Pippi Pończoszanka
Pippi Pończoszanka (szwedzki: Pippi Långstrump) to powieść autorstwa Astrid Lindgren. Została wydana w Szwecji 26 listopada 1945 roku. Jest to pierwsza z serii książek o Pippi Pończoszance. Pippi jest dziewczyną, która mieszka sama w domu z jej zwierząt domowych, małpa o imieniu Pan Nilsson i konia, że trzyma na ganku. Zaprzyjaźnia się z Tommym i jego siostrą Anniką, którzy mieszkają obok niej.
Do 2009 roku książka została przetłumaczona na 64 języki.
Tło
Astrid Lindgren po raz pierwszy pomyślała o Pippi Pończoszance w 1941 roku. Jej 7-letnia córka Karin była chora i musiała pozostać w łóżku. Poprosiła matkę, aby opowiedziała jej jakąś historię, więc Lindgren wymyśliła postać o imieniu Pippi Pończoszanka i kilka historii o niej, aby zabawić córkę. W 1944 roku spisała je i wysłała rękopis książki do wydawnictwa Bonnier. Ci jednak stwierdzili, że nie chcą wydać książki. Kiedy 28 stycznia następnego roku wydawnictwo Rabén i Sjögren ogłosiło konkurs na książkę dla dzieci, wysłała do niego nową wersję książki. Zdobyła ona pierwszą nagrodę i została opublikowana w 1945 roku. Później Rabén i Sjögren wydali także kontynuacje: Pippi idzie na pokład (1946) i Pippi na morzach południowych (1948). Od tego czasu seria została przetłumaczona na wiele innych języków. Powstał również serial telewizyjny i dwa filmy.
Działka
Pippi jest dziewczynką, która ma 9 lat. Mieszka sama w Villa Villekulla, starym domu w ogrodzie na końcu małego miasteczka (nazwa miasta nie jest podana). Mieszka tam zupełnie sama, ponieważ jej ojciec, kapitan morski zwany kapitanem Efraimem Longstockingiem, zaginął, gdy został zmyty za burtę podczas sztormu, a jej matka zmarła, gdy była bardzo mała. Pippi wierzy, że jej matka jest teraz aniołem w niebie, obserwując ją przez wizjer i jej ojciec, zamiast utonąć po zmyciu za burtę, miał rzeczywiście pływa do wyspy pełnej kanibali i stać się królem kanibali.
Na szczęście dla niej, jej ojciec kupił wiele lat temu willę Villekulla, aby na starość móc zamieszkać w niej z córką. Pippi postanawia więc wprowadzić się do domu z dwoma rzeczami, które zabrała ze statku ojca: swoją małpką o imieniu Pan Nilsson (prezent od ojca) oraz walizką wypełnioną złotymi monetami. Po wprowadzeniu się do domu kupuje też konia, którego trzyma na ganku. Lubi mieszkać sama, bo nikt nie każe jej kłaść się spać i nikt nie zmusza jej do zażywania oleju z wątroby dorsza, kiedy ona bardziej lubi słodycze.
Obok domu stoi drugi dom, w którym mieszka dwójka dobrze wychowanego rodzeństwa o imionach Annika i Tommy. Po raz pierwszy spotykają Pippi, gdy ta wychodzi rano na drogę i idzie tyłem. Pytają ją o to, a ona odpowiada, że w wolnym kraju człowiek może chodzić jak chce. Dalej mówi im, że w Egipcie wszyscy ludzie chodzą tyłem i nikt nie uważa tego za dziwne. Po tym, jak pytają ją, czy rzeczywiście była w Egipcie, odpowiada, że tak, a w najdalszych Indiach ludzie mają jeszcze dziwniejszy sposób chodzenia: chodzą na rękach. Na to oni zarzucają jej kłamstwo, a ona przyznaje, że kłamała i że w Kongo nikt nie mówi prawdy.
Następnie zaprasza ich do swojego domu, gdzie jedzą naleśniki, a Pippi opowiada im o Brazylijczykach, którzy zawsze mają jajka we włosach. Następnie pokazuje im niektóre z rzeczy, które ona i jej ojciec przywieźli z podróży dookoła świata. Pippi daje im z nich prezenty: Tommy dostaje mały nóż z rękojeścią z perły, a Annika pierścionek z zielonym kamieniem. Annika i Tommy wracają do swojego domu.
