Charlotte Moore Sitterly
Charlotte Emma Moore Sitterly (24 września 1898 - 3 marca 1990) była astronomką amerykańską.
Charlotte Moore urodziła się w Ercildoun, w Pensylwanii. Ukończyła Swarthmore College w 1920 roku i udała się do Princeton, by asystować Henry'emu Norrisowi Russellowi. W tym czasie pracowała w Obserwatorium Uniwersytetu Princeton oraz w Obserwatorium na górze Wilson. Pracowała dużo nad spektroskopią słoneczną, badając linie spektralne Słońca i identyfikując pierwiastki chemiczne w Słońcu. Doktorat z astronomii obroniła w 1931 r. na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley na stypendium Lick Fellowship. Następnie wróciła do Princeton.
Podczas drugiego pobytu w Princeton poznała i wyszła za mąż za Bancrofta W. Sitterly, który został profesorem fizyki. W 1945 r. wstąpiła do ówczesnego Narodowego Biura Norm (NBS). Jej tabele widm atomowych i poziomów energii, publikowane przez NBS, od dziesięcioleci pozostają istotnymi odniesieniami w spektroskopii.
W późniejszym okresie jej życia możliwe stało się wystrzeliwanie instrumentów na rakiety i rozszerzyła swoją pracę na linie widma ultrafioletowego.
Pytania i odpowiedzi
P: Kim była Charlotte Moore Sitterly?
O: Charlotte Moore Sitterly była amerykańską astronomką.
P: Gdzie się urodziła?
A: Urodziła się w Ercildoun, w Pensylwanii.
P: Co studiowała na Uniwersytecie Princeton?
O: Na Uniwersytecie Princeton zajmowała się spektroskopią słoneczną, badaniem linii widmowych Słońca i identyfikacją pierwiastków chemicznych w Słońcu.
P: Kiedy uzyskała tytuł doktora?
O: W 1931 roku uzyskała tytuł doktora astronomii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w ramach stypendium Licka.
P: Do jakiej organizacji wstąpiła w 1945 roku?
O: W 1945 roku dołączyła do ówczesnego Narodowego Biura Standardów (NBS).
P: Co opublikowała pracując w NBS?
O: Pracując w NBS, opublikowała tabele widm atomowych i poziomów energetycznych, które przez dziesięciolecia pozostawały podstawowymi źródłami informacji w spektroskopii.
P: Jak wyglądała jej praca w późniejszym okresie życia?
O: W późniejszym okresie jej życia stało się możliwe wystrzeliwanie instrumentów na rakietach i w ten sposób jej praca rozszerzyła się o linie widmowe w ultrafiolecie.
