Łupki z Burgess
Burgess Shale Formation w Górach Skalistych Kolumbii Brytyjskiej jest jednym z najbardziej znanych na świecie pól skamieniałych, i to najlepszym w swoim rodzaju. Słynie z wyjątkowego zachowania miękkich części swoich skamieniałości. Ma około 505 milionów lat (środkowy kambryjczyk), jest jednym z najwcześniejszych miękkich części skamieniałości.
Jednostka skalna to czarne łupki, które zbierają się w wielu miejscach w pobliżu miasta Field w Parku Narodowym Yoho.
Burgess Shale został odkryty przez paleontologa Charlesa Doolittle Walcotta w 1909 roku, pod koniec sezonu, pod koniec prac terenowych. Wrócił on w 1910 roku wraz z synami i założył kamieniołom na obrzeżach Fossil Ridge. Fakt, że skamieniałości miały formę miękką, a także szereg nowych dla nauki organizmów, skłonił go do powrotu do kamieniołomu prawie co roku do 1924 roku. W tym momencie, w wieku 74 lat, zgromadził ponad 65.000 okazów.
Opisywanie skamieniałości jest ogromnym zadaniem, do którego Walcott dążył aż do swojej śmierci w 1927 roku, a które kontynuował w XXI wieku. Walcott, kierowany przez ówczesną opinię naukową, starał się kategoryzować wszystkie skamieniałości na żywe taksony. W rezultacie, skamieniałości były wówczas uważane za coś więcej niż tylko ciekawostki. Dopiero w 1962 roku Alberto Simonetta podjął próbę ponownego zbadania skamieniałości z pierwszej ręki. Doprowadziło to do uznania przez naukowców, że Walcott ledwo co porysował powierzchnię informacji dostępnych w Burgess Shale.
Otwarty został drugi kamieniołom (w tej samej formacji geologicznej). Gruntowna ponowna ocena łupków burskich wykazała, że fauna ta jest znacznie bardziej zróżnicowana i niezwykła niż Walcott sobie to uświadamiał. Królewskie Muzeum Ontario posiada obecnie największą na świecie kolekcję materiałów z łupków burgalskich, liczącą ponad 150.000 egzemplarzy. Wiele z obecnych na niej zwierząt miało dziwne cechy anatomiczne i tylko najmniejsze podobieństwo do innych znanych zwierząt. Przykładem może być Opabinia, z pięcioma oczami i pyskiem jak wąż do odkurzacza; Nectocaris, i Hallucigenia. Ta ostatnia została pierwotnie zrekonstruowana do góry nogami, chodząc po kręgosłupie.
Burgess Shale został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1980 roku.
Marrella , najobfitszy organizm Burgess Shale
Ottoia , robak o miękkim ciele, obfitujący w łupki burgackie
Pierwsza kompletna skamielina Anomalocaris znaleziona
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest formacja Burgess Shale?
O: Formacja Burgess Shale to pole skamieniałości znajdujące się w Górach Skalistych w Kolumbii Brytyjskiej. Słynie z wyjątkowego zachowania miękkich części skamieniałości i datuje się ją na okres ~505 milionów lat temu (środkowy kambr).
P: Kto odkrył Burgess Shale?
O: Burgess Shale został odkryty przez paleontologa Charlesa Doolittle Walcotta w 1909 roku.
P: Ile okazów Walcott zebrał w kamieniołomie?
O: Walcott zebrał ponad 65 000 okazów w kamieniołomie na Fossil Ridge.
P: Co sprawiło, że naukowcy zdali sobie sprawę, że Walcott zaledwie zarysował powierzchnię informacji dostępnych w Burgess Shale?
O: Ponowne badanie skamieniałości z pierwszej ręki przez Alberta Simonettę doprowadziło naukowców do stwierdzenia, że Walcott zaledwie zarysował powierzchnię informacji dostępnych w Burgess Shale.
P: Gdzie Royal Ontario Museum posiada jedną z największych kolekcji materiału z Burgess Shale?
O: Królewskie Muzeum Ontario posiada jedną z największych kolekcji materiału z Burgess Shale, liczącą ponad 150.000 okazów.
P: Jakie są przykłady dziwacznych cech anatomicznych znalezionych na tym stanowisku?
O: Przykłady to Opabinia, z pięcioma oczami i pyskiem jak wąż odkurzacza; Nectocaris i Hallucigenia, która została pierwotnie zrekonstruowana do góry nogami, chodząc po swoich kolcach.
P: Kiedy został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO?
O: Łupki Burgessa zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1980 r., a w 1984 r. stały się częścią kanadyjskiego Parku Gór Skalistych.
