Zabawa

Funkcja gry

Przeprowadzono dwa duże przeglądy badań nad zabawą zwierząt i w obu stwierdzono, że jest ona niezwykle trudna do zdefiniowania. Zabawa jest niemal powszechna u bardzo młodych ssaków, a także u niektórych grup ptaków, takich jak papugi i kruki. Musi więc mieć jakąś funkcję, ale jaka to jest funkcja? Z pewnością nie jest to natychmiastowe przetrwanie. W rzeczywistości, młode zwierzęta wielu gatunków mogą ryzykować życie bawiąc się. ^przedmowa Jednak, skoro przetrwała u tak wielu gatunków, musi mieć wartość przetrwania. To, jak mówi Fagan, jest paradoksem.

"Problem zdefiniowania zabawy jest jednym z największych wyzwań stojących przed neurologią, biologią behawioralną, psychologią, pedagogiką i ogólnie naukami społecznymi". Burghardt. ^przedmowa

Główna idea jest taka, że zabawa jest zasadniczo użyteczna, a więc może być wyjaśniona przez normalny proces ewolucji przez dobór naturalny. Zostało to zaproponowane przez Karla Groosa ponad sto lat temu i nadal jest to wyjaśnienie większościowe.

Gra identyfikacyjna

Naukowcy znają trudności w określeniu, kiedy dane zachowanie jest zabawą, a kiedy nie. Konrad Lorenz opracował pewne kryterium. Aby zachowanie można było nazwać "zabawą", powinno ono rzeczywiście różnić się od reakcji w normalnej sytuacji. Tak więc walka młodych szczeniąt w zabawie jest czymś zupełnie innym niż poważne walki psów, a nie tylko mniejszym stopniem tego samego.

"Główna różnica polega na (...) zachowaniu w zabawie wszystkich społecznych zahamowań, nawet w najbardziej hałaśliwych i namiętnych rodzajach zabawy. Przede wszystkim zachowane jest zahamowanie przed prawdziwym gryzieniem, podczas gdy w poważnych bójkach, nawet w najmniejszych sporach, zahamowanie to zostaje natychmiast zniesione".

Zabawa dla dzieci

Zabawa może przybrać formę improwizacji lub udawania, przedstawienia, naśladowania, gier, sportu. Zabawa może być ustrukturyzowana, z celami i zasadami; w takim przypadku jest to "gra". Inne zabawy są nieustrukturyzowane, bez reguł. Guru dziecięcych gier byli Iona i Peter Opie, którzy zbierali je w Anglii w okresie po II wojnie światowej.

Często sporty z określonymi zasadami odbywają się w wyznaczonych miejscach do zabawy, takich jak boiska sportowe. Inne przestrzenie do zabawy mogą być placami zabaw z wyposażeniem i strukturami promującymi aktywną i społeczną zabawę. Niektóre miejsca zabaw mogą być w pomieszczeniach zamkniętych, jak muzea lub rodzinne centra rozrywki.

National Institute for Play opisuje siedem rodzajów zabaw:

1. Gra Attunement, która tworzy połączenie, np. między noworodkiem a matką.
2. Zabawa ciałem, w której niemowlę bada sposoby, w jakie jego ciało działa i wchodzi w interakcje ze światem. Przykłady: wydawanie śmiesznych dźwięków lub odkrywanie, co się dzieje podczas upadku.
3. Zabawy z przedmiotami, takie jak zabawa zabawkami, uderzanie garnkami i patelniami, manipulowanie przedmiotami fizycznymi w sposób, który wykorzystuje ciekawość.
4. Zabawa społeczna, zabawa, która angażuje innych w działania. Przykłady: turlanie się, robienie min i nawiązywanie kontaktów z innymi dziećmi.
5. Zabawa wyobraźni (zwana również "udawaniem" lub "fantazjowaniem"). Dziecko wymyśla scenariusze z własnej wyobraźni. Działają w swoim wymarzonym świecie, na przykład jako rodzaj zabawy w księżniczkę lub pirata.
6. Zabawa w opowiadanie (lub narrację), zabawa w naukę i język, która rozwija intelekt. Mogą one odgrywać rodzica czytającego dziecku na głos lub dziecko opowiadające historię własnymi słowami.
7. Zabawa twórcza. Oznacza to zabawę z wyobraźnią w celu stworzenia wyższego stanu umysłowego. Na przykład, dorosły może eksperymentować, aby znaleźć nowy sposób na użycie instrumentu muzycznego; lub, jak Einstein był znany z tego, że to robił, osoba może zastanawiać się nad rzeczami, które nie są jeszcze znane i bawić się niesprawdzonymi pomysłami jako pomostem do odkrycia nowej wiedzy.

Piaget miał ogólne ramy dla zabawy:

1. gry na opanowanie umiejętności: np. budowanie, kopiowanie, projektowanie
2. gry z zasadami: np. kulki, gry wojenne, gry w chowanego
3. gry zmyślania i fantazji

Oddzielnie od samodzielnej zabawy, terapia zabawą jest używana jako kliniczne zastosowanie zabawy w leczeniu dzieci, które cierpią z powodu traumy, problemów emocjonalnych i innych problemów.