Id, ego i super-ego
Id, ego i super-ego to koncepcje stworzone przez Zygmunta Freuda. Są to trzy koncepcje używane do wyjaśnienia sposobu, w jaki działa ludzki umysł.
Freud opisuje ludzki umysł jako interakcję id, ego, super-ego. Ego, i do pewnego stopnia super-ego, jest świadome lub na powierzchni. Id pozostaje nieświadome. Razem tworzą one osobowość.
Według tego modelu psychiki, id to zespół nieskoordynowanych tendencji instynktownych, ego to zorganizowana część realistyczna, a super-ego odgrywa rolę krytyczną i moralizatorską.
Id, ego i super-ego są funkcjami umysłu, a nie częściami mózgu. Nie odpowiadają one jeden do jednego rzeczywistym strukturom, jakimi zajmuje się neuronauka.
Schemat teorii Freuda
Id
Id stanowi stałą część osobowości, ponieważ jest zawsze obecne. Jest ono rządzone przez "zasadę przyjemności".
We wczesnym okresie rozwoju swojej teorii Freud uważał energię seksualną za jedyne źródło energii dla id. Jednak po tragedii I wojny światowej Freud uznał za konieczne dodanie do id jeszcze jednego instynktu. Zaproponował więc thanatos, instynkt śmierci. Thanatos odpowiada za instynktowne, gwałtowne popędy ludzkości. Oczywiście, reszta osobowości musiałaby jakoś poradzić sobie z tymi dwoma instynktami. Dodając thanatos, mógł opisać więcej zjawisk psychicznych. Jego koncepcja id miała szeroki wpływ.
Id jest nieświadome z definicji:
"Jest to ciemna, niedostępna część naszej osobowości (...). Jest ona wypełniona energią, która dociera do niej z instynktów, ale nie posiada żadnej organizacji, nie wytwarza żadnej zbiorowej woli, lecz jedynie dążenie do doprowadzenia do zaspokojenia potrzeb instynktowych, podporządkowane przestrzeganiu zasady przyjemności". 105/6
Ego
Ego to poczucie własnego ja i powierzchnia osobowości, część, którą zwykle pokazujemy światu. Ego kieruje się "zasadą rzeczywistości", czyli praktycznym podejściem do świata. Dąży ono do przekształcenia popędu id w zachowanie, które na dłuższą metę przynosi korzyści, a nie żal.
Świadoma świadomość rezyduje w ego, chociaż nie wszystkie operacje ego są świadome.
Ego oddziela to, co jest prawdziwe. Pomaga nam organizować nasze myśli i nadawać sens im i światu wokół nas.
"Ego jest tą częścią id, która została zmodyfikowana przez bezpośredni wpływ świata zewnętrznego .... Ego reprezentuje to, co można nazwać rozumem i zdrowym rozsądkiem, w przeciwieństwie do id, które zawiera w sobie namiętności ... w swoim stosunku do id jest jak człowiek na koniu, który musi trzymać w ryzach przeważającą siłę konia; z tą różnicą, że jeździec stara się to zrobić własnymi siłami, podczas gdy ego używa sił zapożyczonych". 363/4
Ale ego "służy trzem surowym panom... światu zewnętrznemu, super-ego i id". 110 Jego zadaniem jest znalezienie równowagi między prymitywnymi popędami a rzeczywistością, przy jednoczesnym zaspokojeniu id i super-ego. "Tak więc ego, napędzane przez id, ograniczone przez super-ego, odepchnięte przez rzeczywistość, walczy...[w] doprowadzeniu do harmonii pomiędzy siłami i wpływami działającymi w nim i na niego, i łatwo 'wybucha niepokojem'". 110/1
Super-Ego
Super-ego dąży do doskonałości i idealnego wyniku. Obejmuje ono tę część osobowości, głównie nieświadomą, która zawiera ideały ego jednostki, jej cele duchowe oraz psychiczną agencję (zwaną potocznie "sumieniem"), która krytykuje i zakazuje jej popędów, fantazji, uczuć i działań.
"Super-ego może być postrzegane jako rodzaj sumienia, które karze za niewłaściwe zachowanie poczuciem winy. Na przykład: posiadanie pozamałżeńskich romansów".
Superego składa się z dwóch części, sumienia i ego-ideału. Sumienie jest znaną metaforą anioła i diabła na każdym ramieniu. Sumienie decyduje o tym, jakie działania należy podjąć. Ego-ideał jest wyidealizowanym obrazem samego siebie. Porównania są dokonywane pomiędzy ego-ideałem a rzeczywistym zachowaniem. Obie części super-ego rozwijają się poprzez doświadczenia z innymi lub poprzez interakcje społeczne. Według Freuda, silne super-ego służy do hamowania biologicznych instynktów id, podczas gdy słabe super-ego poddaje się popędom id. Co więcej, poziom winy w dwóch powyższych przypadkach będzie odpowiednio wysoki i niski.
Pytania i odpowiedzi
P: Kto stworzył id, ego i super-ego?
O: Sigmund Freud stworzył Id, ego i super-ego.
P: Czym są Id, ego i super-ego?
O: Id, ego i super-ego to trzy koncepcje używane do wyjaśnienia sposobu działania ludzkiego umysłu.
P: Jak Freud opisuje ludzki umysł?
O: Freud opisuje ludzki umysł jako interakcję id, ego i super-ego.
P: Które z id, ego i super-ego jest świadome lub na powierzchni?
O: Ego i do pewnego stopnia super-ego jest świadome lub znajduje się na powierzchni.
P: Co składa się na osobowość według modelu Freuda?
O: Id, ego i super-ego tworzą osobowość według modelu Freuda.
P: Jaka jest funkcja id, ego i super-ego?
O: Id jest zbiorem nieskoordynowanych instynktownych tendencji; ego jest zorganizowaną realistyczną częścią, a super-ego odgrywa krytyczną i moralizatorską rolę.
P: Czy id, ego i super-ego odpowiadają rzeczywistym strukturom, którymi zajmuje się neuronauka?
O: Nie, Id, ego i super-ego są funkcjami umysłu i nie odpowiadają jeden do jednego rzeczywistym strukturom tego rodzaju, jakimi zajmuje się neuronauka.
