Psychoanaliza
Psychoanaliza jest zbiorem teorii i technik psychologicznych i terapeutycznych. Została zapoczątkowana przez austriackiego lekarza Sigmunda Freuda, przy wykorzystaniu doświadczeń z pracy klinicznej Josefa Breuera i innych.
Od tego czasu psychoanaliza rozszerzyła się i została zmieniona, zreformowana i rozwinięta na różne sposoby. Własni współpracownicy i uczniowie Freuda, tacy jak Alfred Adler i Carl Jung, mieli własne pomysły. Rozwijali oni swoje koncepcje niezależnie od Freuda. Znacznie później, Anna Freud i Melanie Klein wykorzystały te idee do leczenia dzieci z problemami.
Podstawowymi ideami psychoanalizy są:
Przedni rząd: Sigmund Freud, G. Stanley Hall, Carl Jung; Tylny rząd: Abraham A. Brill, Ernest Jones, Sándor Ferenczi, przy: Uniwersytet Clark w Worcester, Massachusetts
Freud i jego córka Anna, 1913
Nieświadomy umysł
Czasami ludzie nie potrafią powiedzieć, dlaczego czują się tak, jak się czują lub zachowują się tak, jak się zachowują. To, co powoduje te uczucia i działania, nazywane jest w teorii psychodynamicznej nieświadomym umysłem.
Różne metody
Pod szerokim parasolem "psychoanalizy" kryją się co najmniej 22 różne podejścia do teorii i leczenia klinicznego. Termin ten odnosi się również do metody badania rozwoju dziecka.
Freudowska psychoanaliza wykorzystuje typ leczenia, w którym podmiot (pacjent analityczny) mówi, w tym wolne skojarzenia, fantazje i sny. Na ich podstawie analityk opracowuje nieświadome konflikty, które powodują objawy i problemy charakteru pacjenta. Interpretując je dla pacjenta, analityk tworzy wgląd w problemy. Analityk identyfikuje i wyjaśnia patologiczne obrony pacjenta, jego pragnienia i poczucie winy.
Psychoanaliza była krytykowana na wielu frontach. Nazywano ją pseudonauką i brakowało jej empirycznego wsparcia. Pozostaje jednak wpływowa w psychiatrii, w niektórych kręgach bardziej niż w innych.
