Williamstown, Victoria

Historia Williamstown

Historia tubylcza

Pierwszymi mieszkańcami okolic Williamstown był klan Yaluki-willam należący do ludu Kulin, rdzennych mieszkańców Australii. Mieszkali oni i polowali wzdłuż wybrzeża od Werribee do Williamstown. Yalukit-willam byli częścią Bunurong, grupy językowej składającej się z sześciu klanów zamieszkujących wybrzeże od rzeki Werribee do półwyspu Mornington, zatoki Western Port Bay i Wilsons Promontory. Żywili się skorupiakami, ptakami, rybami, węgorzami, jajami, wężami, kangurami i oposami, które można było znaleźć na ich ziemiach. Nazwali Williamstown, "koort-boork-boork", ("She-oak, She-oak, many") co oznacza "wiele she-oaks", rodzimego drzewa. Naczelnikiem plemienia Yalikut-willam w czasie przybycia pierwszych białych osadników był Benbow. Został on przewodnikiem Johna Batmana, pierwszego Europejczyka, który osiedlił się w Melbourne.

Liczba rdzennych mieszkańców szybko spadła po 1835 roku z powodu chorób takich jak tyfus. Wraz z rasizmem i utratą terenów łowieckich, niemożliwe było dla nich utrzymanie tradycyjnego stylu życia.

Eksploracja i osadnictwo

Pierwszym Europejczykiem, który przybył do Williamstown był p.o. porucznika Robbins, który zbadał Point Gellibrand w 1803 roku. Ujście rzeki Yarra zostało później zbadane w maju i czerwcu 1835 roku przez Johna Batmana. Uznał on, że obszar zwany obecnie Melbourne będzie dobrym miejscem do osiedlenia się. Miejsce Williamstown nazwał Port Harwood, na cześć kapitana jednego z jego statków.

W listopadzie 1835 roku kapitan Robson Coltish, z barku Norval, wypłynął z Launceston z ładunkiem 500 owiec i 50 sztuk bydła rasy Hereford. Kapitan Coltish wybrał obszar znany obecnie jako Port Gellibrand, jako dobre miejsce do rozładunku swojego ładunku. W ciągu kilku tygodni wiele statków zaczęło przeprawiać się przez Cieśninę Bassa. Ze względu na osłonięty port, wielu ludzi zdecydowało się osiedlić w najbliższej okolicy.

Gubernator Richard Bourke i kapitan William Lonsdale odwiedzili nową osadę w Port Phillip Bay w 1837 roku. Obaj uważali, że główna osada będzie znajdować się przy ujściu rzeki. Nazwali ją William's Town na cześć króla, Williama IV. Był to pierwszy port w Melbourne i port dla dzielnicy Port Phillip do końca XIX wieku.

William's Town zostało nazwane na cześć króla, a Melbourne na cześć brytyjskiego premiera Lorda Melbourne. To sprawiło, że ludzie uwierzyli, że William's Town ma być stolicą nowej kolonii. Pierwsze ulice starego William's Town zostały wytyczone w 1837 roku właśnie z tą myślą. Jednak brak słodkiej wody w William's Town sprawił, że konieczne stało się przeniesienie centrum miasta do położonego w głębi lądu Melbourne.

Pierwsza sprzedaż ziemi miała miejsce w 1837 roku. W 1838 roku skazańcy zbudowali 30 metrowe kamienne molo. W tym miejscu stoi teraz Gem Pier. W tym samym roku uruchomiono połączenie promowe pomiędzy Melbourne i Williamstown. Parowiec "Fire Fly" przewoził pasażerów, owce i bydło z Tasmanii. Do 1839 roku Williamstown posiadało molo i sklepy rządowe zbudowane przez skazańców. Główna część miasta skupiała się na Nelson Place. Wybudowano tam około 100 budynków, w tym dwa hotele, Ship Inn i Woolpack. Pierwszy cmentarz w Victorii został założony w Point Gellibrand.

Pierwszą latarnię morską, wykonaną z drewna, z lampą olejową na szczycie, zbudowano w Point Gellibrand w 1840 roku. W tym samym roku w Williamstown powołano inspektora policji wodnej (a Williamstown jest dzisiejszą siedzibą wiktoriańskiej policji wodnej).

W 1841 roku spis mówił, że w Williamstown mieszkało około 259 osób. Uważa się, że było ich znacznie więcej. W 1841 roku w Williamstown były trzy hotele, a większość mężczyzn pracowała w porcie. Ponieważ był to ruchliwy port, istniały liczne domy noclegowe, a populacja ciągle się zmieniała. W latach 1842 i 1843 nastąpiła recesja gospodarcza i populacja Williamstown zmniejszyła się.

W 1842 roku przybycie statku Manilus doprowadziło małą kolonię do szału. Czterdziestu pięciu z 243 pasażerów statku zmarło na żółtą febrę podczas podróży z wybrzeży Szkocji. Chorzy zostali zabrani do szybko zbudowanego obozu kwarantanny. Ci, którzy zmarli, zostali pochowani na prowizorycznym cmentarzu.

Również w 1842 roku, w małej drewnianej kaplicy z dachem pokrytym gontem, powstała Szkoła Św. Marii (najstarsza nieprzerwanie działająca szkoła katolicka w Wiktorii). Pan John Wilson był pierwszym nauczycielem i dyrektorem. Najwcześniejsze zapisy podają, że w lipcu 1844 roku było sześciu chłopców i osiem dziewcząt.

W 1847 roku zbudowano Steamboat Pier i założono stałą komorę celną. Policja wodna i celnicy pozostali w tym miejscu do czasu, gdy Melbourne Harbour Trust rozwinął kanały rzeczne bliżej Melbourne CBD w latach 90-tych XIX wieku.

W latach 1849-50 wybudowano latarnię z kamienia, która zastąpiła drewnianą. Działała ona jako latarnia morska tylko do 1860 roku, kiedy to zbudowano latarnię Pile i zakotwiczono ją w pobliżu Shelly Beach. Następnie była używana jako wieża z kulami zegarowymi.

Williamstown zostało nazwane na cześć Wilhelma IV


Latarnia morska (później wieża zegarowa) została zbudowana w latach 1849-50