Ukłon
Chodzi o zrobienie ukłonu (rymuje się z "teraz").
Informacje na temat używania smyczka (rymowanek z "nie") w muzyce, patrz smyczek (muzyka).
Kłanianie się oznacza: branie łuku. Ukłon jest wtedy, gdy osoba wygina swoje ciało do przodu od pasa, aby się z kimś przywitać lub okazać mu szacunek. Ukłon nie jest czasem czymś więcej niż szybkim skinieniem głową, ale może być bardzo głębokim ukłonem od pasa. Dokładny sposób kłaniania się i sytuacje, w których ludzie kłaniają się ogromnie różnią się między różnymi kulturami.
Kłanianie się było pierwotnie gestem (ruchem ciała), który wyrażał głęboki szacunek dla kogoś. W kulturach europejskich kłanianie się komuś jest obecnie wykonywane tylko w bardzo formalnych sytuacjach, np. podczas spotkania z królową lub kimś bardzo wysokim i ważnym.
W historii Europy smyczkowanie było powszechne na dworach królewskich. Od mężczyzn oczekiwano, że będą się "kłaniać i skrobać". Oznaczało to kłanianie się i jednoczesne odciąganie prawej nogi tak, aby zeskrobała ona podłogę. W tym czasie mężczyzna trzymał lewą rękę nad talią. Dlatego wciąż mówimy o "kłanianiu się i skrobaniu", czyli o tym, że ktoś bardzo się stara i obłudnie próbuje być niepotrzebnie grzeczny. Ten rodzaj głębokiego pokłonu, który nigdy nie jest obecnie używany, jest czasami nazywany "szacunkiem" (słowo oznaczające "głęboki szacunek").
Kłanianie się było robione tylko przez mężczyzn. Kobiety zawsze przeklinały, by okazać szacunek.
Obecnie kłanianie się w kulturach europejskich jest widoczne głównie na przedstawieniach. Kiedy po przedstawieniu, takim jak koncert w teatrze, ludzie biją brawo (klaszczą w dłonie), wykonawca bierze ukłon. Jest to jak powiedzenie "dziękuję" publiczności za to, że powiedziała "dziękuję" przez klaskanie. Zarówno mężczyźni jak i kobiety kłaniają się (chociaż tancerki baletowe będą się kurtyzować).
W kulturze chrześcijańskiej ludzie w kościołach będą kłaniać się przed ołtarzem, aby okazać szacunek Jezusowi.
Są też inne specjalne okazje, w których ludzie się kłaniają. W judo i niektórych innych sztukach walki obaj zawodnicy (osoby, które będą walczyć) kłaniają się sobie nawzajem, aby pokazać, że szanują się nawzajem i przestrzegają zasad gry.
W niektórych kulturach azjatyckich kłanianie się jest znacznie bardziej powszechne niż na Zachodzie. Jest to szczególnie ważne w Japonii. Japończycy - zarówno mężczyźni jak i kobiety - spędzają dużo czasu na kłanianiu się. Kłaniają się, aby się przywitać, pożegnać, przeprosić, podziękować lub pokazać, że nie są tak ważni jak osoba, której się kłaniają. Są różne stopnie pokłonów, a w japońskiej kulturze bardzo ważne jest, aby wiedzieć, w jaki sposób kłaniać się przy różnych okazjach. Ukłon o 15 stopniach jest bardzo nieformalny, ukłon o 45 stopniach jest bardzo formalny. Trzymają plecy (od głowy do bioder) prosto w tym czasie. Mężczyźni mają ręce po bokach, kobiety mają jedną rękę nad drugą przed ciałem. Zazwyczaj łuk powinien trwać osiem lat: trzy do zejścia w dół, jeden na przerwę i cztery do powrotu do pozycji wyprostowanej. Jeżeli ktoś kłania się nieco dłużej niż druga osoba, ta druga osoba może się ponownie ukłonić, a druga osoba także ponownie ukłonić, i to kilka razy. Japońskie matki noszą swoje dzieci na plecach, tak aby dzieci nauczyły się kłaniać jeszcze zanim będą mogły mówić. Uczniowie i nauczyciele w szkole kłaniają się sobie nawzajem. Im ważniejszy jest ktoś, tym głębiej druga osoba musi się kłaniać.
Ukłon, XIX wiek
Kobieta kłaniająca się, by dotknąć stóp mężczyzny, XVI-wieczne Indie
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest ukłon?
O: Kłaniając się, człowiek wygina swoje ciało do przodu w pasie, aby kogoś pozdrowić lub okazać mu szacunek. Może to być szybkie skinięcie głową lub bardzo głęboki ukłon od pasa w dół.
P: W jakich sytuacjach ludzie się kłaniają?
O: Dokładny sposób kłaniania się i sytuacje, w których się kłaniamy, są bardzo różne w różnych kulturach. W kulturach europejskich kłania się zazwyczaj tylko w bardzo formalnych sytuacjach, np. przy spotkaniu z kimś ważnym, np. z rodziną królewską. W niektórych kulturach azjatyckich kłanianie się jest znacznie bardziej powszechne niż na Zachodzie i jest szczególnie ważne w Japonii, gdzie ludzie kłaniają się, aby się przywitać, pożegnać, przeprosić, podziękować lub pokazać, że nie są tak ważni jak osoba, której się kłaniają.
P: Jak powstał ukłon?
O: Ukłon był pierwotnie gestem świadczącym o głębokim szacunku dla kogoś. W historii Europy był on powszechny na dworach królewskich i oczekiwano, że mężczyźni będą się "kłaniać i skrobać", cofając prawą nogę tak, aby skrobała podłogę, a lewą rękę trzymając nad talią.
P: Czy jest jakaś różnica między tym, jak kłaniają się kobiety i mężczyźni?
O: Mężczyźni tradycyjnie wykonują pełny, głęboki ukłon, podczas gdy kobiety zamiast tego wykonują kurtyzanę. Obecnie zarówno mężczyźni, jak i kobiety mogą się kłaniać po występach, takich jak koncerty czy przedstawienia teatralne, ale baletnice nadal robią ukłon zamiast pełnego ukłonu.
P: Czy są jakieś specjalne okazje, przy których można się ukłonić?
O: Tak - w judo i niektórych innych sztukach walki zawodnicy zazwyczaj kłaniają się sobie nawzajem przed rozpoczęciem walki; chrześcijanie również czasami kłaniają się podczas nabożeństw; japońskie matki często noszą niemowlęta na plecach, aby dzieci nauczyły się prawidłowo wykonywać ukłony, jeszcze zanim nauczą się mówić; uczniowie i nauczyciele w szkole mogą również wymieniać się ukłonami w zależności od tego, kto ma wyższy status w systemie szkolnym.
P: Jak długo należy trzymać ciało podczas tradycyjnego ukłonu w stylu japońskim?
O: Typowy ukłon w stylu japońskim powinien trwać około ośmiu powtórzeń - trzy ukłony w dół, jedna przerwa, a następnie cztery ukłony w górę.
