Doktor Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę

Dr. Strangelove albo: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (lepiej znany tylko jako Dr. Strangelove) to brytyjsko-amerykańska czarna komedia z 1964 roku w reżyserii i produkcji Stanleya Kubricka z Peterem Sellersem w roli głównej.

Historia dotyczy nieugiętego generała Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, George'a C. Scotta jako generała Bucka Turgidsona. Rozkazuje pierwszy atak nuklearny na Związek Radziecki. Za nim podążają prezydent, jego doradcy, szefowie sztabów i oficer Królewskich Sił Powietrznych (RAF), którzy próbują odwołać bombowce, by zapobiec nuklearnej apokalipsie. Oddzielnie śledzi załogę jednego z bombowców B-52, gdy próbują dostarczyć ładunek.

Kluczem do filmu jest aktorstwo Petera Sellersa, który zagrał trzy główne role:

1. Dr. Strangelove, doradca naukowy prezydenta w Sali Wojennej. Ta rola jest kluczem do sukcesu filmu. Strangelove, poruszający się na wózku inwalidzkim były nazistowski naukowiec, stał się naturalizowanym obywatelem USA. Jego poprzednia rola wślizguje się do filmu przez prawe ramię, z ręką w czarnych rękawicach. Ramię uparcie składa nazistowskie pozdrowienia, a Strangelove od czasu do czasu nazywa prezydenta Mein Fuhrer. Akcent jest genialną kopią takich pochodzących z Niemiec Amerykanów jak Edward Teller, "ojciec H-bomby".
2. Prezydent Merkin Muffley, grał jako przyzwoity midwesterner, jak Adlai Stevenson.
3. Kapitan grupy Lionel Mandrake z RAF-u, jedna z mniejszych ról.

Podczas zakończenia filmu świat zostaje wysadzony w powietrze przez sowiecką broń odstraszającą, "maszynę zagłady" Kobalt-Thorium G, której istnienia nie ogłoszono. Nagranie Very Lynn "We'll Meet Again" jest grane w czasie, gdy świat spotyka się z jego zakończeniem (była to słynna piosenka z II wojny światowej).

Mówi się czasem, że jest to film z powieści sensacyjnej Petera George'a Red Alert (1958). Ale w tej książce nie pojawia się postać Strangelove'a. Wydaje się, że reżyser Stanley Kubrick zamierzał wykorzystać pomysły z tej książki, ale w miarę jak film rozwijał wpływ tragikomedii i geniusz Petera Sellersa zmienił kierunek.

W 1989 roku Biblioteka Kongresu Stanów Zjednoczonych wybrała ten film do Narodowego Rejestru Filmowego. Oznacza to, że film będzie chroniony przed uszkodzeniami, które przytrafiają się starszemu filmowi, który był używany do robienia filmów.

Szukaj według litery