Natron

Etymologia

Angielskie słowo natron to francuski kognitywny wyraz, który pochodzi od hiszpańskiego natrón przez grecki νιτρων nitron, który pochodzi od starożytnegoegipskiego słowa netjeri, oznaczającego natron. Nowoczesny symbol chemiczny dla sodu, Na, jest skrótem nowej łacińskiej nazwy tego pierwiastka natrium, która pochodzi od natron.

Użyj

Historyczny natron został zebrany jako mieszanka soli z suchych dna jezior w starożytnym Egipcie i od tysięcy lat jest używany do czyszczenia. Wraz z olejem była to wczesna forma mydła. Zmiękcza on wodę i jednocześnie usuwa olej i tłuszcz. Natron był również środkiem czyszczącym do zębów i wczesnym płukaniem jamy ustnej. Minerał ten był mieszany z wczesnymi środkami antyseptycznymi na rany i drobne skaleczenia. Natron może być stosowany do suszenia i konserwowania ryb i mięsa. Był również starożytnym środkiem owadobójczym stosowanym w gospodarstwie domowym, był używany do produkcji skór i jako wybielacz do odzieży.

Minerał ten został wykorzystany w egipskiej mumifikacji, ponieważ wchłaniał wodę i był środkiem suszącym. Ponadto, pod wpływem wilgoci węglan w natronie zwiększa pH, co stanowi dobre środowisko dla bakterii. W niektórych kulturach uważano, że natron chroni duchowo zarówno żywych jak i zmarłych. Natron dodawano do oleju rycynowego w celu uzyskania bezdymnego paliwa, co pozwalało egipskim rzemieślnikom malować dzieła sztuki wewnątrz starożytnych grobowców bez plamienia ich sadzą.

Natron jest składnikiem do produkcji koloru zwanego egipskim błękitem. Był on używany z piaskiem i wapnem w produkcji ceramiki i szkła przez Rzymian i innych co najmniej do 640 CE. Minerał ten był również używany jako topnik do lutowania metali szlachetnych razem.

Spadek wykorzystania

Większość zastosowań natronu zarówno w domu, jak i w przemyśle została z czasem zastąpiona przez blisko spokrewnione związki sodu i minerały. Właściwości detergentów firmy Natron są obecnie komercyjnie dostarczane przez sodę amoniakalną, główny składnik mieszanki, wraz z innymi chemikaliami. Soda kalcynowana zastąpiła również natron w produkcji szkła. Niektóre z jej dawnych ról w gospodarstwie domowym są obecnie wypełniane przez zwykłą sodę spożywczą, inny znaczący składnik natronu.

Chemia uwodnionego węglanu sodu

Natron to także mineralogiczna nazwa związku węglanu sodu - dekahydratu (Na2CO3-10H2O), który jest głównym składnikiem w historycznym natronie. Dekahydrat węglanu sodu ma ciężar właściwy od 1,42 do 1,47 i twardość w skali Mohsa 1. krystalizuje się w układzie krystalicznym monokliniczno-domatycznym, tworząc zazwyczaj wykwity i inkrustacje.

Termin uwodniony węglan sodu jest powszechnie używany do określenia monohydratu (Na2CO3-H2O), dekahydratu i heptawodzianu (Na2CO3-7H2O), ale często jest używany w przemyśle tylko w odniesieniu do dekahydratu. Zarówno heptahydrat, jak i dekahydrat wykwitają (tracą wodę) w suchym powietrzu i są częściowo przekształcane w monohydrat termonatrytu Na2CO3-H2O.

Jako źródło sody kalcynowanej

Dekahydrat węglanu sodu pozostaje taki sam w temperaturze pokojowej, ale zmienia się w materiał krystaliczny Na2CO3-7H2O, następnie powyżej 37-38 °C (99-100 °F) do monohydratu węglanu sodu, Na2CO3-H2O, jeśli temperatura osiągnie 32 °C (90 °F). Wyzwala to głównie przejrzysty, bezbarwny, słony rodzaj wody z odrobiną stałego termonatrytu. Minerał natron jest często spotykany w połączeniu z innymi minerałami, takimi jak gips i kalcyt. Większość produkowanego przez człowieka węglanu sodu to soda kalcynowana, węglan sodu bezwodny Na2CO3, który jest otrzymywany przez kalcynowanie (ogrzewanie na sucho w temperaturze od 150 do 200°C) wodorowęglanu sodu, węglanu sodu monohydratu lub tronu.