Sezon tajfunów na Pacyfiku 2011 r.

Prognozy sezonowe

ForecastCenter	Data	TotalTCs	Burze tropikalne	Łącznie Tajfuny	IntenseTCs	Źródło
GCACIC	Średnia (1950-2000)	31	27	17	- –
TSR	Średnia(1965-2010)	- –	26.3	16.4	8.5
TSR	8 marca 2011 r.	- –	27.8	17.5	7.8
TSR	5 maja 2011 r.	- –	28.0	17.7	7.6
GCACIC	9 maja 2011 r.	31	27	16	- –
CWB	28 czerwca 2011 r.	- –	22–26	- –	- –
GCACIC	4 lipca 2011 r.	31	27	17	- –
TSR	4 lipca 2011 r.	- –	28.3	18.1	8.4
TSR	5 sierpnia 2011 r.	- –	28.2	17.9	8.0
JMA	Faktyczna działalność	31	18	8	- –
JTWC	Faktyczna działalność	21	17	9	- –

W każdym sezonie kilka krajowych służb meteorologicznych i agencji naukowych prognozuje, ile cyklonów tropikalnych, burz tropikalnych i tajfunów utworzy się w danym sezonie i/lub ile cyklonów tropikalnych dotknie dany kraj.

Uniwersytet Miejski w Hongkongu

Od sezonu tajfunów na Pacyfiku w 2000 r. Centrum Oddziaływania na Klimat Azji i Pacyfiku Guy Carpenter (GCACIC), działające przy Uniwersytecie Miejskim w Hongkongu (CityUHK), wydawało prognozy aktywności dla każdego nadchodzącego sezonu tajfunów. W dniach 4 maja i 5 lipca 2011 r. GCACIC wydało prognozy przewidujące liczbę cyklonów tropikalnych, burz tropikalnych i tajfunów, które wystąpią w 2011 r., a także liczbę cyklonów tropikalnych, które znajdą się na lądzie w Chinach lub przejdą w odległości do 100 km (60 mil) od Półwyspu Koreańskiego lub Japonii.

W tym sezonie GCACIC przewidywała w maju, że w tym roku na północno-zachodnim Pacyfiku powstanie lub przemieści się 31 cyklonów tropikalnych, 27 burz tropikalnych i 17 tajfunów. W swojej lipcowej prognozie GCACIC obniżyła swoje przewidywania dotyczące liczby burz tropikalnych przekształcających się w tajfun o jeden, co było spowodowane siłą niecki indyjsko-birmańskiej. W przypadku południowych Chin GCACIC przewidywała w maju, że w ciągu roku na ląd wyjdzie siedem cyklonów tropikalnych, podczas gdy średnia wynosiła pięć. Przewidywano również, że pięć z tych cyklonów będzie lądować w południowych Chinach między majem a sierpniem, a dwa pozostałe między wrześniem a grudniem. Po tym jak w czerwcu dwa cyklony tropikalne znalazły się w południowych Chinach, lipcowa prognoza GCACIC przewidywała, że w sezonie głównym, trwającym od lipca do grudnia, na ląd wyjdzie siedem cyklonów tropikalnych. Jeśli chodzi o Półwysep Koreański i Japonię, GCACIC przewidywał w maju, że w ciągu roku sześć cyklonów tropikalnych dotknie Japonię lub Półwysep Koreański, podczas gdy średnia wynosiła cztery, oraz przewidywał ponadprzeciętną liczbę lądowań w Japonii. Po trzech cyklonach tropikalnych, które nawiedziły region w maju i czerwcu, GCACIC prognozowała, że w głównej części sezonu siedem cyklonów tropikalnych dotknie Półwysep Koreański lub Japonię.

Konsorcjum ds. ryzyka wystąpienia burz tropikalnych

Od sezonu tajfunów na Pacyfiku w 2000 roku, Konsorcjum ds. Ryzyka Burz Tropikalnych (TSR) z University College London wydaje prognozy aktywności na każdy nadchodzący sezon tajfunów. Prognozy dotyczące liczby burz tropikalnych, tajfunów i intensywnych tajfunów, które wystąpią w 2011 r. na zachodnim Pacyfiku, zostały opublikowane w marcu, maju, lipcu i sierpniu. We wszystkich tegorocznych prognozach TSR przewidywał, że sezon będzie charakteryzował się aktywnością zbliżoną do średniej, a w jego trakcie wystąpi 28 burz tropikalnych, 18 tajfunów i 8 intensywnych tajfunów.

Prognozy krajowych służb meteorologicznych

Atmosfery, Geofizyki i Astronomii (PAGASA) podała, że w 2011 r. przez filipiński obszar odpowiedzialności może przejść od 20 do 22 cyklonów tropikalnych. 23 marca Obserwatorium w Hongkongu (HKO) podało, że przewiduje 6-9 cyklonów tropikalnych w tym sezonie nad Hongkongiem. 26 kwietnia Tajski Departament Meteorologiczny przewidywał, że w 2011 roku nad Tajlandią przejdą 2 burze tropikalne. Przewidywano, że jedna z nich przejdzie przez Wietnam i uderzy w Górną Tajlandię w sierpniu lub wrześniu. Natomiast druga burza tropikalna miała przejść przez południową Tajlandię w październiku lub listopadzie. 30 czerwca tajwańskie Centralne Biuro Meteorologiczne przewidywało, że sezon 2011 będzie zbliżony do normalnej średniej klimatycznej wynoszącej 25,7 i przewidywało, że w 2011 roku nad zachodnim Pacyfikiem wystąpi 22-26 burz tropikalnych, z których 3-5 dotknie Tajwan.

Podsumowanie sezonu

Burze

Depresja tropikalna (01W)

Depresja tropikalna (JMA)
Depresja tropikalna
Czas trwania pomocy	1 kwietnia - 4 kwietnia
Intensywność szczytowa	55 km/h (35 mph) (10-min) 1004 hPa (mbar)

1 kwietnia Japońska Agencja Meteorologiczna (JMA) i Wspólne Centrum Ostrzegania przed Tajfunami (JTWC) rozpoczęły monitorowanie obszaru niskiego ciśnienia połączonego z przerywaną konwekcją nad Morzem Południowochińskim, około 535 km (335 mil) na wschód-południowy wschód od Ho Chi Minh City w Wietnamie. Pierwsza z tych dwóch agencji natychmiast ogłosiła układ jako depresję tropikalną, pierwszą w tym sezonie 2011. Po dalszym rozwoju układu, zwłaszcza pasma konwekcyjnego wokół centrum cyrkulacji na niskim poziomie, JTWC wydała ostrzeżenie o formowaniu się cyklonu tropikalnego. Na początku 2 kwietnia agencja zastosowała się do tego ostrzeżenia i oznaczyła niż jako Depresję Tropikalną 01W. Jednak w ciągu kilku godzin od tego wydarzenia, depresja została pozbawiona konwekcji, ponieważ nad układem zawisł wiatr. Nie pozwoliło to cyklonowi na rozwinięcie się ponad status depresji, gdyż pozostał on prawie nieruchomy. Nie odzyskawszy konwekcji do 3 kwietnia, depresja zdegenerowała się do niżu szczątkowego i wydano ostateczne zalecenie JTWC. JMA kontynuowała monitorowanie układu jako depresji tropikalnej przez kolejny dzień, zanim wydała ostatnie ostrzeżenie dotyczące układu.

Depresja tropikalna (Amang)

Depresja tropikalna (JMA)
Depresja tropikalna
Czas trwania pomocy	3 kwietnia - 6 kwietnia
Intensywność szczytowa	55 km/h (35 mph) (10-min) 1000 hPa (mbar)

W dniu 30 marca JMA rozpoczęła monitorowanie obszaru niskiego ciśnienia na południowy zachód od Yap. Do 2 kwietnia system rozwinął cyrkulację niskopoziomową, choć konwekcja wydawała się niezorganizowana. Wykazując dobry odpływ w regionie o słabym uskoku wiatru, niż miał się dalej rozwijać w ciągu następnych kilku dni, dryfując w kierunku zachodnio-północno-zachodnim. Po krótkim zastoju na początku 3 kwietnia, burza zawróciła w kierunku wschodnim. Ponadto JMA uznała, że układ jest wystarczająco zorganizowany, aby uznać go za depresję tropikalną. Ponieważ układ znajdował się na zachód od 135°E, PAGASA również zaczęła wydawać ostrzeżenia dotyczące depresji, nadając jej nazwę "Amang". Podążając w kierunku północno-wschodnim, depresja w końcu rozwinęła wystarczającą konwekcję, aby 4 kwietnia JTWC ogłosiła ją depresją tropikalną 02W. Jednak spodziewano się, że będzie to trwało krótko, ponieważ od zachodu zbliżała się słabnąca granica frontu, która spowodowała przejście układu w stan pozazwrotnikowy. Ta intensyfikacja skłoniła Narodową Służbę Meteorologiczną (NWS) w Tiyan, Guam, do wydania ostrzeżenia przed burzą tropikalną dla wysp Agrihan, Pagan i Alamagan. W wyniku interakcji z frontem i silnym wiatrem, system uległ częściowemu odsłonięciu i wydłużeniu w miarę przemieszczania się nad chłodniejsze wody. Wczesnym rankiem 6 kwietnia JTWC wydała ostateczne zalecenie dotyczące depresji, która zaczęła się rozpraszać nad otwartymi wodami. W związku z pogorszeniem się struktury burzy, NWS przestało wydawać ostrzeżenia dla Marianów 6 kwietnia. JMA kontynuowało monitorowanie systemu przez kilka kolejnych godzin, po czym również przestało wydawać ostrzeżenia.

Burza tropikalna Aere (Bebeng)

Burza tropikalna (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	5 maja - 12 maja
Intensywność szczytowa	75 km/h (45 mph) (10-min) 992 hPa (mbar)

Na początku 4 maja, obszar niskiego ciśnienia uformował się około 140 km (85 mil) na zachód od wyspy Palau. Tego samego dnia niż zaczyna się szybko wzmacniać z poprawionym LLCC, ciasno owiniętym płytkim pasmem konwekcyjnym i dobrze zdefiniowanym centrum. Następnego dnia niż zaczyna przemieszczać się w kierunku północno-zachodnim w stronę mórz na wschód od Wysp Filipińskich. Jednak do popołudnia pozostał prawie nieruchomy z powodu wpływu wyżu na północnym wschodzie układu. W tym czasie jego LLCC zaczyna się wydłużać, a układ znajdował się w korzystnych temperaturach powierzchni morza z niskim pionowym uskokiem wiatru. Później tego samego dnia LLCC zaczyna się ponownie konsolidować, a układ zaczyna powoli przesuwać się na północny zachód, podczas gdy Japońska Agencja Meteorologiczna przekształciła go w depresję tropikalną. 6 maja po południu Joint Typhoon Warning Center przekształciło niż w depresję tropikalną. Tego samego wieczoru PAGASA przekształciła niż w depresję tropikalną i nadała mu lokalną nazwę "Bebeng". Po południu 7 maja JMA przekształciła depresję tropikalną w burzę tropikalną i nadała jej nazwę "Aere". Wczesnym rankiem 12 maja JMA zdegradowała Aere do depresji tropikalnej na południe od wyspy Kyushu.

Na całych Filipinach wiele agencji aktywowało swoje plany awaryjne w miarę zbliżania się sztormu. Filipińskie Siły Zbrojne, Filipińska Policja Narodowa i Filipińska Straż Przybrzeżna zostały postawione w stan gotowości, aby wysłać je do obszarów dotkniętych przez Aere, gdy tylko sztorm minie. Sztorm dotknął kilka portów, pozostawiając na mieliźnie 1 379 pasażerów do popołudnia 7 maja. Według Krajowej Rady ds. Redukcji Ryzyka i Zarządzania Katastrofami, w wyniku Aere zginęło co najmniej 35 osób, a dwie kolejne zaginęły. Straty w rolnictwie szacuje się na 1,37 mld PHP (31,7 mln USD). Rozległe powodzie i osunięcia ziemi zniszczyły domy, zablokowały drogi i przerwały komunikację. W Catarman, w północnym Samarze, w ciągu 24 godzin spadło 377,4 mm deszczu, co doprowadziło do poważnych powodzi.

Tajfun Songda (Chedeng)

Tajfun (JMA)
Super tajfun kategorii 5
Czas trwania pomocy	19 maja - 29 maja
Intensywność szczytowa	195 km/h (120 mph) (10-min) 920 hPa (mbar)

W dniu 19 maja JTWC poinformowała, że obszar niskiego ciśnienia utrzymuje się około 510 km (320 mil) na południowy wschód od Yap. W miarę jak układ przemieszczał się w kierunku północno-zachodnim pod wpływem podzwrotnikowego grzbietu wysokiego ciśnienia, szybko skonsolidował się w obszarze lekkiego do umiarkowanego pionowego uskoku wiatru. JMA zaczęła monitorować układ jako depresję tropikalną jeszcze tego samego dnia, zanim JTWC oznaczyła go jako depresję tropikalną 04W na początku 20 maja. JTWC podała później, że depresja przekształciła się w burzę tropikalną o prędkości wiatru 65 km/h (40 mph), jednak później poinformowała, że na podstawie obserwacji z wyspy Yap przeszacowała prędkość wiatru i w konsekwencji obniżyła status burzy do depresji tropikalnej. Późnym wieczorem 21 maja zarówno JMA jak i JTWC poinformowały, że depresja stała się burzą tropikalną, a JMA nadała jej nazwę Songda. W ciągu następnych kilku dni system stopniowo przybierał na sile, przemieszczając się na północny zachód w obszar odpowiedzialności PAGASA. PAGASA nadała mu nazwę Chedeng. O godzinie 1200 UTC 24 maja JTWC poinformowała, że Songda przybrała na sile i przekształciła się w tajfun. 12 godzin później JMA podała to samo, podczas gdy system znajdował się około 800 km (500 mil) na południowy wschód od Manili na Filipinach. Szybko przybrał on na sile i stał się tajfunem kategorii 5. Po południu 29 maja Songda stała się pozazwrotnikowa na południe od wyspy Shikoku.

Chociaż Songda pozostawała na morzu, ulewne deszcze w zewnętrznych pasmach tajfunu uderzyły w Filipiny, powodując znaczne powodzie i osunięcia ziemi. W wyniku działania tego systemu zginęły tam cztery osoby. Dalej na północ, Okinawa doświadczyła silnych porywów wiatru, których prędkość dochodziła do 198 km/h (123 mph), oraz ulewnych deszczy. Na całym obszarze wystąpiły rozległe zniszczenia, a straty sięgnęły 23,2 miliarda jenów (287 milionów dolarów), jednak nie było ofiar śmiertelnych. Stając się zjawiskiem pozazwrotnikowym, Songda przyniosła ulewne deszcze z Kyushu do wschodniego Honshu, powodując znaczne powodzie. W kraju zginęło co najmniej 13 osób, a około 400 000 musiało zostać ewakuowanych w okolicach samego Tokio.

Depresja tropikalna

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	31 maja - 2 czerwca
Intensywność szczytowa	<55 km/h (35 mph) (10-min) 1004 hPa (mbar)

Wieczorem 31 maja JMA przekształciła obszar niskiego ciśnienia w depresję tropikalną. Początkowo depresja tropikalna znajdowała się około 400 km (250 mil) na południowy zachód od Hongkongu. System nie rozwijał się dalej i został zdegradowany do obszaru niskiego ciśnienia przez JMA w dniu 2 czerwca.

Burza tropikalna Sarika (Dodong)

Burza tropikalna (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	8 czerwca - 11 czerwca
Intensywność szczytowa	75 km/h (45 mph) (10-min) 996 hPa (mbar)

Na początku 8 czerwca obszar niskiego ciśnienia uformował się około 10 km na zachód od Cebu City na Filipinach. W miarę przemieszczania się w kierunku cieśniny Mindoro, JMA i JTWC zaczęły monitorować system. We wczesnych godzinach porannych 9 czerwca filipińska PAGASA podniosła rangę systemu do depresji tropikalnej i poinformowała, że centrum burzy znajduje się około 450 km na zachód od miasta Dagupan na Filipinach. Następnego dnia JMA i JTWC przekształciły depresję tropikalną w burzę tropikalną, przy czym JMA nadała jej nazwę Sarika. Rankiem 11 czerwca JTWC zdegradowała Sarikę do depresji tropikalnej po tym, jak znalazła się na lądzie w Shantou w Chinach. JTWC wkrótce wydała ostateczne zalecenie w sprawie Sariki. Sarika wylądowała w Chinach kontynentalnych z wiatrem o prędkości 75 km/h (45 mph). W wyniku huraganu w Xianning zginęły 23 osoby, a dziesięć kolejnych uznano za zaginione. Szkody spowodowane przez Sarikę szacuje się na 248 milionów dolarów.

Depresja tropikalna

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	15 czerwca - 16 czerwca
Intensywność szczytowa	<55 km/h (35 mph) (10-min) 1004 hPa (mbar)

Na początku 15 czerwca obszar niskiego ciśnienia osadził się wzdłuż Międzyzwrotnikowej Strefy Konwergencji około 250 km na zachód od Puerto Princesa, Palawan. W miarę jak obszar ten przemieszczał się w kierunku Morza Południowochińskiego, zarówno JMA jak i JTWC zaczęły go monitorować. Rankiem 15 czerwca JMA przekształciła ją w depresję tropikalną. Ze względu na antycyklon, system rozproszył się wczesnym rankiem 16 czerwca, kiedy wylądował w Hongkongu. Gdy dryfował nad Hongkongiem, radar obserwatorium w Hongkongu uchwycił centrum systemu. ^[]

Burza tropikalna Haima (Egay)

Burza tropikalna (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	16 czerwca - 25 czerwca
Intensywność szczytowa	75 km/h (45 mph) (10-min) 985 hPa (mbar)

15 czerwca JTWC zaczęła monitorować obszar zaburzonej pogody, który znajdował się około 1350 km (835 mil) na południowy wschód od Manili na Filipinach. W ciągu następnych kilku dni system stopniowo się rozwijał, aż w końcu 16 czerwca JMA, JTWC i PAGASA poinformowały, że system przekształcił się w depresję tropikalną, a PAGASA nadała mu nazwę Egay. W dniu 17 czerwca Egay nadal się rozwijał, przesuwając się w kierunku północno-wschodnim, a 18 czerwca JTWC poinformowała, że Egay przekształcił się w burzę tropikalną. Późnym wieczorem 19 czerwca JTWC zdegradowała Egay do depresji tropikalnej, ale 20 czerwca ponownie podniosła ją do rangi burzy tropikalnej. Na początku 20 czerwca JTWC ponownie zdegradowała Egay do depresji tropikalnej. 21 czerwca JMA przekształciła system w burzę tropikalną i nadała mu nazwę Haima, a 22 czerwca JTWC poszła w jej ślady.

Wieczorem 23 czerwca JTWC obniżyła klasyfikację Haimy do depresji tropikalnej po tym, jak znalazła się na lądzie w Zhanjiang, Guangdong, w Chinach, ale 24 czerwca ponownie podniosła ją do rangi burzy tropikalnej. Na początku 25 czerwca Haima stała się depresją tropikalną po przemieszczeniu się w głąb lądu w Wietnamie. Po wyjściu na ląd nad Hanoi w Wietnamie, JTWC i Obserwatorium w Hong Kongu zdegradowały Haimę do obszaru niskiego ciśnienia.

Silna burza tropikalna Meari (Falcon)

Poważna burza tropikalna (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	20 czerwca - 27 czerwca
Intensywność szczytowa	110 km/h (70 mph) (10-min) 975 hPa (mbar)

Wczesnym rankiem 20 czerwca obszar niskiego ciśnienia około 760 km (470 mil) na wschód od Filipin zaczął być monitorowany zarówno przez JTWC, jak i JMA. Tego wieczoru JTWC wydała ostrzeżenie o formowaniu się cyklonu tropikalnego. Wkrótce potem PAGASA przekształciła system w depresję tropikalną, nadając mu nazwę "Falcon". W momencie podniesienia rangi Falcon znajdował się około 1000 km (620 mil) na wschód na północny wschód od Cebu City. Wieczorem 21 czerwca JTWC podała również, że Falcon wzmocnił się do depresji tropikalnej. 22 czerwca zarówno JTWC, jak i JMA przekształciły Falcona w burzę tropikalną, a JMA nadała mu nazwę Meari. Meari pozostawia Filipiny z 2 ofiarami śmiertelnymi i 5 zaginionymi. Po południu 24 czerwca JMA zmieniła nazwę Meari na poważną burzę tropikalną, która przeszła nad Okinawą w Japonii.

W dniu 26 czerwca Meari szybko przemieścił się nad Morze Żółte, ale powoli minął Weihai, Shandong, Chiny, a następnie JMA zdegradowała Meari do burzy tropikalnej tego samego dnia. W dniu 27 czerwca JTWC zdegradowała Meari do depresji tropikalnej, zanim wylądowała w Korei Północnej, a JMA podała, że Meari stała się później obszarem niskiego ciśnienia.

Ulewne deszcze z zewnętrznych pasm burzy spowodowały znaczne powodzie i osunięcia ziemi w Korei Południowej. W całym kraju zginęło co najmniej dziewięć osób, a trzy inne uznano za zaginione. W Korei Północnej ulewne deszcze wywołane przez burzę spowodowały rozległe powodzie i zniszczenia. Co najmniej 160 domów zostało zniszczonych, a 50 000 hektarów upraw zostało zalanych. Pojawiło się kilka doniesień o potwierdzonych ofiarach śmiertelnych, ale agencje informacyjne nie podały szczegółów na temat ich liczby.

Depresja tropikalna (Goring)

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	9 lipca - 10 lipca
Intensywność szczytowa	55 km/h (35 mph) (10-min) 1000 hPa (mbar)

Pod koniec 9 lipca 2011 roku, około 300 km (186 mil) na wschód od Aurory utworzył się obszar niskiego ciśnienia. Jego centrum znajdowało się 460 km (290 mil) na północ od Basco, Batanes. Rano 9 lipca JMA przekształciła obszar niskiego ciśnienia w depresję tropikalną i znajdował się on 450 km na północny wschód od Cagayan. Po południu PAGASA przekształciła obszar niskiego ciśnienia w depresję tropikalną i nazwała go Goring. Po przejściu nad Fujian w Chinach, wieczorem 10 lipca niż osłabł i przekształcił się w depresję tropikalną. Wydaje się, że pozostałości niżu Goring przekształciły się w depresję tropikalną 16 lipca.

Tajfun Ma-on (Ineng)

Tajfun (JMA)
Tajfun kategorii 4
Czas trwania pomocy	11 lipca - 24 lipca
Intensywność szczytowa	175 km/h (110 mph) (10-min) 935 hPa (mbar)

11 lipca zarówno JMA, jak i JTWC przekształciły zaburzenie tropikalne w depresję tropikalną, która znajdowała się w pobliżu Minamitorishimy. 12 lipca zarówno JMA jak i JTWC przekształciły ten system w burzę tropikalną i nadały mu nazwę Ma-on. Wczesnym rankiem 13 lipca JMA przekształciła Ma-on w silną burzę tropikalną. Późnym wieczorem 13 lipca zarówno JMA, jak i JTWC przekształciły Ma-on w tajfun. Po wchłonięciu Tokage, Ma-on osiągnął swoją największą siłę 16 lipca. 17 lipca PAGASA nadała mu nazwę Ineng.

Ponieważ Ma-on znajdował się w Japonii, wieczorem 19 lipca JTWC obniżyła jego rangę do burzy tropikalnej. Ma-on wylądował później w Tokushimie. JMA obniżyła klasyfikację Ma-on do silnej burzy tropikalnej po tym, jak 20 lipca wcześnie wylądował w Wakayamie. JTWC zdegradowała Ma-on do depresji tropikalnej 21 lipca i następnego dnia zaprzestała wydawania ostrzeżeń. JMA zdegradowała Ma-on do burzy tropikalnej na początku 23 lipca. W dniu 24 lipca Ma-on osłabł do cyklonu pozazwrotnikowego na wschód od regionu Tōhoku.

Burza tropikalna Tokage (Hanna)

Burza tropikalna (JMA)
Depresja tropikalna
Czas trwania pomocy	14 lipca - 16 lipca
Intensywność szczytowa	65 km/h (40 mph) (10-min) 1000 hPa (mbar)

Obszar niskiego ciśnienia uformował się około 740 km na północny zachód od Palau. Wczesnym rankiem 14 lipca JMA przekształciła go w depresję tropikalną, a JTWC ogłosiła Alarm Formacji Cyklonu Tropikalnego. 15 lipca JMA przekształciła system w burzę tropikalną i nazwała go Tokage, a JTWC później przekształciła go w depresję tropikalną. PAGASA również przekształciła układ w depresję tropikalną i nazwała go Hanna. Z powodu efektu Fujiwhary tajfun Ma-on, potężna burza na północny wschód od Tokage, osłabił później Tokage do depresji tropikalnej i całkowicie ją pochłonął na początku 16 lipca.

Depresja tropikalna

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	16 lipca - 17 lipca
Intensywność szczytowa	<55 km/h (35 mph) (10-min) 998 hPa (mbar)

Pozostałość słabej depresji dryfowała z powrotem na południe i 13 lipca weszła nad Morze Południowochińskie, a następnie zaczęła się wzmacniać, dryfując w głąb lądu. JMA poinformowała, że niż wzmocnił się do depresji tropikalnej, dryfując nad Guangdong w Chinach 16 lipca. W dniu 17 lipca depresja całkowicie się rozproszyła.

Depresja tropikalna

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	16 lipca - 16 lipca
Intensywność szczytowa	<55 km/h (35 mph) (10-min) 1002 hPa (mbar)

JMA poinformowało, że 16 lipca w Zatoce Tonkińskiej w pobliżu Guangdong w Chinach utworzyła się depresja tropikalna, która początkowo była obszarem niskiego ciśnienia. Jednak szybko się ona rozwiała po zaledwie sześciu godzinach.

Silna burza tropikalna Nock-ten (Juaning)

Poważna burza tropikalna (JMA)
Tajfun kategorii 1
Czas trwania pomocy	24 lipca - 31 lipca
Intensywność szczytowa	95 km/h (60 mph) (10-min) 985 hPa (mbar)

Wczesnym rankiem 22 lipca na wschód od Filipin utworzył się obszar niskiego ciśnienia. W ciągu następnych kilku dni układ ten stopniowo przesuwał się na zachód, a pod koniec 24 lipca Wspólne Centrum Ostrzegania przed Tajfunami zaczęło monitorować go jako depresję tropikalną. Na początku następnego dnia Japońska Agencja Meteorologiczna (JMA) przekształciła obszar niskiego ciśnienia w depresję tropikalną. Kilka godzin później Filipińska Administracja Atmosfery, Geofizyki i Usług Astronomicznych (PAGASA) zaczęła monitorować system jako depresję tropikalną i nazwała go "Juaning". System nadal dryfował na zachód i szybko się wzmacniał, tak że o północy tego samego dnia JMA przekształciła go w burzę tropikalną, nadając mu nazwę Nock-Ten. Wczesnym rankiem 27 lipca JMA poinformowało, że Nock-Ten nadal się umacnia i przekształciło go w silną burzę tropikalną. Kilka godzin później JTWC poinformowało, że Nock-Ten gwałtownie przybrał na sile do tajfunu kategorii 1, a następnie znalazł się nad północną Aurorą (prowincja) i zaczął słabnąć. Później tego samego dnia JMA poinformowało, że Nock-ten opuścił wyspę Luzon w Candon, utrzymując silną siłę burzy tropikalnej. Jednak w ciągu nocy burza gwałtownie osłabła i następnego dnia JMA zmieniła jej klasyfikację na niewielką burzę tropikalną. Jednak 29 lipca burza stopniowo odzyskała siłę i zbliżyła się do wybrzeża południowych Chin w Qionghai, w Chinach. Później tego samego dnia burza umocniła się nad lądem i skierowała się na północ w kierunku stolicy prowincji Hainan, Haikou. W ciągu następnego dnia sztorm przesunął się na zachód i znalazł się nad północnym Wietnamem. Burza szybko osłabła i o północy tego dnia JMA, wydając ostatnie ostrzeżenie o systemie, zdeklasowała ją do niżu tropikalnego.

Prowincje Albay i Camarines zostały całkowicie zalane przez deszcz. Odnotowano niewielkie szkody w uprawach ryżu. W ciągu dnia spodziewane są silniejsze opady deszczu, ponieważ system opuścił ląd na Morze Południowochińskie i wkrótce zacznie się ponownie nasilać. Liczba zaginionych wzrosła do 31 po tym, jak 25 członków załogi łodzi rybackiej zostało uznanych za zaginionych, gdy ich łódź rybacka została złapana przez sztorm u wybrzeży Masbate. W dniach 26 i 27 lipca Nock-ten zawiesił wszystkie zajęcia na Luzonie od poziomu przedszkolnego do uniwersyteckiego. W północnym Luzonie, Nock-ten wylał ulewne deszcze, powodując rozległe powodzie na tym obszarze. Drogi krajowe były nieprzejezdne, odnotowano również osunięcia ziemi. Około 26 lotów krajowych zostało odwołanych od 26 do 27 lipca z powodu ulewnych deszczów i silnego wiatru.

Tajfun Muifa (Kabayan)

Tajfun (JMA)
Super tajfun kategorii 5
Czas trwania pomocy	25 lipca - 9 sierpnia
Intensywność szczytowa	175 km/h (110 mph) (10-min) 930 hPa (mbar)

Układ ten stopniowo dryfował na zachód, a 25 lipca JTWC przekształciła obszar niskiego ciśnienia w depresję tropikalną. W tym czasie znajdował się on około 505 mil morskich (935 km; 581 mil) na zachód od Guam. O północy tego samego dnia JMA rozpoczęła monitorowanie systemu jako depresji tropikalnej. Wczesnym rankiem 28 lipca JTWC przekształciła system w burzę tropikalną. Kilka godzin później JMA również przekształciła układ w burzę tropikalną, nadając mu nazwę Muifa. Wkrótce burza znalazła się w filipińskim obszarze odpowiedzialności (PAR), a Filipińska Administracja ds. Atmosfery, Geofizyki i Usług Astronomicznych (PAGASA) nadała jej nazwę Kabayan. Przez następny dzień burza stopniowo dryfowała na północ, utrzymując swoją siłę. W nocy 29 lipca Muifa została przekształcona w silną burzę tropikalną. W ciągu nocy sztorm gwałtownie się wzmocnił i następnego dnia rano został przekształcony w tajfun. Huragan wzmocnił się tak szybko, że JTWC podała, iż szczytowe prędkości wiatru osiągały 140 węzłów (260 km/h; 160 mph) (utrzymujące się przez 1 minutę), przekształcając się w tajfun kategorii 5. Tajfun nie był jednak w stanie utrzymać siły kategorii 5 przez dłuższy czas. Według JTWC, 31 lipca tajfun wszedł w interakcję z rynną górnego poziomu i osłabł do kategorii 4 tajfunu na SSHS. System stopniowo przesuwał się na północ, następnie skręcił na zachód i dryfował w kierunku Okinawy, po czym ponownie skręcił na północny zachód, kiedy to ostatecznie został zdegradowany przez JTWC do rangi burzy tropikalnej. Wkrótce potem JMA również zdeklasowała Muifę do poziomu silnej burzy tropikalnej. Po osłabnięciu do rangi burzy tropikalnej, Muifa wylądowała u ujścia rzeki Yalu 8 sierpnia, a JTWC wydała ostateczne ostrzeżenie. Na początku 9 sierpnia Muifa osłabła do depresji tropikalnej w północno-wschodnich Chinach, a później stała się obszarem niskiego ciśnienia.

Muifa zabiła 2 mężczyzn, których łódź wywróciła się w okolicach Hagonoy, Bulacan i delty Pampangi. Ze względu na południowo-zachodni monsun wzmocniony przez Muifę, spowodował on ulewne deszcze w kilku częściach Luzonu, w tym w Metro Manila. Na początku 2 sierpnia, Pałac Malacañang zawiesił działalność biur rządowych i przedszkoli do poziomu college'u w NCR. Pobliskie prowincje jak Calabarzon (Region IV-A) również zawiesiły zajęcia. W Marikina 200 mieszkańców lub 31 rodzin mieszkających w społecznościach wzdłuż rzeki Marikina szukało schronienia w centrach ewakuacyjnych.

Depresja tropikalna (Lando)

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	31 lipca - 2 sierpnia
Intensywność szczytowa	<55 km/h (35 mph) (10-min) 1002 hPa (mbar)

28 lipca w odległości około 85 mil morskich (157 km; 98 mi) na zachód od Guam utworzył się obszar niskiego ciśnienia. W ciągu następnych kilku dni układ stopniowo dryfował w kierunku północno-zachodnim, a 31 lipca Japońska Agencja Meteorologiczna (JMA) przekształciła niż w depresję tropikalną na zachód od Filipin. Jeszcze tego samego dnia Filipińska Administracja ds. Atmosfery, Geofizyki i Usług Astronomicznych (PAGASA) zaczęła monitorować układ jako depresję tropikalną i nazwała go Lando. System powoli podążał na północ. Jednak następnego dnia, na skutek efektu Fujiwhara, tajfun Muifa, znacznie potężniejszy układ znajdujący się na północny wschód od Lando, osłabił Lando. W związku z tym PAGASA wydała ostateczne ostrzeżenie dotyczące systemu, obniżając jego rangę do niżu tropikalnego. Pomimo tego, wkrótce potem depresja tropikalna Lando odrodziła się, a JMA ponownie wydała ostrzeżenie dla Lando. Depresja tropikalna Lando utrzymywała się przez kolejny dzień, powoli podążając na wschód, tuż przy zachodnim wybrzeżu Luzon. Późnym popołudniem 2 sierpnia JMA przestała śledzić Lando, ponieważ rozproszył się on. Wczesnym rankiem 3 sierpnia pozostałości tropikalnej depresji Lando całkowicie się rozproszyły, nie docierając do Luzonu.

Silna burza tropikalna Merbok

Poważna burza tropikalna (JMA)
Tajfun kategorii 1
Czas trwania pomocy	3 sierpnia - 9 sierpnia
Intensywność szczytowa	100 km/h (65 mph) (10-min) 980 hPa (mbar)

Wczesnym rankiem 3 sierpnia Japońska Agencja Meteorologiczna (JMA) przekształciła obszar niskiego ciśnienia w pobliżu wyspy Wake w depresję tropikalną. Układ szybko się nasilił i zaledwie 6 godzin później JMA przekształciła go w burzę tropikalną, nadając mu nazwę Merbok. Wkrótce Wspólne Centrum Ostrzegania przed Tajfunami (JTWC) zaczęło monitorować układ jako depresję tropikalną, a następnie przekształciło go w burzę tropikalną. Merbok zaczął powoli przesuwać się na zachód, ale wkrótce potem skręcił na północny zachód i stopniowo dryfował w tym kierunku. Późnym wieczorem 5 sierpnia JMA przekształciła Merbok w silną burzę tropikalną. Wczesnym rankiem 6 sierpnia JTWC przekształciła Merbok w tajfun kategorii 1 w odległości 830 mil morskich (1 540 km; 960 mil) na południowy wschód od Tokio w Japonii. Wczesnym rankiem następnego dnia wiatr burzy osiągnął maksymalną siłę 80 węzłów (150 km/h; 92 mph) (utrzymujący się przez 1 minutę) na SSHS. Później tego samego dnia system znalazł się w umiarkowanym pionowym uskoku wiatru i zaczął słabnąć. 8 sierpnia system zaczął przyspieszać w kierunku północnym z prędkością 20 węzłów (37 km/h; 23 mph) i stopniowo słabł z powodu coraz niższych temperatur powierzchni morza i niekorzystnych warunków. W rezultacie JMA uznała, że system nie jest już silną burzą tropikalną i zdegradowała Merbok do burzy tropikalnej. Pod koniec tego dnia system zaczął wykazywać cechy pozatropikalne, ponieważ konwekcja w pobliżu oka szybko się rozproszyła. W związku z tym JTWC wydało ostateczne ostrzeżenie o systemie, informując, że nie jest on już tropikalny. Później JMA, wydając swoje ostateczne ostrzeżenie o systemie, poinformowała, że system nie jest już tropikalny.

Depresja tropikalna

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	3 sierpnia - 4 sierpnia
Intensywność szczytowa	55 km/h (35 mph) (10-min) 1008 hPa (mbar)

Wczesnym rankiem 3 sierpnia w pobliżu Wysp Bonina uformowała się depresja tropikalna. Układ powoli zaczął przemieszczać się na północny zachód, w kierunku Japonii. Późnym wieczorem, 4 sierpnia, system rozproszył się w pobliżu półwyspu Kii.

Depresja tropikalna (13W)

Depresja tropikalna (JMA)
Depresja tropikalna
Czas trwania pomocy	8 sierpnia - 15 sierpnia
Intensywność szczytowa	55 km/h (35 mph) (10-min) 1004 hPa (mbar)

Późnym wieczorem 8 sierpnia JMA przekształciła obszar niskiego ciśnienia w depresję tropikalną na zachód od Guam, a JTWC wydała TCFA. Układ stopniowo dryfował na północ i na początku 10 sierpnia JTWC zaczęła monitorować układ jako depresję tropikalną i oznaczyła go symbolem 13W. Początkowo JMA przewidywało, że system umocni się i przekształci w burzę tropikalną, ale 11 sierpnia, kiedy przesunął się dalej na północ w kierunku chłodnych wód i doświadczył niekorzystnych warunków, JMA wydało ostateczne zalecenie. Później również JTWC wydała ostateczne ostrzeżenie dotyczące systemu, informując, że przesunął się on w kierunku grzbietu podzwrotnikowego i oczekuje się, że rozproszy się w kierunku niżu resztkowego. Jednak JMA nadal śledziło pozostałości jako słabą depresję tropikalną przez kilka następnych dni, aż do rozproszenia systemu 15 sierpnia.

Depresja tropikalna

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	8 sierpnia - 10 sierpnia
Intensywność szczytowa	55 km/h (35 mph) (10-min) 1008 hPa (mbar)

Późnym wieczorem 8 sierpnia JMA przekształciła obszar niskiego ciśnienia w depresję tropikalną, na północny zachód od Minamitorishimy. System stopniowo przesuwał się na północny wschód. 10 sierpnia układ znalazł się w umiarkowanym pionowym uskoku wiatru, a z powodu niskiej temperatury powierzchni morza rozproszył się, przekształcając się w pozostały niż.

Depresja tropikalna

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	20 sierpnia - 25 sierpnia
Intensywność szczytowa	55 km/h (35 mph) (10-min) 1002 hPa (mbar)

19 sierpnia obszar niskiego ciśnienia rozwinął się na północny wschód od Guam. Wczesnym rankiem 20 sierpnia układ rozwinął szeroki obszar centrum cyrkulacji niżowej, a dobra dywergencja na niebie stała się bardziej wyraźna. Później tego samego dnia JMA podniosła rangę układu do depresji tropikalnej na południowy wschód od Wysp Bonin. 22 sierpnia układ zaczął wchodzić w interakcję z antycyklonem i został wystawiony na silny pionowy wiatr ścinający, co skłoniło JMA do zaprzestania monitorowania układu jako depresji tropikalnej, ponieważ układ rozproszył się do pozostałości niżu. Jednak o północy tego samego dnia pozostałości odrodziły się i JMA ponownie zaczęła śledzić system jako depresję tropikalną, aż do ostatniego pojawienia się w pobliżu Okinawy w Japonii 25 sierpnia, kiedy to system całkowicie się rozproszył.

Tajfun Nanmadol (Mina)

Tajfun (JMA)
Super tajfun kategorii 4
Czas trwania pomocy	21 sierpnia - 31 sierpnia
Intensywność szczytowa	195 km/h (120 mph) (10-min) 920 hPa (mbar)

Późnym wieczorem 19 sierpnia, na północ od Palau rozwinął się obszar niskiego ciśnienia. Na początku 20 sierpnia układ ten stał się lepiej zorganizowany i rozwinął centrum cyrkulacji niżowej. Następnie układ zawrócił na północ i nadal dryfował na północ aż do 21 sierpnia, kiedy to JMA podniosła ciśnienie do poziomu depresji tropikalnej na wschód od Filipin. JTWC wydała również Ostrzeżenie o Formacji Cyklonu Tropikalnego (TCFA), informując, że układ staje się coraz lepiej zorganizowany. Później tego samego dnia PAGASA zaczęła monitorować system jako depresję tropikalną i nazwała go Mina. Późnym wieczorem 22 sierpnia układ stał się bardziej zorganizowany, co skłoniło JTWC do wydania ostrzeżenia dla układu, oznaczając go symbolem 14W. 23 sierpnia JMA podniosła 14W do rangi burzy tropikalnej, nadając jej nazwę Nanmadol. W ciągu nocy system nadal się nasilał i na początku 24 sierpnia JMA zmieniła nazwę Nanmadol na poważną burzę tropikalną. Później tego samego dnia poprawiło się pasmo konwekcyjne i Nanmadol nabrał cech oka. W rezultacie Nanmadol nadal szybko przybierał na sile i przed północą tego samego dnia stał się tajfunem. Nanmadol kontynuował dryfowanie na północny wschód i znalazł się na lądzie nad Gonzaga, Cagayan, Filipiny, z silnym wiatrem o prędkości ponad 95 węzłów (176 km/h; 109 mph). Nanmadol znacznie osłabł po zetknięciu się z lądem i na początku 28 sierpnia JMA obniżyła jego rangę do poważnej burzy tropikalnej. Późnym wieczorem 28 sierpnia Nanmadol po raz drugi znalazł się na lądzie nad Taimali w okręgu Taitung na Tajwanie i zaczął słabnąć. Lądowanie gwałtownie osłabiło system, co skłoniło JMA do zdegradowania Nanmadol do burzy tropikalnej z wiatrem poniżej 45 węzłów (83 km/h; 52 mph). Wkrótce układ zaczął doświadczać silnego uskoku wiatru i nadal słabnąć. Ścinka ta popchnęła konwekcję o prędkości około 70 węzłów (130 km/h; 81 mph) na południe od LLCC. System przyspieszył również w kierunku Chin z prędkością 08 węzłów (15 km/h; 9.2 mph) i osłabł do minimalnej burzy tropikalnej. Po trzecim wyjściu na ląd nad Fujian w Chinach Nanmadol gwałtownie osłabł, co skłoniło zarówno JTWC jak i JMA do wydania ostatecznych ostrzeżeń dotyczących systemu.

W dniu 27 sierpnia pięć osób zginęło po tym, jak Nanmadol spowodował osunięcia ziemi. Co najmniej dwóch filipińskich rybaków uznano za zaginionych po tym, jak silne wiatry Nanmadol wzbudziły duże fale.

Tajfun Talas

Tajfun (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	23 sierpnia - 5 września
Intensywność szczytowa	120 km/h (75 mph) (10-min) 965 hPa (mbar)

Późnym wieczorem 22 sierpnia na zachód od Guamu rozwinął się obszar niskiego ciśnienia. O północy tego dnia układ ten stał się na tyle dobrze zorganizowany, że JMA zaczęła go śledzić jako depresję tropikalną. 23 sierpnia układ przemieścił się w środowisko słabego uskoku wiatru i ciepłych temperatur powierzchni morza, co skłoniło JTWC do wydania dla niego TCFA. Do 25 sierpnia układ stał się na tyle silny, że JMA przekształciła go w burzę tropikalną, nadając mu nazwę Talas. Później tego samego dnia JTWC poszła w ślady JMA i wydała ostrzeżenia dla Talas. Talas nadal się wzmacniał i o północy tego dnia stał się silną burzą tropikalną. W ciągu następnych kilku dni Talas nadal powoli dryfował na północ, aż do 29 sierpnia, kiedy to JMA zmieniła jego status na tajfun. Wkrótce grzbiet podzwrotnikowy na zachód od burzy osłabł, a grzbiet podzwrotnikowy na wschód od systemu zepchnął Talas na zachód. W wyniku tego Talas przyspieszył w kierunku zachodnim, utrzymując siłę i odpływ. Cyklon górnego poziomu nad układem stłumił konwekcję i nie pozwolił jej dotrzeć do centrum. W związku z tym Talas pozostał słaby i nie wzmocnił się dalej. Konwekcja nie zdołała skonsolidować centrum, a pasmo konwekcyjne pozostało daleko od w pełni odsłoniętego centrum cyrkulacji na niskim poziomie. Pasmo konwekcyjne rozszerzało się coraz bardziej, a zewnętrzne wstęgi deszczu omiatały już część Japonii. W rejonach przybrzeżnych tego kraju odnotowano silne wiatry na kilka godzin przed lądowaniem, podczas gdy blok Omega nadal kierował Talasa w stronę kraju. Interakcja z lądem osłabiła Talas, co skłoniło JMA do obniżenia jego kategorii z tajfunu do silnej burzy tropikalnej o wietrze poniżej 60 węzłów (110 km/h; 69 mph). Wczesnym rankiem 3 września Talas wylądował nad Aki w Japonii. Po wyjściu na ląd Talas przyspieszył na północ z prędkością ponad 13 węzłów (24 km/h; 15 mph), a jego centralna konwekcja uległa znacznej erozji i została przemieszczona na północny wschód, ponieważ Talas został wystawiony na działanie bardzo silnego wiatru ścinającego o sile ponad 50 węzłów (93 km/h; 58 mph), który sprawił, że LLCC była bardzo zniekształcona i trudna do zlokalizowania. Talas był osadzony w strefie baroklinicznej i JTWC spodziewała się przejścia pozazwrotnikowego, co skłoniło ją do wydania ostatecznego ostrzeżenia o systemie. 5 września JMA wydała ostateczne ostrzeżenie o systemie, informując, że Talas stał się pozazwrotnikowy nad Morzem Japońskim.

Burza tropikalna Noru

Burza tropikalna (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	2 września - 6 września
Intensywność szczytowa	75 km/h (45 mph) (10-min) 990 hPa (mbar)

1 września na północny wschód od Guam utworzył się obszar niskiego ciśnienia. Następnego dnia JMA zaczęła monitorować ten obszar niskiego ciśnienia jako depresję tropikalną. Wkrótce w układzie rozwinęło się dobrze zdefiniowane, ale częściowo odsłonięte centrum cyrkulacji niskopoziomowej (LLCC), co skłoniło JTWC do wydania ostrzeżenia o tworzeniu się cyklonu tropikalnego. 3 września centralna konwekcja wokół LLCC pogłębiła się z korzystnym odpływem równikowym, co skłoniło JTWC do rozpoczęcia ostrzeżeń dla układu, oznaczając go jako 16W. Wkrótce 16W przyspieszył na północ z prędkością ponad 18 węzłów (33 km/h; 21 mph), a jego LLCC została skonsolidowana przez konwekcję. Również dane z przelotu ASCAT scatterometer ujawniły, że LLCC był ciasno owinięty wiatrem o prędkości 40 węzłów (74 km/h; 46 mph), co skłoniło JTWC do podniesienia 16W do rangi burzy tropikalnej. Zdjęcia mikrofalowe Aqua pokazały, że LLCC pozostaje częściowo odsłonięta, ale skonsolidowana z głęboką konwekcją centralną. Pomimo umiarkowanego pionowego uskoku wiatru, antycyklon wzmocnił odpływ w kierunku północno-wschodnim, podczas gdy górna troposfera tropikalna (komórka TUTT) stłumiła odpływ w kierunku zachodnim. Ponieważ 16W nadal przyspieszał na północ z zawrotną prędkością 35 węzłów (65 km/h; 40 mph), pasma konwekcyjne uległy fragmentacji i oderwały się za głównym obszarem centralnej konwekcji. Jednak odpływ na południowy wschód od burzy pozostawał korzystny, a 16W nadal się umacniał, co skłoniło JMA do podniesienia rangi systemu do burzy tropikalnej, nadając mu nazwę Noru.

Późnym wieczorem 4 września LLCC Noru, który pozostawał częściowo odsłonięty od czasu uformowania, nieoczekiwanie stał się wydłużony i zaczął słabnąć. Jednakże dane z przelotu ASCAT pokazały, że LLCC posiada rozległy obszar silnych wiatrów o sile burzy tropikalnej wzdłuż wschodnich i północnych obrzeży. Komórka TUTT otulała wschodnią i północno-wschodnią stronę Noru, tłumiąc jego odpływ. Wkrótce pasmo konwekcyjne, które było już rozczłonkowane, zaczęło się dezorganizować, powodując osłabienie Noru. Nad układem rozwinęła się nowa komórka TUTT, która zaczęła ograniczać odpływ. W rezultacie LLCC stał się w pełni odsłonięty i praktycznie pozbawiony konwekcji. Komórka TUTT przemieściła się nad Noru tłumiąc odpływ we wszystkich kierunkach i ścinając resztki centralnej konwekcji, co skłoniło JTWC do obniżenia statusu Noru do depresji tropikalnej. Jednak dane z jednego z pomiarów rozproszonych pokazały, że w pobliżu centrum Noru wieje wiatr o sile ponad 35 węzłów (65 km/h; 40 mph), co skłoniło JTWC do zmiany klasyfikacji systemu na burzę tropikalną. 5 września Noru zaczął sprawiać wrażenie systemu hybrydowego, wykazując głównie cechy podzwrotnikowe. JTWC dodała, że Noru przechodzi transformację ekstratropikalną i w ciągu 24 godzin stanie się cyklonem ekstratropikalnym. Noru nadal przekształca się w cyklon pozatropikalny z poszerzającym się LLCC i słabszymi wiatrami w centrum, będąc osadzonym w rynnie górnego poziomu, która tłumiła tworzenie się konwekcji w LLCC. Przy trwającej transformacji ekstratropikalnej, Noru dryfował w kierunku obszaru o niskiej temperaturze powierzchni morza i zaczął słabnąć, co skłoniło JTWC do zdegradowania Noru do depresji tropikalnej. 6 września Noru zakończył przejście w stan pozazwrotnikowy, stając się cyklonem pozazwrotnikowym na południowy wschód od Hokkaido w Japonii, co skłoniło JMA i JTWC do wydania ostatecznego ostrzeżenia o systemie.

Burza tropikalna Kulap (Nonoy)

Burza tropikalna (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	6 września - 11 września
Intensywność szczytowa	65 km/h (40 mph) (10-min) 1000 hPa (mbar)

Późno 4 września obszar niskiego ciśnienia rozwinął się na południowy wschód od Okinawy w Japonii. Przez następne dwa dni układ dryfował na północ i rozwinął dobrze zdefiniowane LLCC ze zorganizowanym pasmem konwekcyjnym, co skłoniło JMA do podniesienia statusu obszaru niskiego ciśnienia do depresji tropikalnej. W dniu 7 września konwekcja bardzo dobrze skonsolidowała centrum cyrkulacji niżowej z mocno zakrzywionym bandingiem. Ponadto wysoka temperatura powierzchni morza i bardzo niski wiatr spowodowały gwałtowne pogłębienie się układu, przed czym JMA przekształciła go w burzę tropikalną i nadała mu nazwę Kulap. Jednak wkrótce potem układ przestał się wzmacniać, ponieważ LLCC został częściowo odsłonięty, a konwekcja przesunęła się na południe. Kulap zachował niewielkie rozmiary, a suche powietrze napływające z zachodnich obrzeży nie pozwalało mu na dalsze umacnianie się. Zwiększył się uskok wiatru, spychając konwekcję około 180 mil morskich (330 km; 210 mi) na południe od LLCC. Ponadto Kulap znajdował się pod tropikalną górną troposferyczną rynną (komórka TUTT), która powodowała osiadanie. Podzwrotnikowy grzbiet kierujący na średnim poziomie skłaniał Kulapa do podążania w kierunku północno-zachodnim. 8 września Kulap znalazł się na wschodnio-północno-wschodnich obrzeżach filipińskiego Obszaru Odpowiedzialności (PAR), co skłoniło PAGASA do wydania ostrzeżenia o systemie, nadając mu nazwę Nonoy. Jednak Kulap szybko przyspieszył na północ i opuścił PAR tego samego wieczoru, co skłoniło PAGASA do wydania ostatecznego ostrzeżenia dla układu. Po tym jak rosnący wiatr spowodował dalsze osłabienie, JTWC zdegradowała Kulapa do depresji tropikalnej pod koniec 8 września. Na początku 10 września JMA również zdegradowała Kulap do depresji tropikalnej i kontynuowała śledzenie pozostałości Kulap jako depresji tropikalnej aż do jej ostatecznego rozproszenia na początku 11 września.

Tajfun Roke (Onyok)

Tajfun (JMA)
Tajfun kategorii 4
Czas trwania pomocy	11 września - 22 września
Intensywność szczytowa	175 km/h (110 mph) (10-min) 940 hPa (mbar)

Wczesnym rankiem 8 września skupisko burz połączyło się w obszar niskiego ciśnienia z silnym odpływem i rozwijającym się centrum cyrkulacji niskopoziomowej (LLCC). Później tego samego dnia JMA przekształciła obszar niskiego ciśnienia w depresję tropikalną na północny wschód od Marianów Północnych. Przez następne dwa dni układ stopniowo dryfował na zachód i nieznacznie się nasilił, co skłoniło JTWC do wydania ostrzeżenia o formowaniu się cyklonu tropikalnego (TCFA). Konwekcja stopniowo konsolidowała LLCC, a JTWC rozpoczęła wydawanie ostrzeżeń dla układu 11 września, oznaczając go symbolem 18W. Następnego dnia depresja dotarła do filipińskiego obszaru odpowiedzialności (PAR), a PAGASA wydała ostrzeżenie o depresji, nadając jej nazwę Onyok. Jednak, podobnie jak Kulap, Onyok również opuścił PAR w ciągu 6 godzin od wejścia w ten region. JTWC poinformowało w swoim komunikacie, że z układem związane są co najmniej dwa dodatkowe wiry, które spowodowały gwałtowny, nieregularny ruch. Jednak ze względu na ciepłe temperatury powierzchni morza i niski pionowy uskok wiatru, depresja nadal się umacniała i 13 września JMA przekształciła ją w burzę tropikalną i nadała jej nazwę Roke. W dniu 17 września w Roke rozwinęło się małe, głębokie oko konwekcyjne, co skłoniło JMA do podniesienia rangi Roke do poważnej burzy tropikalnej z wiatrem o sile ponad 50 węzłów (93 km/h; 58 mph). Między 19 a 20 września Roke przeszedł eksplozywną intensyfikację, bardziej ekstremalny przypadek gwałtownego pogłębiania się burzy, w którym cyklon tropikalny pogłębia się w tempie co najmniej 2,5 mbar na godzinę przez co najmniej 12 godzin. Dodali również, że Roke rozwinął oko o średnicy 10 mil morskich (19 km; 12 mil) i dobry biegunowy kanał odpływu. 21 września tajfun Roke wylądował nad Hamamatsu w Japonii około godziny 5:00 UTC (14:00 JST). Wkrótce Roke zaczął słabnąć, ponieważ wierzchołki chmur zaczęły się nagrzewać, a średnica oka zaczęła się zmniejszać. Jednak system nadal utrzymywał prawie radialny wypływ, a struktura konwekcyjna pozostawała zorganizowana, co powstrzymywało Roke przed szybkim rozproszeniem. Mimo, że Roke wszedł w fazę dezintensyfikacji, nadal posiadał dużą siłę, która stanowiła duże zagrożenie dla rejonów Japonii. Tajfun, znajdujący się około 330 mil morskich (610 km; 380 mil) na południowy zachód od Yokosuki w stanie Kanagawa, przyspieszał w kierunku północno-północno-zachodnim z prędkością około 16 węzłów (30 km/h; 18 mph) i wiatrem o prędkości ponad 100 węzłów (190 km/h; 120 mph) (utrzymującym się przez 1 minutę), co w SSHS oznacza tajfun kategorii 3. Znajdując się w strefie baroklinicznej, Roke zaczął przechodzić w stan pozatropikalny. Również interakcja z lądem poważnie osłabiła burzę do minimalnej kategorii 1 tajfunu z wiatrem poniżej 70 węzłów (130 km/h; 81 mph) (utrzymujący się przez 1 minutę). Zaledwie sześć godzin później burza jeszcze bardziej osłabła i przyspieszyła w kierunku północno-wschodnim z prędkością około 31 węzłów (57 km/h; 36 mph), a szybko rozpraszająca się głęboka konwekcja została całkowicie usunięta na północny wschód od LLCC. W rezultacie JTWC zaprzestała wydawania ostrzeżeń dla burzy, ponieważ stała się ona w pełni pozazwrotnikowa.

Tajfun Sonca

Tajfun (JMA)
Tajfun kategorii 2
Czas trwania pomocy	14 września - 20 września
Intensywność szczytowa	130 km/h (80 mph) (10-min) 970 hPa (mbar)

Wczesnym rankiem 13 września na północny wschód od Marianów Północnych utworzył się obszar niskiego ciśnienia. Układ ten stopniowo przesuwał się na północ i stale się nasilał, aż następnego dnia JMA przekształciła go w depresję tropikalną. Później, 14 września, JTWC wydała ostrzeżenie o formowaniu się cyklonu tropikalnego (TCFA), informując, że układ może stać się burzą tropikalną w ciągu 24 godzin od tego momentu. Konwekcja szybko skonsolidowała ośrodek z utrzymującą się głęboką konwekcją na północno-wschodnich obrzeżach, co skłoniło JTWC do wydania ostrzeżenia dla układu, oznaczając go symbolem 19W. Wkrótce JMA również wydała zalecenia dotyczące systemu, podnosząc jego status do Tropikalnego Sztormu Sonca. Na początku wydawało się, że Sonca gwałtownie przybiera na sile od momentu uformowania się, jednak wkrótce burza osłabła do poziomu minimalnej burzy tropikalnej z powodu suchego powietrza napływającego do LLCC, które spowodowało jej wydłużenie i osłabienie. Jednak nie trwało to zbyt długo, ponieważ silna konwekcja utrzymywała się nad dobrze zdefiniowanym LLCC z ciasno zakrzywionymi pasmami, Sonca nadal stopniowo się wzmacniała, a JTWC odnotowała wiatr o sile co najmniej 50 węzłów (93 km/h; 58 mph) w pobliżu centrum. Ponieważ Sonca nadal się wzmacniała, 17 września JMA zmieniła jej status na poważną burzę tropikalną. Później tego samego dnia, Sonca rozwinęła duże, poszarpane oko o średnicy 10 mil morskich (19 km), w którym ciasno zawinięte były głębokie pasma konwekcyjne. W rezultacie, Sonca wzmocniła się szybciej i na początku następnego dnia stała się tajfunem. 18 września Sonca osiągnęła szczytową intensywność 85 węzłów (157 km/h; 98 mph) (średnia 1-min) i 70 węzłów (130 km/h; 81 mph) (średnia 10-min), a wkrótce konwekcja na północnych obrzeżach zaczęła słabnąć. Będąc osadzona w strefie baroklinicznej z niskimi temperaturami powierzchni morza, Sonca rozpoczęła swoją ekstratropikalną transformację późno 19 września. Przejście to odbyło się stosunkowo szybko z powodu granicy frontu i JTWC podała, że Sonca stała się pozazwrotnikowa wczesnym wieczorem 20 września, podczas gdy JMA zrobiła to samo późnym wieczorem.

Depresja tropikalna

Depresja tropikalna (JMA)
Czas trwania pomocy	14 września - 15 września
Intensywność szczytowa	<55 km/h (35 mph) (10-min) 1002 hPa (mbar)

Wczesnym rankiem 14 września JMA rozpoczęła monitorowanie skupiska burz na południowy wschód od Tajwanu jako depresji tropikalnej. Jednak ze względu na interakcję z lądem, system nie mógł zostać wzmocniony i JMA przestała śledzić depresję pod koniec 15 września, kiedy system się rozproszył.

Tajfun Nesat (Pedring)

Tajfun (JMA)
Tajfun kategorii 4
Czas trwania pomocy	23 września - 30 września
Intensywność szczytowa	150 km/h (90 mph) (10-min) 950 hPa (mbar)

Wieczorem 21 września, na południowy wschód od Palau rozwinął się obszar niskiego ciśnienia. Niż stopniowo dryfował na zachód i stawał się coraz lepiej zorganizowany, co skłoniło JTWC do wydania w jego sprawie Alertu Formacji Cyklonu Tropikalnego (TCFA). Później niż LLCC stał się dobrze zorganizowany, a wokół niego rozwinęła się głęboka konwekcja, więc JMA zaczęła monitorować niż jako depresję tropikalną. Później, 23 września, JTWC również wydała zalecenia dotyczące systemu, oznaczając go symbolem 20W. Wczesnym rankiem 24 września JMA podniosła 20W do rangi burzy tropikalnej i nadała jej nazwę Nesat. Nesat nadal dryfował na zachód z rozszerzającą się głęboką konwekcją wokół całego systemu i konsolidującą się konwekcją wokół LLCC. Ciepła anomalia średniego poziomu w pobliżu systemu nadal się nasilała, a pasmo konwekcyjne w pobliżu LLCC stawało się coraz ściślejsze. W rezultacie 25 września JMA zmieniła status Nesat na poważną burzę tropikalną. Późnym wieczorem tego samego dnia JMA zmieniła status Nesat na tajfun.

Tropikalny sztorm Haitang

Burza tropikalna (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	24 września - 27 września
Intensywność szczytowa	65 km/h (40 mph) (10-min) 996 hPa (mbar)

Wieczorem 21 września, niemal w tym samym czasie, kiedy po raz pierwszy zaobserwowano Nesat, daleko na południe od Hongkongu utrzymywał się inny obszar niskiego ciśnienia. Niż powoli dryfował na północ i umacniał się aż do 24 września, kiedy to JMA przekształciła układ w depresję tropikalną na wschód od Wietnamu. Później tego samego dnia JTWC wydała ostrzeżenie o formowaniu się cyklonu tropikalnego, stwierdzając, że niż może przekształcić się w cyklon tropikalny. Wczesnym rankiem 25 września JMA przekształciła układ w burzę tropikalną i nadała mu nazwę Haitang.

Tajfun Nalgae (Quiel)

Tajfun (JMA)
Super tajfun kategorii 4
Czas trwania pomocy	26 września - 5 października
Intensywność szczytowa	175 km/h (110 mph) (10-min) 935 hPa (mbar)

26 września Japońska Agencja Meteorologiczna (JMA) rozpoczęła monitorowanie słabej depresji tropikalnej. Rozwinęła się ona około 1.260 km (785 mil)^* na północny zachód od Manili na Filipinach. Następnego dnia JTWC wydała ostrzeżenie o formowaniu się cyklonu tropikalnego w tym systemie. Jednak niecałe 3 godziny później JTWC oznaczyła go jako Depresję Tropikalną 22W. JMA poinformowała, że depresja przekształciła się w burzę tropikalną i nadała jej nazwę Nalgae.

Burza powoli dryfowała w kierunku zachodnim. Stała się silniejsza. Nalgae rozwinęło mikrofalowe oko i dobrze zdefiniowane pasma konwekcyjne we wszystkich kwadrantach. System miał niewielki promień wiatru. Nadal znacząco się wzmacniał i był bardzo dobrze zdefiniowany. Wieczorem 28 września JMA poinformowała, że Nalgae nadal się nasila. Podniesiono ją do rangi silnej burzy tropikalnej z wiatrem o sile ponad 55 węzłów (102 km/h; 63 mph). Tej samej nocy PAGASA rozpoczęła wydawanie ostrzeżeń dotyczących Nalgae. Nadano jej lokalną nazwę Quiel, ponieważ weszła w filipiński obszar odpowiedzialności (PAR). Późnym wieczorem, 29 września, JMA przekształciła Nalgae w tajfun. Nalgae szybko przybrał na sile 30 września i na początku 1 października stał się super tajfunem kategorii 4. Miało to miejsce tuż przed wejściem na ląd nad Luzonem. Ze względu na interakcję z lądem i niższą temperaturę powierzchni morza na Morzu Południowochińskim, JMA zdegradowała Nalgae do silnej burzy tropikalnej 2 października. Następnie 3 października została uznana za burzę tropikalną. 4 października JTWC zdegradowała Nalgae do depresji tropikalnej. JMA również to uczyniła następnego dnia. Później, 5 października, ostatni niż Nalgae rozproszył się.

Uderzając w Filipiny zaledwie kilka dni po tajfunie Nesat, Nalgae spowodował dalsze zniszczenia na wyspie Luzon. Początkowo obawiano się, że Nalgae spowoduje znacznie większe szkody na Luzonie. Jednak szkody wyrządzone przez huragan były mniejsze niż w przypadku tajfunu Nesat. Zniszczonych zostało prawie 2 900 domów, a około 15 400 zostało uszkodzonych. Co najmniej 18 osób zginęło w wyniku huraganu, a kolejnych 7 uznano za zaginione do 11 października. W sumie huragan dotknął 1.113.763 osób. Łączne straty w kraju wyniosły nieco ponad 115 mln PHP (2,62 mln USD).

Burza tropikalna Banyan (Ramon)

Burza tropikalna (JMA)
Depresja tropikalna
Czas trwania pomocy	9 - 16 października
Intensywność szczytowa	65 km/h (40 mph) (10-min) 1002 hPa (mbar)

7 października JTWC zaczęła monitorować zaburzenie tropikalne około 750 km (465 mil) na południe od Hagåtña, Guam. W ciągu następnych kilku dni system stopniowo się rozwijał, przesuwając się na zachód. W dniu 9 października JMA poinformowała, że zaburzenie przekształciło się w depresję tropikalną. Wczesnym rankiem 10 października JTWC podniosła rangę systemu do depresji tropikalnej o nazwie 23W. PAGASA również przekształciła układ w depresję tropikalną i nazwała go Ramon. 11 października JMA i JTWC przekształciły system w burzę tropikalną i nadały mu nazwę Banyan. Wczesnym rankiem 12 października Banyan wylądował nad Leyte na Filipinach. JTWC zdegradowała go do depresji tropikalnej. Pół dnia później JMA również zdegradowała Banyana do depresji tropikalnej. Układ rozproszył się na Morzu Południowochińskim 16 października.

Podczas podróży przez Filipiny, Banyan miał ulewne deszcze w dużej części kraju. Doprowadziło to do rozległych powodzi. Co najmniej dziesięć osób zostało zabitych przez burzę. W sumie 75 632 osób zostało dotkniętych przez burzę.

Silna burza tropikalna Washi (Sendong)

Poważna burza tropikalna (JMA)
Burza tropikalna
Czas trwania pomocy	13 grudnia - 19 grudnia
Intensywność szczytowa	95 km/h (60 mph) (10-min) 992 hPa (mbar)

11 grudnia utworzyło się zaburzenie, które utrzymywało się w pobliżu Chuuk. 13 grudnia, obszar niskiego ciśnienia szybko się wzmocnił. Tego samego dnia JTWC podniosła ciśnienie do rangi depresji tropikalnej. Nadano jej nazwę 27W. JMA również przekształciła go w depresję tropikalną. 14 grudnia JTWC przekształciła system w burzę tropikalną. Na początku 15 grudnia zdegradowano go do depresji tropikalnej. PAGASA nazwała Sendong po wejściu w filipińską strefę odpowiedzialności. Po minięciu Palau 15 grudnia, zarówno JTWC jak i JMA podniosły rangę systemu do burzy tropikalnej. Nazwały ją Washi. 16 grudnia Washi znalazł się na lądzie nad Surigao del Sur, prowincją Filipin. Kilka godzin później Washi dotarł do Morza Sulu i szybko odzyskał swoją siłę. Późnym wieczorem 17 grudnia Washi przeszedł przez Palawan i dotarł do Morza Południowochińskiego. W dniu 19 grudnia Washi osłabł do depresji tropikalnej i rozproszył się.

Na Filipinach Washi spowodował śmierć co najmniej 1 268 osób. 1.079 osób oficjalnie uznaje się za zaginione. Washi dotknęła 102.899 rodzin lub 674.472 osób w 766 wioskach w 52 miastach i ośmiu miastach w 13 prowincjach. Najwięcej ofiar śmiertelnych było w miastach Iligan i Cagayan de Oro. Pięć osób zginęło w wyniku osunięcia się ziemi, ale wszyscy inni zginęli w wyniku powodzi. Ponad 2000 osób zostało uratowanych, jak podały Siły Zbrojne Filipin. Urzędnicy badają również doniesienia, że cała wioska została zmieciona z powierzchni ziemi. Do powodzi doszło w nocy, po 10 godzinach opadów deszczu. Sytuację pogorszyły wylewające rzeki i dopływy. Na niektórych obszarach w ciągu 24 godzin spadło do 20 centymetrów deszczu. Co najmniej 20.000 osób przebywało w 10 centrach ewakuacyjnych w Cagayan de Oro. Urzędnicy powiedzieli, że pomimo ostrzeżeń rządu, niektórzy ludzie nie ewakuowali się. Co najmniej 9,433 domów zostało zniszczonych, podczas gdy 18,616 zostało uszkodzonych.

Nazwy burz

W obrębie północno-zachodniego Oceanu Spokojnego istnieją dwie odrębne agencje nadające nazwy cyklonom tropikalnym, co często powoduje, że cyklon ma dwie nazwy. Japońska Agencja Meteorologiczna nadaje nazwy cyklonom tropikalnym, jeśli ocenia się, że ich 10-minutowa utrzymująca się prędkość wiatru wynosi 65 km/h (40 mph), na północ od równika między 180° a 100°E. Filipińska Administracja ds. Atmosfery, Geofizyki i Usług Astronomicznych nadaje nazwy cyklonom tropikalnym, które przechodzą w depresję tropikalną lub formują się jako depresja tropikalna na obszarze ich kompetencji między 135°E a 115°E oraz między 5°N-25°N, nawet jeśli cyklonowi została nadana nazwa przez Japońską Agencję Meteorologiczną.

Nazwy międzynarodowe

Zobacz także: Listy nazw cyklonów tropikalnych i Nazewnictwo cyklonów tropikalnych

Cyklony tropikalne są nazywane z poniższej listy przez Regionalne Specjalistyczne Centrum Meteorologiczne w Tokio, Japonia, po osiągnięciu przez nie siły burzy tropikalnej. Nazwy pochodzą od członków Komitetu ds. Tajfunów ESCAP/WMO. Każdy z 14 krajów lub terytoriów nadesłał 10 nazw, które są ułożone w kolejności alfabetycznej, według angielskiej nazwy kraju. Kolejne 24 nazwy na liście nazw znajdują się tutaj.

Aere (1101) Songda (1102) Sarika (1103) Haima (1104) Meari (1105) Ma-on (1106)

Tokage (1107) Nock-ten (1108) Muifa (1109) Merbok (1110) Nanmadol (1111) Talas (1112)

Noru (1113) Kulap (1114) Roke (1115) Sonca (1116) Nesat (1117) (aktywny) Haitang (1118) (aktywny)

Megi (nieużywana) Banyan (nieużywany) Washi (nieużywane) Pakhar (nieużywany) Sanvu (nieużywany) Mawar (niewykorzystany)

Filipiny

Filipińska Administracja ds. Atmosfery, Geofizyki i Usług Astronomicznych stosuje własny schemat nazewnictwa cyklonów tropikalnych na swoim obszarze odpowiedzialności. PAGASA nadaje nazwy depresjom tropikalnym, które tworzą się w jej obszarze odpowiedzialności oraz wszelkim cyklonom tropikalnym, które mogą przemieszczać się w jej obszarze odpowiedzialności. Jeśli lista nazw na dany rok okaże się niewystarczająca, nazwy są pobierane z listy pomocniczej, z której pierwsze 10 jest publikowane co roku przed rozpoczęciem sezonu.

Amang (02W) Bebeng (1101) Chedeng (1102) Dodong (1103) Egay (1104)

Sokół (1105) Goring Hanna (1107) Ineng (1106) Juaning (1108)

Kabayan (1109) Lando Mina (1111) Nonoy (1114) Onyok (1115)

Pedring (1117) (aktywny) Quiel (niewykorzystany) Ramon (niewykorzystany) Sendong (nieużywany) Tisoy (nieużywany)

Ursula (niewykorzystana) Viring (nieużywany) Weng (niewykorzystany) Yoyoy (nieużywany) Zygzak (nieużywany)

 

Lista pomocnicza
Abe (niewykorzystany) Berto (niewykorzystany)	Charo (niewykorzystana) Dado (nieużywane)	Estoy (nieużywany) Felion (nieużywany)	Gening (nieużywany) Herman (niewykorzystany)	Irma (niewykorzystana) Jaime (niewykorzystany)

Emerytura

Zobacz także: Lista wycofanych nazw tajfunów pacyficznych (JMA) i Lista wycofanych nazw tajfunów filipińskich

Tajfunów ESCAP/WMO stwierdził, że nazwa Washi zostanie usunięta z listy nazw. Filipińska Administracja ds. Atmosfery, Geofizyki i Usług Astronomicznych (PAGASA) poinformowała, że nazwy Bebeng, Juaning, Mina i Pedring zostały wycofane z listy nazw miejscowych PAGASA po tym, jak każda z nich spowodowała ponad 1 mld PHP szkód na Filipinach w 2011 roku. Nazwa Sendong również została usunięta z listy, po tym jak spowodowała ponad 300 ofiar śmiertelnych, gdy w grudniu 2011 roku znalazła się na Filipinach.

Skumulowana Energia Cyklonu (ACE)

Tabela po prawej stronie pokazuje ACE dla każdego sztormu w sezonie. Ogólnie rzecz biorąc, ACE jest miarą mocy tajfunu pomnożoną przez czas jego istnienia, więc sztormy, które trwają długo, jak również szczególnie silne tajfuny, mają wysokie ACE. ACE jest obliczane wyłącznie dla pełnych ostrzeżeń dotyczących układów tropikalnych osiągających lub przekraczających prędkość wiatru 34 węzłów (63 km/h, 39 mph) lub siłę burzy tropikalnej. W związku z tym depresje tropikalne nie są tu uwzględniane. ACE nie obejmuje również burz podzwrotnikowych. Później JMA ponownie analizuje dane i sporządza raport końcowy dla każdego sztormu, co może prowadzić do zmiany ACE dla danego sztormu w górę lub w dół. Do czasu wydania ostatecznych raportów, ACE są zatem tymczasowe.

Powiązane strony

• Wykaz sezonów tajfunów na Pacyfiku
• Sezon huraganów na Pacyfiku w 2011 r.
• Sezon huraganów na Atlantyku w 2011 r.
• Sezon cyklonów na północnym Oceanie Indyjskim 2011
• Sezony cyklonów na południowo-zachodnim Oceanie Indyjskim: 2010-11, 2011-12
• Sezony cyklonów w regionie Australii: 2010-11, 2011-12
• Sezony cyklonów na Południowym Pacyfiku: 2010-11, 2011-12