Hipoteza Riemanna
Hipoteza Riemanna jest pytaniem (przypuszczeniem) matematycznym. Wielu ludzi uważa, że znalezienie dowodu tej hipotezy jest jednym z najtrudniejszych i najważniejszych nierozwiązanych problemów czystej matematyki. Czysta matematyka jest rodzajem matematyki, która polega na myśleniu o matematyce. Jest to coś innego niż próba zastosowania matematyki w świecie rzeczywistym. Odpowiedź na hipotezę Riemanna brzmi "tak" lub "nie".
Domysł został nazwany na cześć człowieka o nazwisku Bernhard Riemann. Żył on w XIX wieku. Hipoteza Riemanna zadaje pytanie o pewną szczególną rzecz zwaną funkcją zeta Riemanna.
Jeśli odpowiedź na to pytanie brzmi "tak", oznaczałoby to, że matematycy mogą wiedzieć więcej o liczbach pierwszych. W szczególności, pomogłoby im to dowiedzieć się, jak znaleźć liczby pierwsze. Hipoteza Riemanna jest tak ważna i tak trudna do udowodnienia, że Instytut Matematyczny Clay zaoferował 1 000 000 dolarów dla pierwszej osoby, która ją udowodni.
Funkcja zeta Riemanna, na płaszczyźnie zespolonej. Część rzeczywista Re ( s ) {displaystyle \operatorname {Re} (s)}
liczby jest narysowana poziomo, a część urojona Im ( s ) {displaystyle \\operatorname {Im} (s)} 
pionowo. Białe kropki pokazują zera, gdzie Re ( s ) = 1 2 {displaystyle \operatorname {Re} (s)={tfrac {1}{2}}}. 
. Kliknij, aby uzyskać pełny widok.
Co to jest hipoteza Riemanna?
Co to jest funkcja zeta Riemanna?
Funkcja zeta Riemanna jest rodzajem funkcji. Funkcje są w matematyce czymś takim jak równania. Funkcje przyjmują liczby i dają inne liczby z powrotem. To jest tak, jak otrzymujesz odpowiedź, kiedy zadajesz pytanie. Liczbę, którą wprowadzasz nazywamy "wejściem". Liczba, którą otrzymujesz z powrotem jest nazywana "wartością". Każda liczba wprowadzona do funkcji zeta Riemanna daje specjalną wartość z powrotem. Przeważnie otrzymujesz inną wartość dla każdego wejścia. Ale każde wejście daje tę samą wartość za każdym razem, gdy go używasz. Zarówno dane wejściowe, które podajesz, jak i wartość, którą otrzymujesz z funkcji Riemanna zeta są specjalnymi liczbami zwanymi liczbami złożonymi. Liczba złożona to liczba składająca się z dwóch części.
Co to jest korzeń nietrywialny?
Czasami, gdy wprowadzamy dane do funkcji zeta Riemanna, otrzymujemy z powrotem liczbę zero. Kiedy tak się dzieje, nazywamy to wejście korzeniem funkcji zeta Riemanna. Nazywamy to "korzeniem", gdy otrzymujemy zero. Znaleziono już wiele korzeni. Ale niektóre korzenie są łatwiejsze do znalezienia niż inne. Korzenie nazywamy "trywialnymi" lub "nietrywialnymi". Korzeń nazywamy "trywialnym", jeśli jest łatwy do znalezienia. Ale nazywamy korzeń "nietrywialnym", jeśli jest trudny do znalezienia. Trywialnymi korzeniami są liczby zwane "ujemnymi liczbami całkowitymi parzystymi". Powodem, dla którego uważamy je za łatwe jest to, że są łatwe do znalezienia. Istnieją ścisłe reguły, które mówią, jakie są pierwiastki banalne. Wiemy, czym są pierwiastki banalne, ponieważ Bernhard Riemann podał równanie. Równanie to zostało nazwane "równaniem funkcyjnym Riemanna".
Jak znaleźć nietrywialne korzenie?
Korzenie nietrywialne są trudniejsze do znalezienia. Są trudniejsze do znalezienia niż korzenie trywialne. Nie mają tych samych zgrabnych reguł, które mówią czym są. Pomimo tego, że są trudne do znalezienia, wiele nietrywialnych korzeni zostało znalezionych. Pamiętaj, że wartość funkcji zeta Riemanna była rodzajem liczby zwanej liczbą złożoną. I pamiętaj, że liczby zespolone mają dwie części. Jedna z tych części nazywana jest "częścią rzeczywistą". Zauważyliśmy ciekawą rzecz dotyczącą części rzeczywistej nietrywialnych korzeni. Wszystkie nietrywialne korzenie, które znaleźliśmy mają część rzeczywistą, która jest tą samą liczbą. Ta liczba to 1/2, czyli ułamek. To prowadzi nas do wielkiego pytania Riemanna, które dotyczy tego, jak duże są części rzeczywiste. To pytanie to hipoteza Riemanna. Pytanie brzmi "czy wszystkie nietrywialne korzenie mają część rzeczywistą 1/2?". Wciąż próbujemy dowiedzieć się, czy odpowiedź brzmi "tak" czy "nie".
Co wiemy do tej pory?
Nie znamy jeszcze odpowiedzi na to pytanie. Ale znamy kilka dobrych faktów. Te fakty mogą nam pomóc. Jest sposób, w jaki możemy znaleźć fakty o rzeczywistych częściach nietrywialnych korzeni. Służy do tego specjalne równanie Riemanna (równanie funkcyjne Riemanna). Równanie funkcyjne Riemanna mówi nam o wielkości części rzeczywistych. Mówi ono, że wszystkie nietrywialne zera mają część rzeczywistą bliską 1/2. Mówi, jak małe mogą być części rzeczywiste i jak duże mogą być. Ale nie mówi dokładnie, czym one są. W szczególności mówi, że części rzeczywiste muszą być większe od 0, ale muszą być też mniejsze od 1. Ale nadal nie wiemy, czy może istnieć nietrywialny pierwiastek o części rzeczywistej bardzo bliskiej 1/2. Może jest, ale jeszcze go nie znaleźliśmy. Grupę liczb zespolonych, które mają część rzeczywistą większą od 0, ale mniejszą od 1 nazywamy "pasem krytycznym".
Hipoteza Riemanna w obrazie
Obrazek w prawym górnym rogu tej strony przedstawia funkcję zeta Riemanna. Nietrywialne korzenie są zaznaczone białymi kropkami. Wygląda na to, że wszystkie są w jednej linii na samym środku obrazka. Nie są zbyt daleko na lewo i nie za daleko na prawo. Prawdziwą częścią jest to, jak daleko od lewej do prawej jesteś. Bycie w środku obrazka oznacza, że ich część rzeczywista wynosi 1/2. Tak więc wszystkie nietrywialne korzenie na obrazku mają część rzeczywistą równą 1/2. Ale nasz obrazek nie pokazuje wszystkiego, bo funkcja zeta Riemanna jest zbyt duża, żeby ją pokazać. Co więc z nietrywialnymi korzeniami powyżej i poniżej rysunku? Czy one też byłyby w środku? A co by się stało, gdyby złamały schemat bycia na środku? Mogłyby być nieco po lewej lub prawej stronie. Hipoteza Riemanna pyta, czy każdy nietrywialny korzeń (biała kropka) znajdowałby się na linii pośrodku. Jeśli odpowiedź brzmi "nie", to mówimy, że hipoteza jest fałszywa. Oznaczałoby to, że istnieją białe kropki, które nie leżą na danej linii.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest hipoteza Riemanna?
O: Hipoteza Riemanna to pytanie matematyczne (przypuszczenie), które zadaje pytanie o pewną szczególną rzecz zwaną funkcją zeta Riemanna.
P: Do jakiego rodzaju matematyki odnosi się hipoteza Riemanna?
O: Hipoteza Riemanna należy do matematyki czystej, czyli takiej, która zajmuje się myśleniem o matematyce, a nie próbą jej zastosowania w świecie rzeczywistym.
P: Kim był Bernhard Riemann?
O: Bernhard Riemann był człowiekiem, który żył w XIX wieku i którego imię nadano temu przypuszczeniu.
P: Co by się stało, gdyby ktoś udowodnił hipotezę Riemanna?
O: Gdyby ktoś mógł udowodnić hipotezę Riemanna, matematycy mogliby dowiedzieć się więcej o liczbach pierwszych i o tym, jak je znaleźć.
P: Ile pieniędzy zaoferowano za udowodnienie tego przypuszczenia?
O: Instytut Matematyczny Clay zaoferował 1.000.000 dolarów za udowodnienie tego przypuszczenia.
P: Czy istnieje tylko jedna odpowiedź na to przypuszczenie?
O: Tak, są tylko dwie możliwe odpowiedzi na to przypuszczenie - "tak" lub "nie".
