Księstwo Kapui

Origins

Stara Kapua była starożytnym miastem etruskim. Było to jedno z najważniejszych miast w południowej Italii w czasach Imperium Rzymskiego. Kiedy Lombardowie najechali Włochy w drugiej połowie 6 wieku, Kapua została splądrowana. Później stała się częścią księstwa Benewentu, a rządził nią lombardzki urzędnik z tytułem gastalda. Niewiele wiadomo o tej części jej historii.

Kapua po raz pierwszy stała się samodzielnym państwem za panowania Landulfa I. W 839 r. książę Benewentu, Sicard, został zabity przez Radelchisa, który przejął tron dla siebie. Wywołało to wojnę domową, która podzieliła kraj. Brat Sicarda, Siconulf, ogłosił Salerno niepodległym, a siebie księciem Salerno. Landulf i jego synowie również sprzymierzyli się z Sicardem, więc gastald ogłosił niepodległość Kapui. W 841 r. Kapua została splądrowana i doszczętnie zniszczona przez najemników wynajętych przez Radelchisa. Na początku 849 r. najstarszy syn Landulfa, Lando I, poprosił cesarza rzymskiego o rozstrzygnięcie sporu i zakończenie wojny. Cesarz podzielił Benewent i Salerno na dwa oddzielne księstwa. Kapua stała się okręgiem księstwa Salerno. Ponieważ stara Kapua została zniszczona, Lando I kazał w 856 r. zbudować nowe miasto wokół pobliskiego fortu. To nowe miasto to właśnie Kapua, która istnieje do dziś.

Lando nie podporządkował się ani Siconulfowi, ani Salerno na bardzo długo. W 859 r. Kapua została najechana przez Salerno i Neapol, ale je pokonała. Pando (rządził 861-862) w 862 r. ogłosił niezależność Kapui od Salerno. Po jego śmierci w tym samym roku rozgorzał spór o to, kto powinien zostać kolejnym hrabią. Syn Pando, Pandenulf, został obalony przez swojego wuja Landulfa II. Landulf był także biskupem Kapui, więc rządził zarówno polityką, jak i religią w hrabstwie. Kiedy zmarł w 879 r., rozpoczęła się wojna domowa o tron. Dwoma pretendentami byli Pandenulf, poprzedni hrabia, który został obalony, oraz Lando III, kolejny wnuk Landulfa I. Salerno sprzymierzyło się z Lando III, a Benewent z Pandenulfem. Obaj rządzili w różnych częściach hrabstwa i obaj uczynili swoich synów biskupami Kapui. Pandenulf z powodzeniem utrzymał tron w Kapui podczas wojny domowej, aż Lando III zdobył miasto w 882 roku.

Lando III i jego brat Landenulf I spędzili swoje panowanie broniąc Kapui przed Neapolem. Ich drugi brat, Atenulf, połączył się z Neapolem przeciwko nim. Na początku stycznia 887 r. Atenulf ustanowił się księciem Kapui. Następnie skierował swoją uwagę na podbój Benewentu.

Unia z Benevento

W 899 r. Atenulf I pokonał Radelchisa II i zdobył Benewent. W styczniu 900 r. został ogłoszony księciem Benewentu. Zjednoczył księstwa Kapui i Benewentu i ogłosił, że są one nierozłączne. Wprowadził również system diarchiczny na tronie. W tym systemie synowie i bracia księcia mieli mieć równy status i rządzić u boku księcia. Atenulf miał nadzieję, że w ten sposób zapobiegnie przyszłym sporom o sukcesję.

Atenulf uczynił swojego syna, Landulfa III, współksięciem. Razem zawierali sojusze z lokalnymi państwami greckimi, takimi jak Neapol i Gaeta. Po śmierci Atenulfa, Landulf w większości kontynuował politykę swojego ojca. Najbardziej znany jest ze swojego udziału w bitwie pod Garigliano, w której pokonał saracenów z plemienia Fatymidów. Większość swego panowania po Garigliano spędził na próbach osłabienia bizantyjskiej władzy w Apulii i Kampanii. Jego syn, Landulf IV, sprzymierzył się przeciwko Salerno. Podobnie jak jego ojciec, zaatakował terytoria bizantyjskie, ale został pokonany. Kapua została zmuszona do zostania wasalem Cesarstwa Bizantyjskiego, przynajmniej oficjalnie.

Pod rządami synów Landulfa IV rozpadła się unia Kapui i Benewentu. Choć pozostały one zjednoczone prawnie, Pandulf rządził w Kapui, a Landulf V w Benewencie. Jednak wszystkie państwa lombardzkie we Włoszech zostały ostatecznie zjednoczone pod rządami Pandulfa, który był nazywany "Żelazną Głową". W 967 r. cesarz Otton I przekazał Pandulfowi księstwo Spoleto i Camerino. Kiedy Landulf V zmarł w 969 r., Pandulf przejął Benevento od swojego bratanka, Pandulfa II. Następnie został księciem Salerno w 978 r., gdy panujący książę zmarł bezpotomnie. Przed śmiercią Pandulf podzielił kraj między swoich synów; Benewent-Kapuę otrzymał jego najstarszy syn, Landulf VI.

XI w.

Wkrótce Benevento i Kapua zostały podzielone przez cesarza Ottona I. Landulf VI zatrzymał Kapuę, podczas gdy Benevento zostało oddane jego kuzynowi, synowi Landulfa V, Pandulfowi II. W latach 990 Kapua przeżywała okres niestabilności. Landenulf II został zamordowany przez swojego brata Laidulfa, który przejął tron dla siebie. Gdy cesarz Otton III dowiedział się o tym, kazał usunąć Laidulfa. Jego następca został następnie obalony przez mieszkańców Kapui. Stara dynastia została przywrócona w 1000 r. przez Landulfa VII, drugiego syna Landulfa V. Uczynił on swojego brata, Pandulfa II z Benewentu, regentem dla swojego syna i dziedzica. Pandulf panował u boku swego siostrzeńca jako Pandulf III z Kapui. W ten sposób Kapua i Benewent były po raz ostatni na krótko zjednoczone.

Kapua odzyskała część swojej wcześniejszej potęgi pod rządami Pandulfa IV. Między sukcesją w 1016 r. a śmiercią w 1050 r. został dwukrotnie obalony. Początkowo był sojusznikiem Bizantyjczyków i pozostał z nimi sprzymierzony przeciwko wszystkim swoim sąsiadom aż do końca. Nieustannie pozostawał w sporze z Kościołem, a także z nadmorskimi księstwami Neapolu, Gaety i Amalfi. Z tego powodu zyskał przydomek "Wilka z Abruzji". Chciał, aby Kapua stała się portem morskim. Obalił książąt Neapolu i Gaety, a także wyruszył na wojnę przeciwko Guaimarowi IV, księciu Salerno. Cesarz Henryk II kazał go usunąć i uwięzić, ale w końcu odzyskał tron.

Miasto straciło na znaczeniu pod rządami następców Pandulfa. W końcu zostało zajęte przez normańskich sprzymierzeńców Guaimara IV.

Pandulf IV uwięziony przez cesarza Henryka II.

Norman rule

Normański hrabia Ryszard z Aversy podbił Kapuę w 1058 roku. Samo miasto pozostawił pod kontrolą Landulfa VIII na kolejne cztery lata, do 12 maja 1062 roku. Ryszard został sprzymierzeńcem papieży, ale później został ekskomunikowany. Jego syn i następca, Jordan I, zdobył dla księstwa obszar terytorium papieskiego. On również został obłożony ekskomuniką. Kiedy Ryszard zmarł, jego rodzina była bardzo potężna i posiadała silne wpływy w środkowych Włoszech.

Kiedy w 1091 r. zmarł Jordan I, władza Kapui szybko podupadła. Od 1091 do 1098 roku miasto Kapua było kontrolowane przez Lando IV. Lando był Lombardczykiem, który został osadzony na tronie przez mieszkańców w opozycji do młodego Ryszarda II. Ryszard II został przywrócony na tron dopiero z pomocą swoich kolegów Normanów z Sycylii i Apulii. Kapua stała się zależna od Sycylii. Książęta nadal starali się wpływać na wybory papieskie i działać jako papiescy protektorzy. Kiedy Jordan II zmarł w 1127 r., księstwo stało się celem Rogera II Sycylijskiego, który zjednoczył Sycylię, Apulię i Kalabrię. Przez 20 lat, od 1135 do 1155 r., Kapua i Sycylia prowadziły ze sobą wojnę, aż w końcu Kapua została przyłączona do Królestwa Sycylii.

Mapa przedstawiająca Księstwo Kapui w 1112 roku, za czasów Roberta I. Kapua jest przedstawiona za pomocą gwiazdy.

Władcy

Poniżej wymienieni są władcy Kapui od 840 do 1172 roku.

Legenda

• Na lewo od imienia każdego władcy znajduje się okres, w którym rządził. Tam, gdzie okresy nakładają się na siebie, jest to spowodowane tym, że władcy panowali w tym samym czasie, co jeden z nich.
• Niektórzy władcy mieli także przydomek, lub byli stylizowani na jakiś opis (pierwszy władca, na przykład, był znany jako "Landulf Stary"). Jeśli władca miał taki przydomek, jest on wymieniony po jego imieniu.
• W nawiasie podany jest stosunek każdego władcy do człowieka, który rządził bezpośrednio przed nim (prec. = poprzedzający lub poprzednik).
• W nawiasie można też zaznaczyć, czy władca był uzurpatorem (czyli czy odebrał tron prawowitemu dziedzicowi), czy też sam został obalony (odebrano mu tron), czy też przywrócony (czyli przywrócony na tron po jego odebraniu).

Władcy Lombardów

Gastaldy i liczydła

Gastaldowie (lub hrabiowie) Kapui byli początkowo wasalami książąt Benewentu. Na początku lat 840, Gastald Landulf I ogłosił niezależność od Benewentu, po tym jak Salerno zrobiło to samo. Wywołało to wojnę domową w Benewencie, która trwała ponad 10 lat. Po jej zakończeniu Kapua została wasalem Salerno przez Świętego Cesarza Rzymskiego Ludwika II. Nie trwało to jednak długo, a pod koniec IX wieku Kapua była już faktycznie niezależna.

• 840–843: Landulf I, zwany "Starym"
• 843–861: Lando I (syn prec.)
• 861: Lando II, zwany Cyruttu (syn prec., obalony).
• 861–862: Pando, zwany "Gwałtownym" (wuj prec., uzurpator).
• 862–863: Pandenulf (syn prec., obalony)
• 863–866: Landulf II, zwany "biskupem"; także biskup Kapui (wuj prec., uzurpator, obalony)
• 866–871: Lambert I, także książę Spoleto (niespokrewniony, osadzony na tronie przez cesarza Ludwika II, obalony)
• 871–879: Landulf II, zwany "biskupem" (przywrócony do życia)
• 879–882: Pandenulf (przywrócony do życia)
• 882–885: Lando III (kuzyn prec., uzurpator)
• 885–887: Landenulf I (brat prec.)

Princes

W 899 r. księstwa Benewentu i Kapui zostały zjednoczone przez Atenulfa I. Do 982 r. wszyscy niżej wymienieni władcy byli książętami zarówno Kapui, jak i Benewentu. Atenulf stworzył również nowy system tronu, w którym ojcowie rządzili wraz z synami lub braćmi.

• 887–910: Atenulf I, zwany "Wielkim" (brat prec.).
• 901–910: Landulf III, współrządca (syn Atenulfa I)
• 910–943: Landulf III, zwany "Antypaterem" (współrządził od 901 r.)
• 911–940: Atenulf II, współrządca (brat Landulfa III)
• 933–943: Atenulf III, zwany "Carinola"; współrządca (syn Landulfa III)
• 940–943: Landulf IV, współwładca (syn Landulfa III)
• 943–961: Landulf IV, zwany "Czerwonym" (współrządził od 940 r.)
• 943–961: Pandulf I, współwładca (syn Landulfa IV)
• 959–961: Landulf V, współwładca (syn Landulfa IV)
• 961–968: Landulf V, współrządzący z bratem, poniżej (współrządził od 959 r.)
• 961–981: Pandulf I, zwany "Żelaznogłowym", współrządzący z bratem, powyżej (współrządził od 943 r.). Również książę Spoleto (od 967) i książę Salerno (od 978).
• 968–981: Landulf VI, współrządca (syn Pandulfa I)

W 982 r. księstwa te zostały ostatecznie rozdzielone przez Pandulfa Żelaznogłowego i cesarza Ottona I.

• 981–982: Landulf VI
• 982–993: Landenulf II (brat prec.)
• 993–999: Laidulf (brat prec., obalony).
• 999: Adhemar (niespokrewniony, osadzony na tronie przez cesarza Ottona III, obalony)
• 999–1007: Landulf VII (kuzyn prec.)
• 1007-1022: Pandulf II, zwany "Czarnym" lub "Młodym" (syn prec.).
• 1009–1014: Pandulf III, współwładca, także książę Benewentu (brat Landulfa VII)
• 1016-1022: Pandulf IV, współrządca (kuzyn Pandulfa II, obalony)
• 1022-1026: Pandulf V, także hrabia Teano (niespokrewniony, osadzony na tronie przez cesarza Henryka II, obalony)
• 1023-1026: Jan, współrządca (syn Pandulfa V, obalony)
• 1026-1038: Pandulf IV (przywrócony, obalony)
• 1038-1047: Guaimar, także książę Salerno (niespokrewniony, uzurpator, obalony)
• 1047–1050: Pandulf IV (przywrócony do władzy)
• 1050-1057: Pandulf VI (syn prec.)
• 1057-1058: Landulf VIII (brat prec.)

Normańscy książęta

Książęta ci pochodzili z rodu Drengot.

• 1058-1078: Ryszard I
• 1078–1091: Jordan I (syn prec.)
• 1091-1106: Ryszard II (syn prec.)
• 1092–1098: Lando IV, (niespokrewniony, posiadał Kapuę w opozycji do Ryszarda II)
• 1106–1120: Robert I (brat prec.)
• 1120: Ryszard III (syn prec.)
• 1120-1127: Jordan II (wuj prec.)
• 1127–1156: Robert II (syn prec.)