Mary Anning
Mary Anning (21 maja 1799 - 9 marca 1847) była na początku XIX w. brytyjską kolekcjonerką skamieniałości, handlarzem i paleontologiem. Zarabiała na życie na poszukiwaniu i przygotowywaniu skamieniałości w bogatych jurajskich warstwach morskich w Lyme Regis w Dorset, gdzie mieszkała. Dokonała wielu ważnych znalezisk. Należą do nich: pierwszy prawidłowo zidentyfikowany szkielet ichtiozaura (Temnodontosaurus platyodon); dwa pierwsze znalezione szkielety plezjozaurów (Plesiosaurus dolichodeirus); pierwszy szkielet pterozaurów znaleziony poza granicami Niemiec (Dimorphodon macronyx); oraz kilka ważnych skamieniałości ryb.
Jej obserwacje odegrały kluczową rolę w odkryciu, że skamieniałości belemnitowe zawierały skamieniałe woreczki z tuszem, a koprolity, znane wówczas jako kamienie bezoar, były skamieniałymi odchodami. Kiedy geolog Henry De la Beche namalował Duria Antiquior, oparł je w dużej mierze na znalezionych skamielinach Anninga. Sprzedawał odbitki na jej rzecz. Jej prace odegrały kluczową rolę w rozwoju biologii naukowej na początku XIX wieku. Pokazała ona bez wątpienia, że na morzach jurajskich istniały nieznane wcześniej formy życia, z których wszystkie dawno wyginęły.
Płeć i klasa społeczna Anning - jej rodzice byli biednymi dysydentami religijnymi (nieanglojęzyczni protestanci) - uniemożliwiły jej pełne uczestnictwo w społeczności naukowej wczesnej XIX-wiecznej Anglii, zdominowanej przez bogatych anglikańskich dżentelmenów. Niektórzy z mężczyzn, z którymi pracowała i dla których pracowała, w pełni docenili jej wkład, inni jednak nie.
Choć stała się znana w kręgach geologicznych w Wielkiej Brytanii, Europie i Ameryce, a z najlepszych znalezisk zarobiła sporo pieniędzy, przez większość życia walczyła finansowo. W 1818 r. Anning zwróciła uwagę Thomasa Bircha, bogatego kolekcjonera skamieniałości, gdy sprzedała mu szkielet ichtiozaura. Rok później niepokoiła go bieda rodziny Anning, która musiała sprzedać ich meble, by związać koniec z końcem. Brzezina zaaranżowała sprzedaż w drodze licytacji własnej kolekcji skamieniałości, a dochód (około 400 funtów) został przekazany na rzecz Anningów. Oprócz zapewnienia bardzo potrzebnych funduszy, publiczna aukcja podniosła rangę rodziny Anningów w środowisku geologicznym. Później straciła ona 300 funtów (ogromna suma) w 1835 roku na nierozsądnych inwestycjach, ale została uratowana przez rządową emeryturę w wysokości 25 funtów rocznie. Została ona zorganizowana przez innego z jej przyjaciół, Williama Bucklanda. Jej wczesna śmierć była spowodowana rakiem piersi.
Ta niebieska tablica jest zamontowana na miejscu, które jest uważane za miejsce domu, w którym urodziła się Mary Anning i miała swój pierwszy sklep ze skamieniałościami, obecnie jest to miejsce Muzeum Lyme Regis.
Skamieniały sklep
Kiedyś turyści odwiedzali Lyme Regis, który stał się popularnym kurortem nadmorskim. Tak jak ich ojciec, Maryja i jej brat Józef Anning ustawili w pobliżu przystanku autobusowego w miejscowej karczmie stół "ciekawostek", aby sprzedawać swoje wyroby turystom. Po tym, jak w 1810 r. Józef dokonał ważnego odkrycia czaszki ichtiozaura, a rok później Maryja odnalazła związany z nią szkielet, poznali się geolodzy i amatorzy zainteresowani skamieniałościami. Ich pasja do skamieniałości stała się głównym źródłem dochodu dla ich rodziny.
Jej zapasy handlowe to bezkręgowe skamieniałości, takie jak pociski amonitowe i belemnitowe, które były powszechne w okolicy i sprzedawane za kilka szylingów. Skamieniałości kręgowców były znacznie rzadsze, a wyjątkowe okazy, takie jak prawie kompletny szkielet ichtiozaura, mogły sprzedać się za znacznie więcej.
Źródłem tych skamieniałości były klify przybrzeżne otaczające Lyme, które są częścią formacji geologicznej znanej jako Blue Lias. Formacja ta składa się z naprzemiennych warstw wapienia i łupków, ułożonych jako osady na płytkim dnie morskim na początku okresu jurajskiego (około 210-195 milionów lat temu). Klify te są jednym z najbogatszych w skamieliny miejsc w Wielkiej Brytanii.
W miarę jak Mary Anning wciąż robiła ważne odkrycia, jej reputacja rosła. W 1826 r., w wieku 27 lat, udało jej się zaoszczędzić wystarczająco dużo pieniędzy, aby kupić dom ze szklaną witryną sklepową dla swojego sklepu, zwanego Anning's Fossil Depot. Przeprowadzka została opisana w miejscowej gazecie, w której odnotowano, że obecnie w sklepie znajduje się piękny szkielet ichtiozaura. Wielu geologów i kolekcjonerów skamieniałości z Europy i Ameryki odwiedziło Anning w Lyme, aby zakupić okazy. Wśród nich był geolog George William Featherstonhaugh, który zakupił skamieniałości do nowo otwartego New York Lyceum of Natural History w 1827 roku. Król Saksonii Fryderyk August II odwiedził jej sklep w 1844 roku i zakupił szkielet ichtiozaura do swojej obszernej kolekcji historii naturalnej.
Publikacja
Lady Harriet Silvester odwiedziła Lyme w 1824 roku. Zaznaczyła to w swoim dzienniku:
...niezwykłą rzeczą w tej młodej kobiecie jest to, że tak dogłębnie zapoznała się z nauką, że w chwili, gdy znajdzie kości, które zna, do jakiego plemienia należą. Przymocowuje kości na ramie z cementem, a następnie wykonuje rysunki i zleca ich wygrawerowanie. . . Jest to z pewnością wspaniały przykład Boskiej łaski - że ta biedna, ignorancka dziewczyna powinna być tak błogosławiona, ponieważ czytając i stosując się do niej, doszła do takiego stopnia znajomości, że ma zwyczaj pisania i rozmawiania z profesorami i innymi sprytnymi ludźmi na ten temat, a oni wszyscy przyznają, że rozumie więcej nauki niż ktokolwiek inny w tym królestwie.
W miarę upływu czasu jej zaufanie do wiedzy rosło, a w 1839 roku napisała do Magazynu Historii Naturalnej, aby zakwestionować ich twierdzenie, że haczykowy ząb prehistorycznego rekina Hybodusa stanowił nowe odkrycie. Lata temu odkryła istnienie skamieniałych rekinów z prostymi i haczykowatymi zębami. Wyciąg z listu, który został wydrukowany przez magazyn, był jedyną rzeczą, jaką Anning kiedykolwiek opublikowała.
Najważniejsze znaleziska
- Ichtiozaur 1810/11
- kilka Ichtiozaurów 1815/19
- Plezjozaur 1820/21
- Ink-sac z belemnitu 1826
- Pterozaur 1828
- Ryby kopalne 1828/29
- Plezjozaur 1830
Geolog Henry De la Beche namalował w 1830 r. wpływową akwarelę Duria Antiquior, opartą głównie na skamielinach znalezionych przez Anning.
Jej późniejsza sława
Mary Anning jest tematem starej bratanicy, "Sprzedaje muszle morskie na brzegu morza". Została skomponowana w 1908 roku, ponad pół wieku po jej śmierci, przez Terry'ego Sullivana, który zainspirował się jej historią życia. Teksty zmieniały się z czasem, ale oryginalny był:
Ona sprzedaje muszelki na brzegu morzaMuselki
, które ona sprzedaje to muszelki, jestem pewien, więc
jeśli ona sprzedaje muszelki na brzegu morzaWtedy
jestem pewien, że ona sprzedaje muszelki na brzegu morza.
Historia życia Anninga była postrzegana jako inspirująca przez wielu pisarzy w XX wieku. Większość tego materiału była przeznaczona na literaturę inspirowaną dla dzieci i skupiała się na jej dzieciństwie i wczesnej karierze zawodowej, zaniedbując jej późniejsze osiągnięcia. Wiele z nich było też romantycznych i nie zawsze trafnych historycznie. Pojawiła się jako postać w powieściach historycznych, być może przede wszystkim w "Kobiecie porucznika francuskiego" (1969) Johna Fowlesa, który został nakręcony w 1981 r. jako film fabularny. Fowles krytycznie zauważył, że żaden brytyjski naukowiec za życia nie nazwał jakiegoś gatunku po Anning.
Jednak w latach czterdziestych XIX wieku szwajcarsko-amerykański ekspert od ryb skamieniałych Louis Agassiz nazwał dwa skamieniałe gatunki ryb: Acrodus anningiae i Belenostomus anningiae, po niej i po swojej przyjaciółce Elizabeth Philpot. Agassiz był wdzięczny za pomoc, jakiej udzieliły mu dwie kobiety w badaniu i zrozumieniu skamieniałych okazów ryb, podczas jego wizyty w Lyme Regis w 1834 roku.
Pytania i odpowiedzi
P: Kim była Mary Anning?
O: Mary Anning była brytyjską kolekcjonerką skamielin, sprzedawczynią i paleontologiem z początku XIX wieku.
P: Jakich ważnych odkryć dokonała?
O: Dokonała wielu ważnych odkryć, w tym pierwszego prawidłowo zidentyfikowanego szkieletu ichtiozaura (Temnodontosaurus platyodon); dwóch pierwszych znalezionych szkieletów plezjozaura (Plesiosaurus dolichodeirus); pierwszego szkieletu pterozaura znalezionego poza granicami Niemiec (Dimorphodon macronyx); oraz kilku ważnych skamieniałości ryb. Zauważyła również, że w morzach jurajskich istniały nieznane wcześniej formy życia, z których wszystkie dawno wymarły.
P: W jaki sposób jej praca przyczyniła się do rozwoju biologii naukowej na początku XIX wieku?
O: Jej praca odegrała kluczową rolę w rozwoju biologii naukowej na początku XIX wieku, wykazując bezsprzecznie, że w morzach jurajskich istniały nieznane wcześniej formy życia, z których wszystkie dawno wymarły.
P: Dlaczego w tym czasie nie mogła w pełni uczestniczyć w środowisku naukowym?
O: Jej płeć i klasa społeczna - jej rodzice byli ubogimi dysydentami religijnymi - uniemożliwiły jej pełne uczestnictwo w środowisku naukowym Anglii początku XIX wieku, zdominowanym przez bogatych anglikańskich dżentelmenów.
P: Jak Thomas Birch pomógł rodzinie Mary Anning?
O: Kiedy zauważył ich ubóstwo, Birch zorganizował sprzedaż na aukcji swojej własnej kolekcji skamieniałości i przekazał im dochód o wartości 400 funtów. To nie tylko zapewniło bardzo potrzebne fundusze, ale również podniosło ich rangę w kręgach geologicznych.
P: Jak William Buckland pomógł Mary Anning finansowo?
A: Po tym, jak straciła 300 funtów na nierozważnych inwestycjach, Buckland zorganizował dla niej rządową emeryturę w wysokości 25 funtów rocznie.
P: Co było przyczyną jej śmierci?
A: Mary Anning zmarła na raka piersi.
