Historia Islamu

Wczesna historia muzułmanów

Po śmierci Mahometa przywództwo muzułmańskie objął Abu Bakr. Po nim nastał Umar, Uthman ibn Affan, a następnie Ali. Ci czterej nazywani są kalifami Raszidun, co oznacza Kalifowie Sprawiedliwi. Słowo kalif oznacza religijnego i duchowego przywódcę. Pod rządami tych kalifów islam stał się jedną z najważniejszych religii Bliskiego Wschodu. Powstały urzędy administracyjne narodu muzułmańskiego. Pod rządami Umara ponad dwie trzecie terenów Wschodniego Cesarstwa Rzymskiego zostało podbite przez muzułmanów. Umar zapoczątkował również kalendarz muzułmański.

Islamskie wojny domowe

Pierwsza Fitna

Pierwsza wojna domowa w islamie, znana również jako pierwsza Fitna, wybuchła w islamie za panowania czwartego kalifa Alego i trwała przez cały okres jego kalifatu. Trzeci kalif Uthman ibn Affan został zamordowany przez zbuntowane grupy muzułmanów, które kierowały się motywami politycznymi. Po objęciu władzy przez Alego najważniejszym problemem, przed którym stanął, było ukaranie osób odpowiedzialnych za morderstwa. Jednak wielu ludzi uważało, że przed przyjęciem stanowiska kalifa, Ali powinien był skupić swoją uwagę na znalezieniu i ukaraniu morderców. Grupa ludzi pod wodzą żony Mahometa Aiszy, jej szwagrów Talha i Zubair ibn al-Awam odmówiła uznania kalifatu Alego. Zamiast tego utworzyli armię, która spotkała się z armią Alego w Basrze w Iraku, początkowo w celu negocjacji. W nocy wybuchły walki, prawdopodobnie z powodu zamieszania lub z powodu grup rebeliantów, którzy byli zamieszani w niesławne morderstwo. Doprowadziło to do bitwy pod Bassorah (znanej również jako bitwa pod Wielbłądem), z której zwycięsko wyszła partia Alego. Po bitwie Ali odeskortował Aiszę honorowo do Medyny.

Bitwa ta nie zakończyła jednak całkowicie napięć w imperium muzułmańskim. Ali został wkrótce wyzwany przez Muawiyah, gubernatora muzułmańskich prowincji w Syrii. On również podniósł kwestię ukarania morderców Uthmana i odmówił uznania Alego za kalifa, dopóki sprawa ta nie zostanie rozwiązana. Muawiyah był krewnym Uthmana i jego armia zobowiązała się do postawienia przed sądem morderców i tych, którzy ich chronili. To odniesienie do ludzi, którzy są schronienie morderców było w kierunku Ali i jego zwolenników. W związku z tym, dwie grupy spotkały się i stoczyły bitwę, zwaną bitwą pod Siffin. Ta bitwa zakończyła się remisem i dlatego obie grupy zdecydowały się na arbitraż, który również nie doprowadził do żadnej konkretnej decyzji. Inna grupa muzułmanów, Kharijici, którzy wcześniej byli z Alim, w międzyczasie odrzucili go, ponieważ czuli, że nie podążał za prawdziwym islamem i prowadził interesy nad kalifatem tak, jakby to była jego własna własność.

W kolejnych latach namiestnicy Alego nie mogli zapobiec utracie prowincji na rzecz Muawiyaha, który zwiększył swoją siłę poprzez dalszą rozbudowę armii. Ali przeniósł stolicę kalifatu z Medyny do Kufy w 656 roku. Został zabity przez charydżyckiego zabójcę w Kufie w 661 roku.