Bitwa o ciężką wodę
Norweski sabotaż ciężkiej wody był grupą alianckich misji w czasie II wojny światowej. Celem misji była elektrownia Vemork o mocy 60 megawatów. Elektrownia ta produkowała pewien rodzaj wody, który nazwano ciężką wodą. Ciężka woda jest oparta na izotopie wodoru zwanym deuterem. Misje miały na celu powstrzymanie Niemiec przed produkcją ciężkiej wody. Niemcy potrzebowali ciężkiej wody, aby zrozumieć i pomóc stworzyć bomby atomowe. Ataki rozpoczęły się w lutym 1942 roku przez norweskich komandosów i alianckie bombowce. Misje nosiły kryptonimy Grouse, Freshman i Gunnerside. Misje zakończyły się sukcesem i elektrownia Vemork przestała działać w 1943 roku.
Misje
Operacja "Głuszec
Brytyjski Special Operations Executive (lub SOE) zaplanował umieszczenie w tym rejonie czterech norweskich komandosów w październiku 1942 roku. W dniu 19 października 1942 r. norwescy komandosi skoczyli na spadochronach. Musieli przebyć bardzo długą drogę na nartach, aby dostać się do elektrowni. Mieli obserwować elektrownię, aby upewnić się, że jest bezpieczna dla innych oddziałów, które miały przybyć. Misja przebiegła pomyślnie i komandosi rozpoczęli obserwację elektrowni z płaskowyżu Hardanger.
Operacja "Freshman
W dniu 19 listopada 1942 r. brytyjscy spadochroniarze mieli spotkać się z norweskimi komandosami i zaatakować elektrownię. Spadochroniarze przylecieli na szybowcach ciągniętych przez duże bombowce. Szybowce i bombowce rozbiły się zanim dotarły do Vemork. Większość brytyjskich spadochroniarzy zginęła w katastrofie. Jedna załoga bombowca przeżyła, ale wszyscy zostali schwytani przez niemiecką armię. Niemieckie Gestapo torturowało i rozstrzelało wszystkich więźniów. Mimo że norweskim komandosom udało się ukryć przed Niemcami, misja zakończyła się całkowitym niepowodzeniem.
Operacja "Gunnerside
W lutym 1943 r. rozpoczęto nową misję. Tym razem norweskim komandosom udało się podkraść do elektrowni i zaatakować ją. Komandosi podłożyli bomby pod maszyny, które produkowały ciężką wodę. Komandosi celowo zostawili pistolet maszynowy Thompson, aby niemieckie wojsko wiedziało, że nie są to ludzie z miasta. Bomby zniszczyły maszyny i uniemożliwiły stacji wytwarzanie ciężkiej wody. Nikt z promu nie przeżył, a ciężka woda została utracona. Wszyscy komandosi przeżyli.
Zatopienie SF Hydro
Po zniszczeniu stacji niemieccy żołnierze próbowali przenieść wyprodukowaną przez siebie ciężką wodę. Armia niemiecka przeniosła pozostałą ciężką wodę do doku na jeziorze Tinn. Ciężka woda znajdowała się w beczkach, które załadowano na wagony kolejowe. Wagony załadowano na prom o nazwie SF Hydro. Norwescy bojownicy ruchu oporu, prowadzeni przez jednego z komandosów z operacji Gunnerside, zdołali podłożyć bomby na promie. Po opuszczeniu doku przez prom, bomby eksplodowały i prom zatonął na głębokiej wodzie. Na promie zginęło 18 osób, 14 Norwegów i 4 niemieckich żołnierzy.
Hydro SF w Mæl w 1925 r.
Pytania i odpowiedzi
P: Co było celem misji alianckich podczas II wojny światowej?
O: Celem misji była elektrownia Vemork o mocy 60 megawatów.
P: Co produkowała elektrownia Vemork?
O: Elektrownia Vemork produkowała ciężką wodę, która bazuje na izotopie wodoru zwanym deuterem.
P: Dlaczego Niemcy potrzebowały ciężkiej wody?
O: Niemcy potrzebowały ciężkiej wody, aby zrozumieć i pomóc w produkcji bomb atomowych.
P: Kiedy rozpoczęły się ataki na elektrownię Vemork?
O: Ataki zostały rozpoczęte w lutym 1942 roku przez norweskich komandosów i alianckie bombowce.
P: Jak nazywały się te misje?
O: Misje nosiły kryptonimy Grouse, Freshman i Gunnerside.
P: Czy misje zakończyły się sukcesem?
O: Tak, misje zakończyły się sukcesem, a elektrownia Vemork przestała działać w 1943 roku.
P: Jaki był cel norweskiego sabotażu ciężkiej wody?
O: Celem norweskiego sabotażu ciężkiej wody było powstrzymanie Niemiec przed produkcją ciężkiej wody potrzebnej do produkcji bomb atomowych.
