Psychologia kliniczna
Psychologia kliniczna jest nauką w psychologii o zaburzeniach psychicznych. Polega ona na poznawaniu, rozumieniu, diagnozowaniu, leczeniu lub zapobieganiu tego typu chorobom. Psychologowie kliniczni badają funkcjonowanie psychiczne danej osoby i stosują psychoterapię w celu leczenia zaburzeń. Psychoterapia wykorzystuje rozmowę zamiast leczenia medycznego lub fizycznego.
Pierwsza klinika psychologiczna została otwarta w 1896 roku na Uniwersytecie Pensylwanii przez Lightnera Witmera. W pierwszej połowie XX wieku, psychologia kliniczna zajmowała się głównie oceną psychologiczną, a nie leczeniem. Po II wojnie światowej nastąpił duży wzrost liczby wyszkolonych psychologów klinicznych. Istnieją dwa główne modele kształcenia - model doktoratu naukowiec-praktyk, który skupia się na badaniach, oraz model doktoratu praktyk-naukowiec, który skupia się na leczeniu. Psychologowie kliniczni są obecnie uważani za ekspertów w dziedzinie psychoterapii.
Cztery główne szkoły
Psychologowie kliniczni zazwyczaj szkolą się w jednym z czterech głównych obszarów akademickich - psychodynamicznym, humanistycznym, terapii behawioralnej/ poznawczo-behawioralnej oraz terapii systemowej lub rodzinnej.
Psychodynamiczna
Idee Zygmunta Freuda doprowadziły do rozwoju psychoterapii psychodynamicznej. Jej celem jest pomoc pacjentowi, czyli klientowi, w zrozumieniu znaczenia nieświadomych pragnień i konfliktów, które są przyczyną jego problemów.
Humanistyczny
Psychologia humanistyczna powstała w latach 50. XX wieku w reakcji zarówno na behawioryzm (przekonanie, że główną przyczyną ludzkiego zachowania jest warunkowanie), jak i psychoanalizę (przekonanie, że główną przyczyną ludzkiego zachowania jest nieświadomość). Główne zasady psychologii humanistycznej to:
- Teraźniejszość człowieka jest ważniejsza niż jego przeszłość lub przyszłość
- Ludzie muszą brać odpowiedzialność za swoje działania, aby być zdrowymi psychicznie
- Każda osoba zasługuje na podstawową godność ludzką
- Samodoskonalenie i zrozumienie siebie jest kluczem do szczęścia
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest psychologia kliniczna?
O: Psychologia kliniczna to dziedzina psychologii zajmująca się badaniem i leczeniem zaburzeń psychicznych.
P: Jak psychologowie kliniczni leczą zaburzenia psychiczne?
A: W leczeniu zaburzeń psychicznych psychologowie kliniczni stosują psychoterapię, która polega na rozmowie zamiast leczenia medycznego lub fizycznego.
P: Czym zajmowała się pierwsza klinika psychologiczna?
O: Pierwsza klinika psychologiczna, otwarta w 1896 roku na Uniwersytecie Pensylwanii przez Lightnera Witmera, miała na celu ocenę psychologiczną i leczenie osób z zaburzeniami psychicznymi.
P: Na czym głównie skupiała się psychologia kliniczna w pierwszej połowie XX wieku?
O: W pierwszej połowie XX wieku psychologia kliniczna koncentrowała się głównie na ocenie psychologicznej, a nie na leczeniu.
P: Co spowodowało wzrost liczby wykształconych psychologów klinicznych po II wojnie światowej?
O: Po II wojnie światowej nastąpił duży wzrost liczby wykształconych psychologów klinicznych.
P: Jakie są dwa główne modele kształcenia psychologów klinicznych?
O: Dwa główne modele kształcenia psychologów klinicznych to model doktoratu naukowca-praktyka, który kładzie nacisk na badania naukowe, oraz model doktoratu praktyka-naukowca, który kładzie nacisk na leczenie.
P: W czym psychologowie kliniczni są uważani za ekspertów?
O: Psychologów klinicznych uważa się obecnie za ekspertów w dziedzinie psychoterapii.
