SS Andrea Doria

Wczesna historia

Andrea Doria został zbudowany w stoczni Ansaldo, która była przedsiębiorstwem stoczniowym w Genui we Włoszech. W momencie budowy był to:

• długość 697 stóp (212 m)
• 90 stóp (27 m) szerokości
• ważyła 29,100 ton brutto
• może pomieścić 1221 pasażerów
• może pomieścić 563 osoby załogi

Został zaprojektowany z myślą o wygodzie. Jego projektantem był włoski architekt o nazwisku Minoletti. Istniał również inny statek, Cristoforo Colombo, który wyglądał dokładnie tak samo jak Andrea Doria.

Andrea Doria była transatlantykiem, czyli statkiem, który przemierza Ocean Atlantycki. Statek posiadał trzy baseny i był pierwszym statkiem, który miał ich tak wiele. Ponad 1 milion dolarów zostało wydane na sztukę, aby udekorować statek.

Statek został zbudowany również z myślą o bezpieczeństwie. Posiadał 11 wodoszczelnych przedziałów. Są to specjalne przegrody w statku, które zatrzymują wodę w jednym miejscu. Jeśli dwa z nich byłyby wypełnione, statek nie zatonąłby. Andrea Doria posiadała również bardzo zaawansowany radar. Radar mógł ostrzec kapitana Andrea Doria, jeśli coś znajdowało się na drodze statku. Jednak dużym problemem było to, że statek często przechylał się zbyt mocno na jedną stronę.

Andrea Doria miała dwa rzędy łodzi ratunkowych, które są małymi łodziami mogącymi ewakuować pasażerów w przypadku zatonięcia statku. Jednakże, jeśli statek przechylał się zbyt mocno, połowa łodzi ratunkowych nie mogła być użyta. Dziewiczy rejs (pierwszy rejs) Andrea Doria odbył się 14 stycznia 1953 roku.

Przed kolizją

Andrea Doria zatonęła w nocy z 25 na 26 lipca 1956 roku. W chwili zatonięcia na statku znajdowało się 1134 pasażerów i 572 członków załogi, a jego kapitanem był Piero Calamai. Statek płynął po Oceanie Atlantyckim. Jej trasa wiodła z Genui we Włoszech do Nowego Jorku w Stanach Zjednoczonych. Andrea Doria weszła w bardzo gęstą mgłę, kiedy przepływała obok Nantucket, która jest małą wyspą w pobliżu Massachusetts. Wkrótce we mgłę wszedł kolejny statek. Był to SS Stockholm. SS Sztokholm był kolejnym statkiem pasażerskim. Z powodu mgły oba statki nie mogły się nawzajem zobaczyć. Kiedy w końcu się zauważyły, próbowały zawrócić. Andrea Doria skręciła w lewo, aby minąć Sztokholm. Sztokholm natomiast skręcił w prawo, próbując minąć Andrea Dorię. Ze względu na mgłę nie mogli zobaczyć, co każdy z nich próbuje zrobić. O 11:10 PM 25 lipca 1956, Andrea Doria i Sztokholm zderzyły się ze sobą.

Sinking

Sztokholm zderzył się z prawą burtą Andrea Doria blisko środka. Powstała duża dziura o głębokości prawie 12 metrów. Rozbił kilka wodoszczelnych przedziałów na Andrea Doria. Rozbił również pięć zbiorników z paliwem. Zbiorniki paliwa były wypełnione 500 tonami wody. Sztokholm i Andrea Doria rozdzieliły się w ciągu 30 sekund. Andrea Doria zaczęła przechylać się na prawą burtę. Wkrótce połowa łodzi ratunkowych nie mogła być użyta, ponieważ przechylała się zbyt mocno. Ciężar zbiorników z paliwem, które były wypełnione wodą, również ciągnął ją w dół. Cały przód "Stockholmu" został zniszczony, ale nie zatonął. W wyniku katastrofy zginęło 46 pasażerów Andrea Doria. Zginęło również pięciu członków załogi "Stockholmu". Jednak jedna niesamowita osoba ocalała - Linda Morgan, pasażerka Andrea Doria, która wylądowała na Sztokholmie podczas katastrofy.

Trzydzieści minut po katastrofie ludzie znajdujący się na Andrea Doria postanowili opuścić statek. Jednak część załogi już opuściła statek. To utrudniło sprawę, ponieważ nie było tam załogi, która mogłaby pomóc. Jednak wciąż było wystarczająco dużo łodzi ratunkowych, aby wszyscy bezpiecznie opuścili statek. SS Ile de France, francuski statek, przybył na Andrea Doria, aby pomóc w ratowaniu pasażerów. Wystrzelił on łodzie ratunkowe, aby uratować pasażerów Andrea Doria. Ile de France płynął tylko jeden dzień, więc miał jeszcze dużo zapasów, aby pomóc pasażerom Andrea Doria. Andrea Doria nadal przechylała się w prawo, aż w końcu zaczęła tonąć o 9:45 rano 26 lipca 1956 roku. Wcześniej, o 9:00, wszyscy ocalali opuścili statek. O 10:00 Andrea Doria była przechylona tak bardzo na prawo, że jej okna dotykały oceanu. O godzinie 10:09 statek zatonął. Było to 10 godzin i 59 minut po zderzeniu ze Sztokholmem. Tył Andrea Dorii uniósł się, a jego lewa śruba napędowa wynurzyła się z wody. Niektóre łodzie ratunkowe, które wciąż były na statku, oderwały się i odpłynęły do góry dnem. Statek dryfował w odległości 1,6 mili morskiej od miejsca, w którym zderzył się ze Sztokholmem.

Pasażerów Andrea Dorii uratowało w sumie sześć różnych statków, w tym Stockholm i Ile de France. Sztokholm dotarł na miejsce jako ostatni, ponieważ został uszkodzony. Wiele rodzin straciło nadzieję na ponowne spotkanie z bliskimi. Najbardziej ucierpieli ci, którzy spotykali się z członkami kilku rodzin imigrujących do Stanów Zjednoczonych w nadziei na nowe życie. Chrysler Norseman, prototypowy samochód zmierzający do Nowego Jorku, również zaginął wraz z innymi samochodami na pokładzie Andrea Doria. Na pokładzie Andrea Doria znajdował się również luksusowy samochód Rolls-Royce.

Przyczyny zatonięcia

W odpowiedzi na katastrofę obie linie statków złożyły szereg pozwów sądowych. Jako powody podawano między innymi:

• Głównym powodem zderzenia i zatonięcia była silna mgła. Jednak było też kilka innych przyczyn.
• Załoga Andrea Doria nie używała radaru w sposób właściwy. Dopiero po katastrofie zorientowali się w miejscu i prędkości Sztokholmu.
• Zgodnie z międzynarodowymi przepisami o zapobieganiu zderzeniom na morzu, Andrea Doria miała skręcić w prawo, a nie w lewo. Kiedy Andrea Doria skręciła w lewo, w rzeczywistości płynęła w kierunku Sztokholmu.
• Andrea Doria poruszała się zbyt szybko w warunkach mgły.
• Oba statki znajdowały się w rzeczywistości przy innej pogodzie, aż do momentu katastrofy. Sztokholm wszedł we mgłę dopiero przed katastrofą.
• Puste zbiorniki na paliwo Andrea Dorii nie zostały wypełnione wodą, aby statek był stabilny.
• Brak drzwi wodoszczelnych, które uniemożliwiają przedostanie się wody do innego wodoszczelnego przedziału, mógł być problemem na Andrea Doria.
• Pierwszy oficer na "Sztokholmie" pomylił się w odczycie radaru.

Nurkowanie

Andrea Doria wylądowała na dnie oceanu bokiem, lewą burtą do góry, w dobrym stanie. Początkowo górna część wraku znajdowała się w wodzie o głębokości około 160 stóp (49 m). Był to popularny cel nurków. Jednak Andrea Doria stała się trudnym statkiem do eksploracji. Wrak znajduje się na 40°29′30″N 69°51′00″W / 40.49167°N 69.85000°W / 40.49167; -69.85000 (Wrak SS Andrea Doria).

Ostatnio zawaliła się górna część statku. Wewnątrz statku złamało się wiele podpór. Statek powoli staje się coraz krótszy, ponieważ jego ciężar naciska w dół. Górna część wraku znajduje się obecnie 190 stóp (58 m) pod wodą. Piętnaście osób zginęło podczas eksploracji Andrea Doria.

Wynik

Front sztokholmski został w końcu naprawiony. Wydano około 1 miliona dolarów. Teraz Sztokholm nazywa się Athena i nadal pływa.

O Andrei Dorii opublikowano kilka książek. Poniżej znajduje się lista niektórych z nich:

• Alive on the Andrea Doria: The Greatest Sea Rescue in History, autorstwa ocalałego Pierette Domencia, 2006
• Kurs kolizyjny: Historia zderzenia "Andrea Doria" i "Stockholm", Alvin Moscow, 1959
• Ocalony!: Opowieść o Andrea Doria - Największy morski ratunek w historii, William Hoffer, 1979
• Desperackie godziny: Epicka akcja ratunkowa na statku Andrea Doria, autor: Richard Goldstein, 2003

W miejscu, gdzie w lipcu 2002 r. zatonęła Andrea Doria, złożono pamiątkowy wieniec.