Katon Młodszy

Kariera polityczna i wojskowa Katona

Jako trybun wojskowy, Katon został wysłany do Macedonii w 67 r. p.n.e. w wieku 28 lat, gdzie powierzono mu dowództwo legionu. Prowadził swoich ludzi od frontu, dzieląc z nimi pracę, jedzenie i miejsca do spania. Był surowy w dyscyplinie i karaniu, ale cieszył się popularnością wśród swoich legionistów. Będąc w Macedonii, otrzymał wiadomość, że jego brat Caepio umiera w Tracji. Wyruszył, by się z nim zobaczyć, ale jego brat zmarł zanim dotarł na miejsce. Katon był pogrążony w smutku i nie szczędził kosztów, by zorganizować huczne uroczystości pogrzebowe.

Kwestor

Po powrocie do Rzymu w 65 r. p.n.e. Katon został wybrany na kwestora. Jednym z jego pierwszych posunięć było ściganie byłych kwestorów za nadużycia finansowe i nieuczciwość. Katon ścigał również informatorów Sulli, którzy działali jako łowcy głów podczas dyktatury Sulli. Katon robił to nawet wtedy, gdy ludzie ci byli dobrze powiązani politycznie. Pod koniec roku, Katon ustąpił ze stanowiska kwestora, ciesząc się powszechnym uznaniem, ale nigdy nie przestał pilnować skarbu, zawsze szukając nieprawidłowości.

Jako senator, Katon był skrupulatny i zdeterminowany. Nigdy nie opuścił żadnej sesji senatu i publicznie krytykował tych, którzy to robili. Od początku sprzymierzył się z optymatami, konserwatywną frakcją senatu. Wielu z optymatów w tym czasie było osobistymi przyjaciółmi Sulli, którym Katon gardził od młodości, ale Katon próbował zyskać sławę poprzez powrót swojej frakcji do czystych republikańskich korzeni.

Trybun plebsu

W 63 r. p.n.e. został wybrany trybunem plebsu na następny rok. Pomógł konsulowi Cyceronowi rozprawić się z konspiracją Katyliny. Lucjusz Sergiusz Katylina, szlachetny patrycjusz, stanął na czele buntu przeciwko państwu, tworząc armię w Etrurii.

Kiedy Cyceron odkrył spisek przeciwko konsulom i innym magistratom w Rzymie, aresztował spiskowców. Cyceron zaproponował ich egzekucję bez procesu (co nie było zgodne z prawem). W dyskusji w senacie Juliusz Cezar przyznał, że spiskowcy są winni, ale opowiedział się za rozdzieleniem ich między włoskie miasta "na przechowanie". W przeciwieństwie do niego Katon argumentował, że kara śmierci jest konieczna, by odstraszyć od zdrady: głupotą było czekanie na sprawdzenie winy spiskowców. Przekonany argumentem Katona senat zaaprobował propozycję Cycerona, a spiskowcy zostali straceni. Większość armii Katyliny opuściła pole bitwy, tak jak przewidział Katon.

Katon przeciwko Cezarowi

Katon był zwolennikiem Pompejusza i kontynuował walkę po śmierci Pompejusza. Siły antycesarskie, znane jako Optymaci (w przybliżeniu "dobrzy ludzie"), zostały wzmocnione przez siły lokalnych władców. Liczyły one około ośmiu legionów (40.000 ludzi) i sześćdziesiąt słoni. Cezar pokonał Optymatów w bitwie pod Thapsus, we współczesnej Tunezji, w Afryce Północnej. Katon nie wziął udziału w bitwie, którą prowadził jego kolega, a po klęsce popełnił samobójstwo. Około 10 000 żołnierzy wroga chciało się poddać Cezarowi, ale zamiast tego zostało wyrżniętych przez armię Cezara. Było to niezwykłe dla Cezara, który był znany jako miłosierny zwycięzca. Nie jest znane żadne wyjaśnienie tej sytuacji.

Propagandowy puchar Katona (puchar po lewej, ten po prawej był poświęcony Katylinie), na jego kampanię wyborczą na trybuna plebsu w 62 roku p.n.e. (lewy puchar). Puchary te, wypełnione jedzeniem lub napojami, rozdawane były na ulicach ludowi i opatrzone napisem popierającym kandydata do wyborów