Frank Bridge
Frank Bridge (ur. Brighton, 26 lutego 1879 r.; zm. Eastbourne, 10 stycznia 1941 r.) był angielskim kompozytorem, altowiolistą i dyrygentem. Jego muzyka często brzmiała całkiem nowocześnie dla ludzi jego czasów. Napisał wiele znakomitych dzieł, w tym zarówno muzykę kameralną, jak i orkiestrową. Jednym z jego uczniów był Benjamin Britten. Później Britten upamiętnił swojego nauczyciela, wykorzystując jedną z melodii Bridge'a i tworząc z niej utwór o nazwie Variations on a Theme of Frank Bridge.
Życie
Bridge urodził się w Brighton, a w latach 1899-1903 studiował w Royal College of Music w Londynie. Jednym z jego nauczycieli był Charles Villiers Stanford. Grał na altówce w kilku kwartetach smyczkowych i dyrygował wieloma orkiestrami. Bardzo szybko uczył się trudnej muzyki i czasami Henry Wood prosił go, by go zastąpił, gdy ten nie czuł się na tyle dobrze, by samemu dyrygować. Po pewnym czasie większość czasu spędzał na komponowaniu. Prywatnie uczył kilku uczniów, w tym Benjamina Brittena, który przyczynił się do popularyzacji muzyki swego nauczyciela i uhonorował go w Wariacjach na temat Franka Bridge'a na orkiestrę smyczkową (1937), opartych na temacie z drugiej z Trzech sielanek na kwartet smyczkowy (1906).
Bridge zmarł w Eastbourne.
Muzyka
We wczesnych utworach Bridge'a widoczne są wpływy Johannesa Brahmsa i Charlesa Villiersa Stanforda. Pisał znakomitą muzykę kameralną i pieśni. Kwartet Phantasie i Kwartet smyczkowy nr 1 ukazują jego talent. Późniejsze utwory, takie jak trzeci (1926) i czwarty (1937) kwartet smyczkowy, mają dość skomplikowaną harmonię i wskazują na zainteresowanie muzyką Schoenberga, a także harmonią Maurice'a Ravela i Aleksandra Skriabina. Do jego najważniejszych dzieł orkiestrowych należą Morze i Lato. Napisał też piękną muzykę kameralną na wiolonczelę oraz wiele pieśni. W późniejszych latach jego harmonie stały się dość zaawansowane, na przykład ulubiony akord można znaleźć grając razem akord c-moll i D-dur. W dłuższych utworach często zmienia tempo muzyki i unika dokładnego powtarzania się.
Przez długi czas po śmierci kompozytora jego muzyka nie była prawie w ogóle wykonywana, ale od niedawna muzycy odkrywają wielkość jego kompozycji. Pianiści chętnie grają popularny utwór fortepianowy o nazwie Rosemary.
