MRT (Singapur)

Sieć

Otwory

• 7 listopada 1987: Yio Chu Kang - Toa Payoh
• 12 grudnia 1987 r.: Toa Payoh - Outram Park
• 12 marca 1988 roku: Outram Park - Clementi
• 5 listopada 1988 r.: Clementi - Jezioro Lakeside
• 20 grudnia 1988 r.: Yio Chu Kang - Yishun
• 4 listopada 1989 roku: Marina Bay - Tanah Merah
• 16 grudnia 1989 r.: Tanah Merah - Pasir Ris
• 10 marca 1990 roku: Jurong Wschód - Choa Chu Kang
• 6 lipca 1990 roku: Lakeside - Boon Lay
• 10 lutego 1996: Yishun - Choa Chu Kang
• 10 stycznia 2001: Tanah Merah - Expo
• 18 października 2001 r.: Dover
• 8 lutego 2002 r: Expo - Lotnisko Changi
• 20 czerwca 2003 r: HarbourFront - Punggol
• 28 lutego 2009 roku: Boon Lay - Joo Koon
• 28 maja 2009 roku: Bartley - Marymount
• 17 kwietnia 2010 r: Bartley - Dhoby Ghaut
• 8 października 2011 r: Marymount - HarbourFront
• 14 stycznia 2012 r: Promenada - Marina Bay
• 22 grudnia 2013 roku: Bugis - Chinatown
• 23 listopada 2014 roku: Marina Bay - Marina South Pier
• 27 grudnia 2015 r: Bukit Panjang - Bugis
• 18 czerwca 2017 roku: Joo Koon - Tuas Link
• 21 października 2017 r: Chinatown - Expo

Ekspansja

System MRT posiadał tylko dwie linie, Północ-Południe i Wschód-Zachód, przez ponad dziesięć lat aż do otwarcia linii Północ-Wschód w 2003 roku. Podczas gdy plany dotyczące tych linii, jak również tych, które są w trakcie budowy, zostały przedstawione na długo przedtem, propozycja Urzędu Transportu Lądowego (LTA) nazwana "Systemem Światowego Transportu Lądowego" w 1996 r. pokazała, że rząd chciałby znacznie rozszerzyć istniejący system. Plany te pozwalają na długoterminowe zastąpienie sieci autobusowej przez transport kolejowy jako główny sposób transportu publicznego. Wzywała ona do rozbudowy 67 kilometrów torów w 1995 roku do ponad 360 w roku 2030. Spodziewano się, że w 2030 r. z obecnych 1,4 mln pasażerów dzienna liczba pasażerów wzrośnie do 6,0 mln.

Stacja MRT Canberra

W dniu 1 sierpnia 2014 r. Urząd Transportu Lądowego poinformował, że stacja Canberra MRT zostanie wybudowana. Stacja pozwoli mieszkańcom tego obszaru na dojazd do centrum miasta lub Jurong East w ciągu 10 minut. Stacja zostanie otwarta 2 listopada 2019 roku.

Linia brzegowa Thomson-Wschodnie Wybrzeże

Linia brzegowa Thomson-East Coast Line o długości 43 km ma być ukończona do 2024 r. i składa się z 32 stacji. Połączy się ona z Linią Północno-Południową przy stacji Woodlands, Orchard i Marina Bay, z Linią Koło w Thomson, Caldecott i Marina Bay, z Linią Śródmieścia w Stevens i Sungei Bedok oraz z Linią Wschód-Zachód i Północny Wschód w Outram Park. Pierwsza część, czyli etap, zostanie otwarta do końca 2019 roku.

Linia Thomson-Wschodnie Wybrzeże powstała w wyniku połączenia dwóch oddzielnych linii, Thomson Line i Eastern Region Line, które zostało ogłoszone 15 sierpnia 2014 roku. Linia Thomson składała się z części od Woodlands North do Marina Bay, natomiast Linia Regionu Wschodniego składała się z pozostałej części połączonej linii.

Nowe przedłużenie linii zostało ogłoszone 25 maja 2019 roku. Nowa rozbudowa połączy linię z portem lotniczym Singapore Changi, umożliwiając osobom przybywającym z lotniska przejazd do miasta bez przesiadania się do innego pociągu. Tory linii East West MRT, które obecnie trafiają na lotnisko, będą również wykorzystywane przez to przedłużenie, co oznacza, że pociągi na tej linii będą jeździć aż do stacji Tanah Merah i nie będzie więcej pociągów linii East West korzystających z tych torów. Przedłużenie to zostanie otwarte do 2040 roku.

Przedłużenie linii północno-wschodniej

Ma zostać otwarty do 2023 roku, 2-kilometrowe przedłużenie będzie przebiegać od Punggol przez Punggol Północ, łącznie z nowym Punggol Downtown. Rozbudowa ma na celu zapewnienie przyszłym mieszkańcom Punggol North dostępu kolejowego do centrum miasta, jak również do innych części Singapuru.

Linia Śródmiejska

Linia Śródmiejska została zbudowana w trzech etapach, z których pierwszy został otwarty w 2013 roku, drugi w 2015 roku, a trzeci w 2017 roku. Rozbudowa do trzeciego etapu, znanego jako Etap 3e, zostanie otwarta w 2024 roku i będzie miała długość 2,2 km oraz dwie kolejne stacje. 7 marca 2015 r. starszy minister ds. transportu Janil Puthucheary powiedział, że pomiędzy już otwartymi stacjami Hillview i Beauty World powstanie nowa stacja o nazwie Hume. Stacja ta zostanie otwarta w 2025 roku. Kiedy Hume zostanie otwarty, linia będzie miała 42 kilometry długości i 37 stacji.

W dniu 25 maja 2019 roku Zarząd Transportu Lądowego ogłosił kolejną rozbudowę drugiego etapu linii do nowej stacji Sungei Kadut MRT. Rozbudowa ta zostanie otwarta w połowie lat 30.

Linia okrężna Etap 6

Przedłużenie o 4 km, które ma zostać otwarte do 2025 r., będzie przebiegać od zatoki Marina Bay przez Keppel, aż do HarbourFront, dzięki czemu linia okręgu stanie się pełnym okręgiem ciągłym.

Linia regionalna Jurong

Po raz pierwszy zaproponowana jako linia LRT, pierwotnie ogłoszona w 2001 r., linia regionalna Jurong będzie obecnie linią o średniej przepustowości. Nowy plan będzie obsługiwał zachodnie wybrzeże, Tengah i Choa Chu Kang oraz Jurong. Linia będzie otwierana etapami od 2026 roku.

Linia Cross Island

50-kilometrowa linia Cross Island Line będzie przebiegać przez wyspę Singapur, przechodząc przez Tuas, Jurong, Sin Ming, Ang Mo Kio, Hougang, Punggol, Pasir Ris i Changi. Dodanie nowej linii spowoduje, że osoby dojeżdżające do pracy będą mogły w inny sposób podróżować na trasie wschód-zachód do obecnej linii wschód-zachód. Połączy się ona również ze wszystkimi innymi głównymi liniami, aby służyć jako kluczowa linia transferowa, dodając do roli, jaką pełni obecnie Orbital Circle Line. Pierwszy etap zostanie uruchomiony do 2029 roku, a pozostałe etapy mają zostać uruchomione do 2031 roku.

Stacje MRT Brickland i Sungei Kadut

W dniu 25 maja 2019 r. LTA ogłosiła budowę dwóch nowych stacji na linii Północ-Południe. Stacja Brickland zostanie zbudowana pomiędzy Bukit Gombak i Choa Chu Kang, a Sungei Kadut pomiędzy Yew Tee i Kranji. Obie stacje zostaną otwarte w połowie lat 20-tych XX wieku.

Ewentualna nowa linia wzdłuż obszaru północno-wschodniego

W głównym planie transportu lądowego LTA (LTMP) 2040 r. zostaną przeprowadzone badania mające na celu sprawdzenie, czy możliwe jest wybudowanie nowej linii pomiędzy obszarami leśnymi a obszarami większego południowego wybrzeża. Jeśli linia ta zostanie zbudowana, będzie miała około 30 kilometrów długości i zostanie ukończona już w 2040 roku. Linia mogłaby obsługiwać około 400 000 domów, a czas dojazdu do miasta skróciłby się nawet o 40 minut.

Udogodnienia na stacjach

Każda stacja posiada automaty biletowe, toalety (toalety), centrum obsługi pasażerów, które kontroluje to, co dzieje się na stacji kolejowej i posiada przewodowe radio z operatorem pociągu, automaty telefoniczne (telefony publiczne) oraz dostęp dla osób niepełnosprawnych. Niektóre z nich mają w pobliżu bankomaty, kioski i węzeł autobusowy.

Wszystkie stacje w Singapurze są wyniesione lub podziemne, z wyjątkiem Bishan. Podziemne stacje i pociągi są klimatyzowane i mają pełnowymiarowe drzwi peronowe. Stacje podwyższone mają pół-wysokie drzwi peronowe.

Tabor kolejowy

Łącznie na liniach MRT wykorzystuje się 11 typów taboru. Prawie wszystkie z nich są zasilane prądem o napięciu 750 V z trzeciej szyny, z wyjątkiem tych na północno-wschodniej linii MRT, która wykorzystuje prąd o napięciu 1500 V z przewodów napowietrznych.

Na liniach wschód-zachód i północ-południe wykorzystuje się sześć rodzajów taboru. Najstarszym z nich jest C151, zbudowany w latach 1986-89 w wyniku współpracy Kawasaki Heavy Industries z trzema spółkami podwykonawczymi: Kinki Sharyo, Nippon Sharyo i Tokyu Car Corp. W eksploatacji jest 66 składów pociągów, które zostały zmodernizowane w latach 2006-2008. W 1994 r. od Siemens AG zakupiono 19 kolejnych składów C651, a następnie 21 kolejnych C751B, zbudowanych w latach 1999-2000 przez Kawasaki Heavy Industries i Nippon Sharyo. Dwie firmy, Kawasaki Heavy Industries i CSR Sifang, współpracowały przy budowie 3 typów taboru. Czwarty eksploatowany tabor to C151A. Zostały one zbudowane w latach 2010-2014, a ich eksploatacja rozpoczęła się w 2011 roku. Kolejnym eksploatowanym taborem jest tabor C151B, który rozpoczął działalność 16 kwietnia 2017 roku. Najnowszy tabor, budowany w latach 2017-2018, to C151C, którego eksploatacja rozpoczęła się 30 września 2018 roku.

Na linii północno-wschodniej, 25 sześciowagonowych składów C751A zostało zbudowanych w latach 1999-2002 przez Alstom. Kolejne 18 składów, C751C, zostało zbudowanych przez Alstom i Shanghai Electric i weszło do eksploatacji 1 października 2015 r.

Na czwartej linii MRT, Circle Line, w latach 2005-2008 zbudowano 40 trzywagonowych składów C830s, a w 2009 r. rozpoczęto ich eksploatację. Razem z C751C te same firmy stworzyły 24 pociągi C830C, które rozpoczęły eksploatację 26 czerwca 2015 roku.

Dla piątej linii MRT, linii śródmiejskiej, 73 trzy samochody C951s zostały zbudowane przez Bombardier Transportation i rozpoczęły działalność w 2013 roku. Zamówiono dodatkowe 15 pociągów i ostatnie 4 pociągi, dzięki czemu łączna liczba C951s wzrosła do 92 składów.

Na potrzeby budowanej w przyszłości linii kolejowej Thomson-Wschodnie Wybrzeże budowanych jest 91 czterowagonowych składów taboru CT251, które zostaną dostarczone w latach 2018-2021, a ich eksploatacja rozpocznie się od 2019 r.

Taryfy i sprzedaż biletów

Stacje są podzielone na dwa obszary, płatne i bezpłatne, które pozwalają operatorom kolejowym na pobieranie opłat za przejazd wyłącznie przez bramki taryfowe, zwane również bramkami kontroli dostępu. Bramki te, podłączone do systemu komputerowego, są w stanie odczytywać i zmieniać bilety elektroniczne, które mogą przechowywać dane i mogą przechowywać informacje, takie jak stacja początkowa i docelowa oraz czas trwania każdej podróży. Ogólne automaty biletowe sprzedają bilety na pojedyncze podróże lub pozwalają klientowi na zakup biletów o większej wartości w sklepie. Bilety standardowe mogą być używane do 6 razy w ciągu 30 dni od daty zakupu. Automaty pozwalają również klientowi na zakup większej ilości kredytów za bilety o wartości sklepowej. Takie bilety wymagają minimalnej kwoty kredytu w magazynie.

Ponieważ system taryfowy został połączony przez TransitLink, osoby dojeżdżające do pracy muszą płacić tylko jedną taryfę i przechodzić przez dwie bramki taryfowe (raz przy wjeździe, raz przy wyjeździe) przez całą podróż, nawet w przypadku przesiadek między liniami obsługiwanymi przez różne przedsiębiorstwa. Osoby dojeżdżające do pracy mogą zdecydować się na przedłużenie podróży w połowie podróży i zapłacić różnicę po opuszczeniu stacji docelowej.

System biletowy korzysta z bezdotykowych kart elektronicznych EZ-Link i NETS FlashPay opartych na systemie płatności elektronicznych (SeP) dla transportu publicznego zbudowanym na systemie Singapore Standard for Contactless ePurse Application (CEPAS). System ten pozwala na obsługę do 4 wydawców kart na rynku. Karta EZ-Link została wprowadzona w dniu 13 kwietnia 2002 r. jako karta zastępująca oryginalną kartę płatniczą TransitLink, natomiast jej konkurent - karta NETS FlashPay - wszedł na rynek kart inteligentnych w dniu 9 października 2009 r. Dorosła karta EZ-link kosztuje 15 USD, natomiast karta NETS FlashPay 13 USD.

Bezpieczeństwo

Zarówno operatorzy, jak i władze zapewnili, że podjęto wiele działań mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa pasażerów, przy czym SBS Transit musi dołożyć większych starań, aby aktywnie nagłaśniać kwestie bezpieczeństwa na pozbawionej kierowców linii północno-wschodniej przed jej otwarciem i po nim. Plakaty kampanii na rzecz bezpieczeństwa są bardzo dobrze widoczne w pociągach i na stacjach, a operatorzy często odtwarzają ogłoszenia dotyczące bezpieczeństwa skierowane do pasażerów i osób dojeżdżających do pracy oczekujących na pociągi. Standardy bezpieczeństwa pożarowego są mniej więcej takie same jak ścisłe wytyczne amerykańskiego Krajowego Stowarzyszenia Ochrony Przeciwpożarowej. Na wszystkich stacjach metra zainstalowane są drzwi z ekranem peronowym, a na wszystkich stacjach naziemnych - drzwi z ekranem peronowym o połowie wysokości. Drzwi te zapobiegają samobójstwom i uniemożliwiają dostęp do obszarów o ograniczonym dostępie, a także utrzymują normalną temperaturę na stacjach. Regulacje prawne ograniczają akty nieludzkie, zakłócające spokój i niebezpieczne, takie jak palenie tytoniu, spożywanie żywności i napojów, stosowanie zabezpieczeń w zły sposób oraz nielegalne wchodzenie na tory kolejowe. Za te wykroczenia przyznawane są różne kary, od kar pieniężnych po karę więzienia.

Po kilku wypadkach w systemie w latach 80-tych i 90-tych XX w. wśród społeczeństwa pojawiły się obawy związane z bezpieczeństwem, ale większość problemów została rozwiązana. W dniu 5 sierpnia 1993 r. na stacji MRT Clementi zderzyły się dwa pociągi z powodu wycieku oleju na torze, co spowodowało 132 obrażenia. Po kilku incydentach, w których nadjeżdżające pociągi zabijały pasażerów, gdy spadali na tory na stacjach naziemnych, na stacjach naziemnych pojawiły się wezwania do zainstalowania drzwi z ekranem peronowym. Osoby odpowiedzialne początkowo odrzuciły takie propozycje, ponieważ uważały, że cele funkcjonalne nie są warte wysokich kosztów instalacji, ale zmieniły zdanie, gdy rząd ogłosił w przemówieniu z dnia 25 stycznia 2008 r. plany zainstalowania automatycznych bram peronowych w połowie wysokości, argumentując, że zainstalowanie tych bram na całym świecie obniżyło ich cenę rynkową.

Bezpieczeństwo

Obawy o bezpieczeństwo związane z przestępczością i terroryzmem nie były największym priorytetem planistów systemu przy jego pierwotnym tworzeniu. Jednak po zamachachach bombowych w pociągu w Madrycie w 2004 r. i nieudanym planie zbombardowania stacji MRT Yishun, operatorzy wysłali prywatnych, nieuzbrojonych strażników do patrolowania peronów stacji i sprawdzania rzeczy osób dojeżdżających do pracy.

Nagrywane komunikaty są często wykonywane w celu przypomnienia pasażerom, aby zgłaszali podejrzane działania i nie zostawiali swoich rzeczy bez opieki. Na wszystkich stacjach i pociągach obsługiwanych przez SMRT Corporation zainstalowano cyfrowe kamery zamknięte (CCTV) z oprogramowaniem rejestrującym. Kosze na śmieci i skrzynki pocztowe zostały usunięte z peronów i poziomów komunikacyjnych do wejść na stacje, aby wyeliminować ryzyko umieszczenia w nich bomb. Od tego czasu na wszystkich stacjach MRT obowiązuje również zakaz fotografowania bez uprzedniego zezwolenia.

W dniu 14 kwietnia 2005 r. singapurskie siły policyjne ogłosiły plany poprawy bezpieczeństwa kolei poprzez utworzenie wyspecjalizowanej policyjnej jednostki MRT, znanej obecnie jako Komenda Bezpieczeństwa Transportu Publicznego (Transcom). Ci uzbrojeni funkcjonariusze rozpoczęli patrole na systemy MRT i LRT w dniu 15 sierpnia 2005 r., prowadząc wyrywkowe patrole parami na stacjach kolejowych i w pociągach oraz w ich pobliżu. Są oni szkoleni i w razie potrzeby mogą używać swojej broni palnej, w tym w razie potrzeby zabijać.

Powiązane strony

• Tranzyt kolejki lekkiej (Singapur)
• Wykaz singapurskich stacji MRT
• Wykaz singapurskich stacji LRT