Niemieckojęzyczna Wspólnota Belgii
Niemieckojęzyczna Wspólnota Belgii (Deutschsprachige Gemeinschaft Belgiens, w skrócie DGB) jest jedną z trzech federalnych wspólnot w Belgii. Jest ona główną częścią tzw. wschodnich kantonów (niemiecki: Ost-Kanton) Belgii. Ma powierzchnię 854 km2 (329,7 m²) i ponad 73.000 mieszkańców, z czego prawie 100% jest niemieckojęzycznych (tradycyjnie ripuaryjskich).
Jego stolicą jest Eupen; jest on częścią prowincji Liège i graniczy z Holandią, Niemcami i Luksemburgiem.
Obszar ten był znany jako Eupen-Malmedy, a obecnie nazywany jest Kantonami Wschodnimi. Składa się on ze Wspólnoty Niemieckojęzycznej oraz gmin Malmedy i Waimes (Weismes), które należą do Wspólnoty Francuskojęzycznej Belgii.
Kantony wschodnie były do 1920 roku częścią Pruskiej Prowincji Ren w Niemczech, ale zostały przyłączone przez Belgię po klęsce Niemiec w I wojnie światowej i późniejszym Traktacie Wersalskim. W ten sposób stały się również znane jako kantony rédimés, "kantony wykupione". Traktat pokojowy Wersalu wymagał od miejscowej ludności "kwestionowania" ich statusu politycznego.
Nie było to głosowanie tajne, a każdy, kto nie chciał zostać Belgiem, musiał zarejestrować swoje pełne nazwisko i adres. Wielu mieszkańców obawiało się represji, a nawet wydalenia po zaciągnięciu się do wojska.
W połowie lat dwudziestych XX wieku Królestwo Belgii zdawało się chcieć sprzedać ten region z powrotem do Niemiec. Rząd francuski powiedział Belgom, by zaprzestali belgijsko-niemieckich rozmów o umowie.
W 1940 r. nowe kantony zostały przejęte przez Niemcy w czasie IIwojny światowej. Były one w Belgii tylko przez 20 lat, więc większość mieszkańców wschodnich kantonów nadal uważała się za Niemców. Po klęsce Niemiec w 1945 r. kantony zostały ponownie przejęte przez Belgię.
Na początku lat sześćdziesiątych XX wieku Belgia została podzielona na cztery obszary językowe: holenderskojęzyczny obszar flamandzki, francuskojęzyczny obszar językowy, dwujęzyczną stolicę Brukseli oraz niemieckojęzyczny obszar kantonów wschodnich. W 1973 r. utworzono trzy wspólnoty i trzy regiony, którym przyznano wewnętrzną autonomię. Utworzono parlament ustawodawczy Wspólnoty Niemieckojęzycznej, Rat der Deutschsprachigen Gemeinschaft. Dzisiaj Wspólnota niemieckojęzyczna posiada pewien stopień samorządności, szczególnie w sprawach językowych i kulturowych, ale nadal jest częścią francuskojęzycznej Walonii.
Niektórzy ludzie chcą, aby niemieckojęzyczna Wspólnota była swoim własnym regionem. Jednym z nich jest obecny minister-prezydent Karl-Heinz Lambertz.
Flaga Wspólnoty Niemieckojęzycznej Belgii
Niemieckojęzyczne obszary Belgii
Rząd
Wspólnota niemieckojęzyczna ma swój własny rząd, który jest powoływany na pięć lat przez jej parlament. Na czele rządu stoi minister-prezydent, który pełni funkcję "premiera" Wspólnoty i jest wspomagany przez Ministerstwo Wspólnoty Niemieckojęzycznej. Rząd składa się obecnie z czterech ministrów:
- Karl-Heinz Lambertz, minister-prezydent i minister ds. władz okręgowych
- Bernd Gentges, wiceminister-prezydent i minister ds. kształcenia zawodowego i zatrudnienia, polityki społecznej i turystyki
- Oliver Paasch, minister edukacji i badań naukowych
- Isabelle Weykmans, Minister Kultury i Mediów, Zabytków i Miejsc, Młodzieży i Sportu
Miasta we Wspólnocie Niemieckojęzycznej
- Amel
- Büllingen
- Burg-Reuland
- Bütgenbach
- Eupen
- Kelmis
- Lontzen
- Raeren
- Sankt Vith
Siedziba organu wykonawczego i Rady Wspólnoty Niemieckojęzycznej w Eupen
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest Wspólnota Niemieckojęzyczna w Belgii?
O: Wspólnota Niemieckojęzyczna Belgii (DGB) jest jedną z trzech wspólnot federalnych w Belgii. Zajmuje powierzchnię 854 km2 i liczy ponad 73.000 mieszkańców, z których prawie 100% posługuje się językiem niemieckim (tradycyjnie rypsowym). Składa się ze Wspólnoty Niemieckojęzycznej oraz gmin Malmedy i Waimes (Weismes), które należą do Wspólnoty Francuskojęzycznej Belgii.
P: Jak stał się częścią Belgii?
O: Kantony Wschodnie do 1920 roku były częścią Prowincji Reńskiej w Prusach, ale po klęsce Niemiec w I wojnie światowej i późniejszym traktacie wersalskim zostały przyłączone do Belgii. Proces ten był znany jako "przesłuchanie", podczas którego mieszkańcy musieli zarejestrować swoje pełne nazwisko i adres, jeśli nie chcieli zostać Belgami.
P: Kiedy Niemcy odebrały Belgię podczas II wojny światowej?
O: W 1940 roku, w czasie II wojny światowej, nowe kantony zostały przejęte przez Niemcy. W tym czasie Niemcy byli w Belgii dopiero od 20 lat, więc wielu ludzi nadal uważało się za Niemców.
P: Kiedy po II wojnie światowej Belgia wróciła pod swoją kontrolę?
O: Po klęsce Niemiec w 1945 roku, kantony zostały ponownie przejęte przez Belgię.
P: Jakie obszary językowe istnieją obecnie w Belgii?
O: Na początku lat 60-tych XX wieku w Belgii utworzono cztery obszary językowe - holenderskojęzyczny obszar flamandzki, obszar francuskojęzyczny, dwujęzyczna stolica Bruksela i niemieckojęzyczny obszar we wschodnich kantonach.
P: Jaką autonomię ma dziś ta społeczność? O: Dzisiaj Wspólnota Niemieckojęzyczna ma pewien stopień samorządności, szczególnie w sprawach językowych i kulturalnych, ale pozostaje częścią Walonii, która jest francuskojęzyczna.
P: Kto chce, aby ta wspólnota była swoim własnym regionem? O: Obecny minister-prezydent Karl Heinz Lambertz chce, aby ta wspólnota była własnym regionem.
