Język regionalny
Język regionalny to język używany na obszarze, który jest częścią większego państwa narodowego.
W skali międzynarodowej, Europejska karta języków regionalnych lub mniejszościowych, "języki regionalne lub mniejszościowe" oznaczają języki, które są językami:
- tradycyjnie używane na danym terytorium państwa przez obywateli tego państwa, którzy tworzą grupę liczebnie mniejszą od reszty ludności państwa; oraz
- inny niż język(i) urzędowy(-e) tego państwa
Język regionalny różni się pod względem statusu politycznego od oficjalnego języka kraju, w którym jest używany. Języki regionalne są czasami uznawane i chronione przez rząd regionalny lub państwo: wiele państw na całym świecie uznaje języki regionalne i nadaje im status, jak to ma miejsce na przykład w Walonii, Hiszpanii, Włoszech czy Szwajcarii. W innych przypadkach państwo nie przyznaje statusu języka urzędowego jako języka urzędowego kraju; dotyczy to języków regionalnych Francji, które mogą być studiowane, ale nie mogą być używane w rządzie lub jakiejkolwiek służbie publicznej, gdzie tylko francuski jest językiem urzędowym.
Status i tendencje
W niektórych przypadkach językiem regionalnym może być główny lub urzędowy język innego kraju; w Europie jest to język francuski w Valle d'Aosta lub słoweński w Austrii.
Zmiany statusu mogą mieć miejsce albo na mocy prawa danego państwa, albo w wyniku zmian politycznych i terytorialnych.
Przykładem pierwszego przypadku jest Belgia, gdzie od uzyskania niepodległości w 1831 r. językiem urzędowym był tylko francuski. W 1878 roku zezwolono prowincjom i okręgom, w których mówiono po flamandzku, na używanie języka francuskiego lub flamandzkiego; następnie, w 1938 roku, język flamandzki stał się językiem urzędowym północnej części Belgii.
W drugim przypadku przykładem jest fragmentacja Związku Radzieckiego, gdzie niektóre języki regionalne, takie jak łotewski, rumuński czy gruziński, stały się językami urzędowymi w nowych państwach powstałych po fragmentacji: Łotwa, Mołdawia i Gruzja.
W kraju związkowym język urzędowy w danej prowincji, regionie lub kraju związkowym może być językiem regionalnym w innych częściach. Tak jest na przykład w Kanadzie, gdzie język francuski jest językiem urzędowym w prowincji Quebec, ale jest językiem regionalnym w innych prowincjach.
Powiązane strony
- Język mniejszości
- Język prowincjonalny
- Język narodowy
- Język urzędowy
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest język regionalny?
O: Język regionalny to język używany na określonym obszarze, który jest częścią większego państwa narodowego.
P: Co oznacza termin "języki regionalne lub mniejszościowe" zgodnie z Europejską kartą języków regionalnych lub mniejszościowych?
O: Termin "języki regionalne lub mniejszościowe" odnosi się do języków, które są tradycyjnie używane na danym terytorium państwa przez obywateli tego państwa, którzy stanowią grupę liczbowo mniejszą niż reszta ludności państwa i różnią się od języka urzędowego (języków urzędowych) tego państwa.
P: Czym różni się język regionalny od języka urzędowego (języków urzędowych) danego kraju?
O: Język regionalny różni się od języka urzędowego (języków urzędowych) danego kraju pod względem statusu politycznego.
P: Czy języki regionalne są zawsze uznawane i chronione przez rząd lub państwo?
O: Języki regionalne są czasami uznawane i chronione przez rząd regionalny lub państwo.
P: Czy języków regionalnych można uczyć się we Francji?
O: Tak, języków regionalnych we Francji można się uczyć, ale nie można ich używać w rządzie ani w służbach publicznych, gdzie oficjalnym językiem jest wyłącznie francuski.
P: Które kraje uznają i nadają status językom regionalnym?
O: Wiele państw na całym świecie uznaje języki regionalne i nadaje im status, na przykład Walonia, Hiszpania, Włochy i Szwajcaria.
P: Jakie jest kryterium uznania języka za język regionalny lub mniejszościowy?
O: Kryterium uznania języka za język regionalny lub mniejszościowy jest to, że jest on tradycyjnie używany na danym terytorium państwa przez obywateli tego państwa, którzy stanowią grupę liczbowo mniejszą niż reszta populacji państwa i różnią się od języka urzędowego (języków urzędowych) tego państwa.
