Max Delbrück
Max Ludwig Henning Delbrück (4 września 1906 - 9 marca 1981) był niemiecko-amerykańskim biofizykiem i laureatem Nagrody Nobla.
Delbrück był jednym z najbardziej wpływowych ludzi w ruchu fizyków do biologii w XX wieku.
Wielkim pomysłem Delbrücka było zbadanie genetyki za pomocą wirusów bakteriofagowych, które infekują bakterie. Było to ważne dla wczesnego rozwoju biologii molekularnej.
Biografia
Delbrück urodził się w Berlinie, w Cesarstwie Niemieckim. Z wykształcenia fizyk, doktoryzował się w 1930 r. Podróżował po Anglii, Danii i Szwajcarii. Poznał Wolfganga Pauliego i Nielsa Bohra, którzy zainteresowali go biologią.
W 1937 r. przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, by kontynuować swoje zainteresowania biologią, podejmując w Wydziale Biologii Caltech badania nad genetyką muszki owocowej Drosophila melanogaster. W Caltech Delbrück zapoznał się z bakteriami i ich wirusami (bakteriofagami lub "fagami").
Delbrück pozostał w USA w czasie II wojny światowej, wykładając fizykę na Uniwersytecie Vanderbilta w Nashville i jednocześnie kontynuując swoje badania genetyczne. W 1942 r. wraz z Salvadorem Lurią z Indiana University wykazał, że odporność bakterii na infekcje wirusowe jest spowodowana przypadkowymi mutacjami, a nie zmianami adaptacyjnymi. Badania te, znane jako eksperymentLuria-Delbrück, były również istotne ze względu na wykorzystanie matematyki do ilościowego przewidywania wyników, jakich można się spodziewać w alternatywnych modelach. Za tę pracę otrzymali oni Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1969 r., dzieląc ją z Alfredem Hersheyem.
W latach 40. Delbrück opracował kurs genetyki bakteriofagów w Cold Spring Harbor Laboratory, aby zachęcić do zainteresowania się tą dziedziną. W 1947 roku Delbrück powrócił do Caltech jako profesor biologii, gdzie pozostał do 1977 roku.
