Ćevapčići
Ćevapčići (forma mnoga Ćevapčić) lub Ćevapi (wymawiane [ʨɛ'va:pi]) to kiełbasa mięsna bez skóry. Pierwotnie produkowano ją na Bałkanach. Pochodzi z Sarajewa, Bośni i można ją znaleźć w krajach byłej Jugosławii, Czechach, Macedonii Północnej oraz we włoskich prowincjach Trieście i Gorizii. Ćevapčići podaje się na talerzu lub w płaskim chlebie (lepinja lub somun). Często dodaje się pokrojoną cebulę, kwaśną śmietanę, kajmak, ajvar, twarożek i podobne sosy.
Albańska Qebapa/Qofte; z Tirany składa się z równych części wołowiny i wieprzowiny, zmielonych razem, doprawionych, grillowanych i podanych na talerzu z frytkami i świeżo zmieloną cebulą, w towarzystwie kwaśnej śmietany i przypraw. Może być również podawana w cienkiej bułce zwanej lepinja, podobnej do tureckiego chleba pita. Tradycyjnym i preferowanym sposobem grillowania ćevapčići jest użycie żarzących się węgli pod grillem. Wyrażenia ćevapčići i ćevapi są powszechne w niektórych częściach Serbii, natomiast w stolicy, Belgradzie, skąd ćevapčići rozsiane są po całym świecie, ćevapčići jest jedynym tradycyjnym wyrażeniem. Chociaż ćevapčići jest formalnym zdrobnieniem, ćevapčići z Leskovac są dłuższe (10-12 cm) niż ćevapi bośniackie (5-8 cm). Receptura Leskovaca stała się popularna w Belgradzie w XIX wieku, a następnie rozpowszechniła się w całej Jugosławii, Europie i Stanach Zjednoczonych.
Bośniackie ćevapi z dzielnicy Baščaršija w Sarajewie i Banja Luce jest prawdopodobnie najbardziej znanym ćevapi. Travnik i Tuzla znane są z ćevapi z wołowiny duszonej z przyprawami. To danie jest bardzo popularne również w niektórych częściach byłej Jugosławii. Gulasz wylewany jest na lepinję lub jakiś płaski chleb z kilkoma kawałkami. Banja Luka jest znany z ćevapi, które są wielorakie (zazwyczaj cztery) połączone razem. Bośniackie ćevapi produkowane są z dwóch rodzajów mielonego mięsa wołowego, ręcznie mieszanego i formowanego za pomocą lejka. Po uformowaniu ćevapi są grillowane. Macedońskie ḱebapi (ќебапи) są wykonane zarówno z wieprzowiny, jak i wołowiny. Podanie składa się zazwyczaj z 5-10 sztuk, podawanych z białym chlebem, mielonym czerwonym pieprzem, solą i cebulą.
W Rumunii Ćevapčići nazywają się Mititei.
W Republice Czeskiej/Słowacji čevapčičiči podaje się zazwyczaj z musztardą, surową cebulą i ziemniakami.
· 
Mujo's Ćevapi w Banja Luce
· 
Mujo's Ćevapi
· 
Ćevapčići z frytkami w Czarnogórze
Macedoński Ćevapčići
Etymologia
Słowo pochodzi z arabskiego kebabu, czasem z południowosłowiańskim zdrobnieniem -čići (po serbsku: Ћевапчићи/Ћевапи, ćevapčići/ćevapi; po macedońsku: Ќебапи, ḱebapi; po słoweńsku: čevapčiči, chorwacki, bośniacki: ćevapčići/ćevapi; po czesku: čevapčiči/čevabčiči). Więcej o historii tego słowa można przeczytać w dziale etymologiikebabu.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest Ćevapčići?
A: Ćevapčići (liczba mnoga od Ćevapčić) lub Ćevapi (wymawiane [ʨɛ'va:pi]) to kiełbasa bez skóry pochodząca z Bałkanów.
P: Jak podaje się Ćevapčići?
O: Ćevapčići są zazwyczaj podawane na talerzu lub w płaskim chlebie (lepinja lub somun). Często dodaje się do nich posiekaną cebulę, kwaśną śmietanę, kajmak, ajvar, twaróg i podobne sosy.
P: Gdzie można znaleźć Ćevapčići?
O: Ćevapčići można znaleźć w Bośni i Hercegowinie, a także w innych krajach, które kiedyś były częścią Jugosławii, takich jak Czechy, Bułgaria i włoskie prowincje Triest i Gorycja.
P: Jaki jest tradycyjny sposób grillowania ćevapčićis?
A: Tradycyjnym sposobem ich grillowania jest użycie żarzących się węgli pod rusztem.
P: Czy istnieją regionalne warianty tego dania?
O: Tak, istnieją regionalne odmiany tego dania. Na przykład macedońskie Kebapi/ќебапчиња ze Skopje są robione z równych części wołowiny i wieprzowiny, natomiast ćevapąć ić i w stylu Leskovac są zazwyczaj dłuższe niż bośniackie ćevapąć ić i. W Rumunii nazywa się je Mititeis, natomiast w Czechach/Słowacji č evapąc͂ ic͂ i . Bułgarskie ḱebapi (ќебапи) są robione zarówno z wieprzowiny, jak i z wołowiny.
P: Czy Mujo's Ć evaps͂ic͂ i jest sławne?
A:Tak, Ćevaps͂ic͂ i firmy Mujo z Banja Luki są bardzo znane dzięki swojej unikalnej recepturze, która składa się z wielu połączonych ze sobą bułek, a nie z pojedynczych kawałków, jak w przypadku większości innych przepisów.
