Enrico Fermi
Enrico Fernando Fermi (29 września 1901 - 28 listopada 1954) był włosko-amerykańskim fizykiem, który pracował nad pierwszym reaktorem jądrowym i pomógł stworzyć teorię kwantową. Był również ważny dla fizyki cząstek elementarnych i mechaniki statystycznej. Fermi otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1938 r. za pracę nad radioaktywnością indukowaną. Zbudował pierwszy na świecie reaktor jądrowy. Fermi był jednym z największych naukowców XX wieku.
Wczesne życie
Fermi urodził się w Rzymie i uczęszczał do miejscowego gimnazjum. Był bardzo dobry z matematyki i nauk ścisłych i zdobył nagrodę w Scuola Normale Superiore w Pizie. Poszedł na Uniwersytet w Pizie, gdzie studiował fizykę. W 1923 r. otrzymał stypendium od rządu włoskiego i wyjechał na dalsze studia do Getyngi. W 1924 r. otrzymał stypendium Rockefellera i studiował w Leyden. Pod koniec 1924 r. powrócił do Włoch i został wykładowcą fizyki matematycznej i mechaniki na Uniwersytecie we Florencji.
Naukowiec we Włoszech
W 1926 r. Fermi odkrył prawa statystyczne, zwane obecnie statystyką Fermiego. Prawa te wyjaśniają działanie cząstek podlegających zasadzie wykluczenia Pauliego, które obecnie nazywane są fermionami. Różnią się one od cząstek zwanych bozonami, które są wyjaśniane przez statystykę Bosego-Einsteina. W 1927 r. został profesorem fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w Rzymie. Spędził czas na studiowaniu elektrodynamiki i zaczął uważnie przyglądać się jądru atomowemu. W 1934 r., wykorzystując odkrycia Wolfganga Pauliego, Frédérica Joliota i Irène Joliot-Curie, był w stanie wykazać zmiany w prawie każdym pierwiastku bombardowanym neutronami. Doprowadziło to do odkrycia powolnych neutronów, rozszczepienia jądra atomowego i powstania pierwiastków, których nie było w Układzie Okresowym.
Fermi wyraził swoje obawy dotyczące niebezpieczeństw związanych z energią jądrową na jednym z posiedzeń Uniwersytetu w Chicago przed zakończeniem II wojny światowej.
