The Fens

Torfowiska, czyli Fenlandia(y), są naturalnie bagnistym regionem we wschodniej Anglii. Większość torfowisk została osuszona kilka wieków temu. Obecnie jest to w większości płaski, wilgotny, nisko położony region rolniczy.

Torfowisko to indywidualny obszar bagienny lub byłych bagien. Bagno jest (lub było) wodą neutralną lub zasadową ze stosunkowo dużymi ilościami rozpuszczonych minerałów, ale niewiele innych roślinnych składników odżywczych.

Fenlandia jest głównie wokół wybrzeża Wash. Obejmuje ona części czterech hrabstw: Lincolnshire, Cambridgeshire, Norfolk i niewielkiego obszaru Suffolk. Całość zajmuje powierzchnię prawie 1.500 m2 (3.900 km2).

Większa część Fenlandii leży w odległości kilku metrów od poziomu morza. Podobnie jak w przypadku podobnych obszarów w Holandii, duża część Fenlandii składała się początkowo z terenów podmokłych słodkowodnych lub słonowodnych, które zostały sztucznie osuszone i nadal są chronione przed powodziami przez wały melioracyjne i pompy. Dzięki wsparciu tego systemu odwadniania Fenlandia stała się głównym regionem rolniczym w Wielkiej Brytanii, w którym uprawia się zboża i warzywa. Fenlandia jest szczególnie żyzna, zawiera około połowy gruntów rolnych klasy 1 w Anglii.

Torfowiska obejmują kościoły i katedry Ely'ego, Ramsey'a, Crowlanda, Thorney'a i Peterborough. Inne znaczące osady na terenie torfowisk to Cambridge, Boston, Spalding, Wisbech i King's Lynn.

Torfowiska są bardzo nisko położone w porównaniu z otaczającymi je wyżynami kredowymi i wapiennymi - w większości miejsc nie wyżej niż 10 m nad poziomem morza. Faktycznie, w wyniku odwodnienia i późniejszego kurczenia się torfowisk, wiele części torfowisk leży obecnie poniżej średniego poziomu morza. Chociaż jeden z pisarzy w XVII wieku opisał Fenlandię jako leżące nad poziomem morza (w przeciwieństwie do Holandii), obecnie na tym obszarze znajduje się najniższy punkt lądu w Wielkiej Brytanii, Holme Fen w Cambridgeshire, na wysokości około 2,75 m poniżej poziomu morza. W obrębie Fenów znajduje się kilka wzgórz, które historycznie nazywano "wyspami", ponieważ pozostawały suche, gdy otaczające je niskie torfowiska były zalewane. Największą z nich jest wyspa Ely, na której wybudowano miasto katedralne Ely, a jej najwyższy punkt znajduje się na wysokości 39 m nad poziomem morza.

Bez sztucznego odwadniania i ochrony przeciwpowodziowej torfowiska byłyby narażone na okresowe zalewy, szczególnie w zimie, ze względu na duże obciążenie wodą spływającą z wyżyn i przelewającą się przez rzeki. Niektóre obszary torfowisk były niegdyś trwale zalewane, tworząc małe jeziora lub mereny, podczas gdy inne były zalewane tylko w okresach wysokiej wody. W okresie przednowoczesnym uprawa roli ograniczała się do wyższych obszarów okolicznych wyżyn, wysp bagiennych i tzw. Chociaż grunty te były niższe niż torfowiska przed rozpoczęciem kurczenia się torfu, to jednak bardziej stabilne gleby mułowe były odzyskiwane przez średniowiecznych rolników i obwałowane przed ewentualnymi powodziami z terenów torfowych lub z morza. Pozostała część Fenlandii zajmowała się hodowląpasterską, rybołówstwem, hodowlą ptactwa i zbiorem trzciny lub turzycy, na przykład strzechy. W ten sposób średniowieczne i wczesno-nowoczesne Fenlandia stała w przeciwieństwie do pozostałej części południowej Anglii, która była przede wszystkim regionem rolniczym.

Od czasu pojawienia się nowoczesnego systemu odwadniania w XIX i XX wieku torfowiska zostały radykalnie przekształcone, tak że obecnie uprawa roli prawie całkowicie zastąpiła rolnictwo pasterskie, a gospodarka torfowisk jest intensywnie inwestowana w produkcję zbóż, warzyw i niektórych upraw gotówkowych, takich jak rzepak czy rzepak.

Pytania i odpowiedzi

P: Co to jest Fenland?

P: Gdzie znajduje się Fenland?

P: Jak duży jest Fenland?

P: Jaki rodzaj wody można znaleźć w torfowisku?

P: W jaki sposób nowoczesne odwadnianie wpłynęło na torfowiska?

P: Jakie są niektóre znaczące osady na Fens?

P: Z czego znany jest Holme Fen w Cambridgeshire?

Szukaj według litery