William H. Prescott

Wczesne życie

William H. Prescott urodził się 4 maja 1796 r. w Salem, w stanie Massachusetts. Był najstarszym z siedmiorga dzieci, ale czworo z jego rodzeństwa zmarło w młodym wieku. Jego rodzicami byli William Prescott, Jr, prawnik, i jego żona Catherine Greene Hickling. Jego dziadek William Prescott służył jako pułkownik podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej.

Prescott po raz pierwszy poszedł do szkoły, gdy miał siedem lat. W 1808 r. rodzina przeniosła się do Bostonu, Massachusetts. W 1811 roku, w wieku 15 lat, Prescott poszedł na Uniwersytet Harvarda. Był dobry z łaciny i greki, ale matematyka sprawiała mu trudności. Ukończył Harvard w 1814 roku.

Po ukończeniu studiów Prescott udał się na wyspę São Miguel na Azorach, gdzie mieszkał jego dziadek i portugalska babcia. Po dwóch tygodniach pobytu udał się do Londynu, gdzie zatrzymał się u słynnego chirurga Astleya Coopera i okulisty Williama Adamsa. Prescott miał trudności z pisaniem, ponieważ jego wzrok był tak słaby, więc Adams dał mu urządzenie zwane noktografem, aby mu pomóc.

Odwiedził pałac Hampton Court wraz z Johnem Quincy Adamsem, który był dyplomatą w Londynie. Adams został później prezydentem Stanów Zjednoczonych. W 1816 roku Prescott podróżował po Francji i Włoszech. W Paryżu poznał amerykańskiego naukowca, George'a Ticknora. Ticknor stał się bardzo dobrym przyjacielem Prescotta. Prescott powrócił do Ameryki w grudniu 1816 roku. Następne cztery lata spędził na studiowaniu literatury włoskiej i hiszpańskiej. 4 maja 1820 roku ożenił się z Susan Amory, córką Thomasa Coffina Amory'ego i Hannah Rowe Linzee.

Kariera

W latach dwudziestych XIX wieku Prescott napisał dwa eseje dla North American Review, amerykańskiego czasopisma akademickiego. Oba dotyczyły poezji włoskiej. Jednak Prescott zainteresował się historią Hiszpanii dzięki swojemu przyjacielowi George'owi Ticknorowi, który został profesorem studiów hiszpańskich na Uniwersytecie Harvarda. Prescott zdecydował, że chce napisać książkę o Ferdynandzie i Izabeli, którzy byli królem i królową Hiszpanii na początku 1500 roku, w styczniu 1826 roku. Po zebraniu materiałów źródłowych, Prescott rozpoczął pisanie Historii Ferdynanda i Izabeli w październiku 1829 roku. Skończył ją do lipca 1836 roku. Została ona wydana w Boże Narodzenie 1837 roku przez American Stationary Company z siedzibą w Bostonie w nakładzie 500 egzemplarzy. Prescott zadedykował książkę swojemu ojcu. Książka sprzedała się bardzo dobrze i została wydana w Londynie w 1838 roku. Prescott sporządził później skróconą wersję dzieła. W uznaniu za tę pracę otrzymał trzy doktoraty honoris causa, przyznane przez Columbia University, College of William and Mary oraz South Carolina College.

Prescott napisał jeszcze trzy inne książki na temat Imperium Hiszpańskiego. Pierwsza z nich, The History of the Conquest of Mexico, została napisana w latach 1838-1842 i opublikowana w 1843 roku. Uważa się, że jest to jedna z najważniejszych książek o starożytnej Mezoameryce. Była tak popularna w tamtych czasach, że John Y. Mason, Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, kazał umieścić jej egzemplarz w bibliotece każdego walczącego okrętu. Dziś jest to nadal najbardziej znana i najpopularniejsza praca Prescotta. Po Podboju Meksyku nastąpił Podbój Peru, który został napisany w latach 1843-1847 i opublikowany w marcu 1847 roku. Odniósł on podobny sukces. Ostatnia książka Prescotta, History of the Reign of Phillip II, nigdy nie została ukończona i nie jest uważana za dzieło tej samej jakości co inne jego dzieła. Prescott rozpoczął nad nią pracę w 1842 roku, ale przerwał ją w 1858 roku po udarze mózgu.