Naginata
Naginata to japońska broń łopatkowa z długim trzonem (drewniana rączka). Broń wygląda jak tyczka i często jest z nią mylona. Słowo "naginata" oznacza "koszenie miecza" lub "zbieranie miecza". Długość ostrza może być dowolna, od 1 do 3 stóp. Kształt ostrza wygląda jak "liść", który jest bardziej zakrzywiony do tego stopnia. Ostrze Naginaty jest przymocowane do długiego drewnianego trzonu. Sam wałek ma od 6 do 9 stóp. Część, która wchodzi do wnętrza rączki (chwyt) jest prawie tak długa jak samo ostrze. Dzięki temu ostrze jest ściśle przymocowane do wału. Wałek ma ostrą końcówkę, czyli ishizuki, która jest wykonana do przebijania między płytami pancerza.
Mówi się, że naginata została po raz pierwszy użyta w Chinach około 3 p.n.e. Pierwszym źródłem, w którym została wymieniona, był Kojiki (A Record of Ancient Matters, 712). Później pokazano ją na obrazach scen z pól bitewnych wykonanych podczas Tengyo no Ran (Insurekcja Tengyo), w 936 r. n.e. Miecz był używany i ulepszany w okresie Nara (ok. 710-784 r. n.e.), a w XI wieku był powszechnie używany w bitwach.
Naginata była również używana przez wojowników-monków do obrony świątynnej przed najeźdźcami. Około 1400 r. n.e. broń ta nie była już używana przez mnichów, ponieważ świątynie nie były już celem. Samurajowie używali naginaty tylko podczas walki z wieloma wrogami lub na koniach.
Jednak naginata była najczęściej używana, gdy samuraj był zbyt młody, by poradzić sobie z pełnowymiarową kataną i gdy był głównie łucznikiem. W okresie Edo (1603-1867), naginata nie była już używana w walce. Stała się symboliczną bronią samurajów, którzy szkolili się w samoobronie, obronie swoich dzieci i budowaniu cnoty. Moda rozwijała się dalej i były to rodziny samurajów, które wieszały naginata w ważnych miejscach swoich domów. Później naginata była wręczana jako prezent dla panny młodej.
Są trzy główne teorie, dlaczego naginata została zrobiona. Jedną z najbardziej rozpowszechnionych jest przekonanie, że naginata powstała z narzędzia rolniczego używanego do siekania. Narzędzia były wykonane jako długie laski z ostrymi kamieniami przymocowanymi do jednego z końców. Narzędzie to było używane w III wieku p.n.e. Później kamienie zostały zastąpione kawałkami metalu. W ten sposób, gdy uprawy i grunty rolne były atakowane, rolnicy bronili ich narzędziami rolniczymi, które okazały się skuteczną bronią i zostały później udoskonalone.
Chińska teoria opiera się na założeniu, że chińskie halabardy zostały sprowadzone do Japonii podczas wczesnych migracji, (około 200 p.n.e.). Większość ekspertów od broni uważa, że nawet jeśli Chińczycy wynaleźli tę broń, została ona ulepszona przez Japończyków.
Inna teoria mówi, że naginata ewoluowała bezpośrednio jako broń. Ostrze przodków naginaty zostało wykonane z brązu. Później odkrycie stali uczyniło je jeszcze bardziej skutecznym. Teoria ta potwierdza, że rozwój naginaty nastąpił znacznie później niż pojawienie się metalu w Japonii z kontynentów azjatyckich (około 200 p.n.e.).
Naginata przeznaczona była dla pieszych żołnierzy, natomiast elita wojskowa (samurajowie) używała miecza katana. Istnieją dowody na to, że naginata była również używana przez Sohei (buddyjskich mnichów-wojowników).
Naginata była również uważana za broń kobiecą. Dała ona kobietom dużą przewagę, ponieważ jej długi szyb mógł utrzymać wroga w bezpiecznej odległości. Jedną z najbardziej znanych japońskich wojowników kobiet była Itagaki. Jej umiejętności naginaty były lepsze niż nawet najbardziej wyszkolonych samurajów. W okresie Edo (1600-1800 n.e.) japońskie kobiety były uczone radzenia sobie z naginatą w wieku 18 lat.
Naginata była również uważana za skuteczną broń przeciwko jeźdźcom. Sposób obchodzenia się z naginatą wymagał konkretnych ruchów ze względu na jej długość. Zazwyczaj były to ruchy wymiatające i okrężne, ponieważ niewygodne było stosowanie metod uderzeniowych jak w przypadku tradycyjnego miecza. Aby dobrze posługiwać się naginatą, przewodnik musi szybko zmienić pozycję ręki na długości trzonu.
Broń ta bardzo dobrze sprawdziła się w bitwach kawalerii, zachowując się jak średniowieczne włócznie. Piechota używała naginaty do cięcia nóg konia. Po tym zdezorientowany jeździec został łatwo zabity.
Samuraj z naginatą
Sztuka walki
Naginata znana jest również jako japońska sztuka walki wykonywana przez mężczyzn, kobiety i dzieci. Korzenie tej techniki walki sięgają ponad 1000 lat wstecz. Główną częścią tej sztuki walki jest japoński miecz - Naginata. Broń ta jest bardzo skuteczna zarówno wobec jeźdźców, jak i pieszych żołnierzy. Miecz jest bardzo dobrze wyważony i ważony, dzięki czemu mogą go używać kobiety i dzieci. Sposób walki z naginatą jest bardzo wdzięczny dzięki kołysaniu się miecza naginata.
Dziś Naginata jest systemem walki, który uczy szacunku, cierpliwości, etykiety, pewności siebie i samokontroli. Praktyka Naginaty uczy doskonałej kontroli i zrównoważonych ruchów ciała. W tej sztuce potrzebna jest dyscyplina i koncentracja, aby osiągnąć łaskę i skuteczność ruchów. Ponadto określa ona charakter człowieka poprzez opracowanie kodeksu moralnego opartego na honorze.
Współczesna naginata zmieniła swój kształt w ciągu historii. Teraz jest bardziej jak europejski halabard lub glajt. Ostrze wygląda bardziej jak rdzeń kulszowy moreso niż jak wakizashi. Naginata przeszła wpływy westernizacji po odbudowie Meiji (1868-1912), kiedy to spadła wartość sztuk walki, i przetrwała do okresu Showa (1912-1926), kiedy naginata stała się częścią systemu szkół publicznych.
Opracowano różne style obsługi naginaty, tworząc znane na całym świecie szkoły (ryu). Szkoła Atarashii Naginata i Jikishin-kage ryu są najbardziej popularne. Znane są również takie szkoły jak Tendo ryu i Toda Ha Buko ryu. Pomimo różnic pomiędzy tymi szkołami, sztuka walki Naginata opiera się na sztuce władania jedną z najbardziej oryginalnych broni, a ich celem jest rozwijanie tradycyjnej etykiety i duchowego treningu człowieka.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest naginata?
O: Naginata jest japońską bronią ostrą z długim trzonem (drewnianą rękojeścią). Wygląda jak kij i ma ostrze, które może mieć od 1 do 3 stóp długości. Kształt ostrza przypomina "liść", który jest bardziej zakrzywiony na końcu.
P: Kiedy po raz pierwszy użyto naginaty?
O: Mówi się, że naginata została po raz pierwszy użyta w Chinach około 3 roku p.n.e., o czym wspomina Kojiki (A Record of Ancient Matters, 712). Została ona udoskonalona w okresie Nara (ok. 710-784 r. n.e.) i w XI wieku była już powszechnie używana w bitwach.
P: Kto używał naginaty?
O: Samuraje używali naginaty w walce z wieloma przeciwnikami lub na koniu, a mnisi-wojownicy używali jej również do obrony świątyni przed najeźdźcami do około 1400 roku. W okresie Edo (1603-1867) stała się symboliczną bronią kobiet samurajów, które trenowały samoobronę i budowanie cnoty, a rodziny wieszały ją w ważnych miejscach swoich domów jako prezent dla narzeczonych.
P: Jakie są teorie na temat powstania naginaty?
O: Istnieją trzy główne teorie na temat tego, jak powstała naginata; jedna z nich sugeruje, że wyewoluowała ona z narzędzi rolniczych z ostrymi kamieniami przymocowanymi do jednego końca, które następnie zostały zastąpione kawałkami metalu; inna teoria mówi, że chińskie halabardy zostały przywiezione do Japonii podczas wczesnych migracji; i wreszcie, istnieją również dowody sugerujące, że wyewoluowała ona bezpośrednio jako broń wykonana z ostrzy z brązu, które zostały później ulepszone przy użyciu technologii stalowej.
P: Jak piechota używała tej broni?
O: Piechota zazwyczaj stosowała ruchy wymiatające lub okrężne, ponieważ jej długość utrudniała metody uderzania, często używała jej do przecinania końskich nóg, a następnie zabijania zdezorientowanych jeźdźców.
P: Dlaczego uważano, że jest to skuteczna broń dla kobiet?
O: Ta broń dawała kobietom przewagę, ponieważ jej długi trzon mógł utrzymywać wrogów w bezpiecznej odległości od nich - jednym ze słynnych przykładów jest Itagaki, której umiejętności przewyższały nawet umiejętności większości wyszkolonych samurajów - do tego stopnia, że w okresie Edo (1600-1800 r. n.e.) japońskie kobiety były uczone posługiwania się nią do 18 roku życia.
