Senat rzymski
Senat rzymski był najdłużej istniejącą instytucją w starożytnym Rzymie. Rozpoczął się w pierwszych latach istnienia miasta, które podobno zostało założone w 753 r. p.n.e. Przetrwał królów, Republikę Rzymską (509 p.n.e.-27 p.n.e.), Cesarstwo Rzymskie (27 p.n.e.-395 n.e.) oraz upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego (395-476 n.e.).
Senat rozpoczął działalność jako rada doradcza starszyzny. Słowo "senat" pochodzi od słowa "senex" oznaczającego "starca". Senat osiągnął swój szczyt w okresie Średniej Republiki, kiedy był najpotężniejszym organem w Rzymie. Senat stracił znaczną część swojej władzy w pierwszym okresie Cesarstwa, znanym jako Principat.
Po Dioklecjanie, gdy centrum władzy zostało przeniesione z Rzymu, senat stał się tylko organem miejskim. Wpływy starej idei przetrwały, a Konstantyn II utworzył senat w Konstantynopolu.
Senat rzymski: Cyceron atakuje Katilina, z XIX-wiecznego fresku w Palazzo Madama, Rzym, dom włoskiego senatu. Jest to pogląd, który prawdopodobnie jest błędny. Istniejący budynek Curia Julia, który pochodzi od cesarza Dioklecjana, pokazuje, że senatorowie siedzieli w prostych i równoległych liniach po obu stronach, wewnątrz budynku
Curia Iulia na Forum mieściła senat
Funkcje
Senat wydawał dekrety zwane senatus consultum, które były radami senatu dla sędziego (wyższego urzędnika). Zazwyczaj były one przestrzegane w praktyce.
Poprzez takie rady Senat kierował magistratami, a zwłaszcza rzymskimi konsulami (głównymi magistratami) w rozwiązywaniu konfliktów zbrojnych.
Senat miał również władzę nad rządem cywilnym w Rzymie. Tylko senat mógł zezwolić na wypłatę funduszy publicznych ze skarbca. W miarę rozrastania się Imperium Rzymskiego senat nadzorował również administrację prowincji, którymi zarządzali dawni konsulowie i pretorzy. Decydował on, który magistrat powinien rządzić daną prowincją.
Senatorowie byli patrycjuszami, a więc członkami z urodzenia, lub ludźmi niższego stanu, którzy mieli znaczące osiągnięcia. Pod rządami pierwszych królów senat liczył 100 osób, ale rozrósł się do 900, a następnie August zredukował go do 600. Mimo to tylko około 100 do 200 członków było aktywnych w danym czasie. Od czasu do czasu w Rzymie istniały inne źródła władzy, takie jak zgromadzenia, magistratury, dyktatorzy i cesarze, ale senat zawsze odgrywał pewną rolę.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to był senat rzymski?
O: Senat rzymski był instytucją w starożytnym Rzymie, której początki sięgają pierwszych lat istnienia miasta. Rozpoczął działalność jako rada doradcza starszyzny i osiągnął swój szczyt w okresie Średniej Republiki, kiedy był najpotężniejszym organem w Rzymie.
P: Kiedy rozpoczął działalność Senat Rzymski?
O: Senat rzymski rozpoczął działalność w 753 roku p.n.e., czyli podobno wtedy, gdy powstał Rzym.
P: Jak długo trwał Senat Rzymski?
A: Senat rzymski trwał od 753 r. p.n.e. do 476 r. n.e., przeżywając różne okresy, takie jak Królestwo (753 r. p.n.e.-509 r. p.n.e.), Republika (509 r. p.n.e.-27 r. p.n.e.), Cesarstwo (27 r. p.n.e.-395 r. n.e.) i upadek Cesarstwa Zachodniego (395-476 r. n.e.).
P: Co oznacza słowo "senat"?
O: Słowo "senat" pochodzi od słowa "senex" oznaczającego "starca".
P: Jak potężny był senat rzymski u szczytu swej potęgi?
O: U szczytu swej potęgi w okresie środkowej Republiki, Senat Rzymski był uważany za najpotężniejszy organ w Rzymie.
P: Czy ta władza utrzymywała się przez wszystkie okresy starożytnego Rzymu? O: Nie, w pierwszym okresie Cesarstwa, znanym jako Principat, jego władza znacznie zmalała. Po przeniesieniu przez Dioklecjana rządu z Rzymu, stał się on tylko organem miejskim.
P: Czy po upadku starożytnego Rzymu powstał senat? O: Tak, Konstantyn II założył senat w Konstantynopolu po upadku starożytnego Rzymu.
