to najczęstszy pterozaur znajdowany w pokładach wapieni Solnhofen w Bawarii w Niemczech. Są to te same pokłady, w których znaleziono Archaeopteryx.
Kilka Rhamphorhynchus (latających) i gniazdujący Pterodactylus, autor Heinrich Harder, 1916.
Rhamphorhynchoids
Ta wczesna grupa rozkwitała od górnego triasu do końca jury. Gdy po raz pierwszy widzimy je w zapisie kopalnym, wykształciły trzy rodziny, więc biolodzy wiedzą, że ich wczesna ewolucja nie jest jeszcze ujawniona. str. 240, 246 Te trzy rodziny są reprezentowane przez trzy rodzaje: Rhamphorhynchus, Dimorphodon i Eudimorphodon. Ten podrząd był najwcześniejszym rodzajem pterozaura, po którym przyszły bardziej "pochodne" pterozaury krótkoogoniaste, Pterodaktyloidy, takie jak Pterodactylus. W jurze górnej oba podrzędy były już żywe.
Grupa zawsze ma długi ogon, usztywniony przez prętopodobne kościste ścięgna, aby utrzymać go prosto. Wskazuje to, że ich lot był niezwykle stabilny, co oznacza, że utrzymywał się na kursie i nie odrywał się zbytnio od ziemi. Cecha ta występuje również u Archaeopteryx i wczesnych nietoperzy, a także u owadów takich jak ważki.
Można to interpretować w ten sposób. Szybkie poruszanie się wymaga specjalnych, zaawansowanych mózgów i odruchów, aby zachować kontrolę. Późniejsze ptaki i pterozaury miały dodatkowe "okablowanie kontrolne" w swoich mózgach, ale wczesne nie. Dowodem na to jest dodatkowy rozmiar mózgów pterodaktyli i ptaków w porównaniu z mózgami gadów, z którymi te grupy zaczynały. To, że znaczna część tego wzrostu jest związana z widzeniem i lataniem, wynika jasno z tego, jak działają ptasie mózgi.
Analogią mogą być samoloty. Wczesne samoloty były bardzo stabilne, podobnie jest z samolotami pasażerskimi. Samoloty myśliwskie są zasadniczo znacznie mniej stabilne, a muszą być, aby móc wykonywać skoki. Wymaga to tak szybkich reakcji, że szczegóły są opracowywane przez komputer, a pilot wskazuje, gdzie należy się udać.
Sterowanie niestabilnym statkiem wymaga więcej "mózgu" niż stabilnym. Ta sama zasada odnosi się do pterozaurów, ptaków i nietoperzy. Wczesne ptaki, nietoperze, pterozaury i owady były bardziej stabilne, z ogonami lub (w przypadku owadów) długimi odwłokami. Pomagało to latającym zwierzętom utrzymać się na właściwym torze lotu, co rozumiemy pod pojęciem "stabilny".
Wszystkie gatunki z tej grupy posiadają zęby. Grupa wyginęła pod koniec jury, w której doszło do niewielkiego wymierania. str. 270
Taksonomia
Klasyfikacja ta jest prosta, ale niestety jest paraphyletyczna, gdyż oba podrzędy nie są grupami siostrzanymi. Nie ma jednak wystarczających dowodów, by stwierdzić, z której wcześniejszej grupy powstały pterodaktyloidy. Jest to więc najlepsze co możemy zrobić:
- Pterosauria
- Rhamphorhynchoidea
- Dimorphodontidae
- Anurognathidae
- Rhamphorhynchidae
- Scaphognathinae
- Rhamphorynchinae
- Pterodactyloidea
Rhamphorhynchus , Muzeum Historii Naturalnej w Brukseli
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest Rhamphorhynchus?
O: Rhamphorhynchus to rodzaj długoogoniastych pterozaurów z górnej jury.
P: Jaki jest podrząd Rhamphorhynchus?
O: Rhamphorhynchus należy do podrzędu Rhamphorynchoidea.
P: Jaka jest funkcja małego steru w kształcie rombu na końcu ogona Rhamphorhynchus?
O: Mały ster w kształcie rombu na końcu ogona Rhamphorhynchus pomagał utrzymać stabilność podczas lotu.
P: Jaka była dieta Rhamphorhynchus?
O: Dieta Rhamphorhynchus składała się głównie z ryb i owadów.
P: Jakie jest pokrycie ciała Rhamphorhynchus i co to sugeruje?
O: Ciało Rhamphorhynchus było pokryte włosami, co sugeruje, że miał regulację temperatury i wysokie tempo metabolizmu, które było niezbędne do aktywnego lotu.
P: Jakie jest znaczenie pokładów wapienia Solnhofen w Bawarii w Niemczech?
O: Złoża wapienia Solnhofen w Bawarii w Niemczech są istotne, ponieważ są to te same warstwy, w których znaleziono Archaeopteryx, a Rhamphorhynchus jest najczęstszym znalezionym tam pterozaurem.
P: Czy Rhamphorhynchus miał zęby na końcówce przypominającej dziób?
O: Nie, Rhamphorhynchus miał igiełkowate zęby nachylone do przodu, z zakrzywioną, ostrą, dziobopodobną końcówką bez zębów.
