Bernhard Riemann

Życie

Dzieciństwo

Bernhard Riemann był drugim dzieckiem w rodzinie liczącej sześcioro dzieci. Jego ojciec był luterańskim pastorem. Rodzina była bardzo biedna i nie miała co jeść. Kilkoro dzieci zmarło, a Bernhard zawsze był słabego zdrowia. Jego rodzice byli kochający, ale on sam był bardzo nieśmiałym chłopcem. W późniejszym życiu musiał bardzo się starać, aby mieć odwagę przemawiać publicznie. Jego ojciec był jednym z jego pierwszych nauczycieli. Młody chłopak bardzo chciał się wszystkiego dowiedzieć. W wieku dziesięciu lat miał nauczyciela matematyki, ale często był w tym lepszy od swojego nauczyciela. W wieku 14 lat wyjechał do Hanoweru, gdzie zamieszkał u babci, aby móc uczęszczać do szkoły gimnazjalnej. Jego ojciec chciał, aby został księdzem, ale Bernhard był zbyt nieśmiały, aby wygłaszać kazania do ludzi. W końcu pozwolił mu studiować matematykę.

Znana jest pewna historia z czasów szkolnych Riemanna. Dyrektor szkoły zwolnił go z lekcji matematyki, ponieważ lekcje były dla niego zbyt łatwe. Bernhard zapytał dyrektora, czy mógłby pożyczyć mu do przeczytania jakąś trudną książkę matematyczną, więc dyrektor pożyczył mu Théorie des Nombres (Teoria liczb) Legendre'a. Była to ogromna książka z matematyką tak trudną, że tylko on mógł ją przeczytać. Była to ogromna książka z tak trudną matematyką, że tylko kilka osób na świecie mogło ją zrozumieć. Dyrektor był rozczarowany, gdy chłopiec przyniósł książkę z powrotem po zaledwie sześciu dniach. Zapytał go, jak daleko zaszedł. Chłopiec odpowiedział, że przeczytał całą książkę. To była prawda, wszystko zrozumiał i zapamiętał. W późniejszym okresie życia, gdy Riemann miał 33 lata, opracował słynną hipotezę Riemanna. Był to artykuł liczący zaledwie 8 stron, ale rozwinął swoją myśl na podstawie tego, co napisał Legendre. Od tamtej pory matematycy starają się udowodnić to, co napisał Riemann.

Życie uniwersyteckie

Riemann studiował na uniwersytetach w Getyndze i Berlinie. W czasach studenckich rozwijał idee, które miały stać się bardzo ważne dla współczesnej fizyki matematycznej. W 1851 roku uzyskał doktorat za pracę zatytułowaną Foundations for a General Theory of Functions of a Complex Variable. Praca ta miała stać się bardzo przydatna w topologii, która zajmuje się położeniem i miejscem. Kiedy został wykładowcą w Getyndze, musiał zaproponować trzy wykłady, z których profesorowie mieli wybrać jeden. Jednym z profesorów był Carl Friedrich Gauss, który był jednym z największych matematyków, jacy kiedykolwiek żyli. Gauss poprosił go o wygłoszenie wykładu na temat O hipotezach, które tworzą podstawy geometrii. Gauss sam pracował nad tym tematem. Riemann był strasznie zdenerwowany wykładem na ten temat przed słynnym Gaussem. Kiedy wygłosił ten wykład, stał się on jednym z najsłynniejszych wydarzeń w historii matematyki. Gauss nie często chwalił młodszych matematyków, ale był bardzo entuzjastyczny. Idee Riemanna umożliwiły Einsteinowi opracowanie teorii względności ponad pół wieku później.

Początkowo Riemann nie miał żadnego wynagrodzenia. Utrzymywał się z opłat od studentów. Po czterech latach otrzymał niewielką pensję. W 1857 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1859 r. profesorem zwyczajnym, zastępując Dirichleta, który cztery lata wcześniej zastąpił Gaussa. Riemann cierpiał na zły stan zdrowia. Przepracowanie często prowadziło do okresów depresji. W jego rodzinie było wiele zgonów, ale pracował bardzo ciężko i dokonał kilku odkryć, które dziś noszą jego imię. Stawał się bardzo sławny. Podczas wizyty w Berlinie Borchardt, Kummer, Kronecker i Weierstraß - wszyscy bardzo znani matematycy - obsypali go pochwałami. Pojechał do Paryża, gdzie spotkał Hermite'a, który bardzo go podziwiał. Został uhonorowany przez Royal Society of London i Francuską Akademię Nauk.

Ożenił się i przez krótki czas był szczęśliwy. Potem zachorował. Cierpiał na zapalenie opłucnej i kilkakrotnie wyjeżdżał do Włoch w celach zdrowotnych. Zmarł w Selasca nad Lago Maggiore w wieku 39 lat.

Powiązane strony

• Suma Riemanna
• Hipoteza Riemanna
• Funkcja zeta Riemanna