Neokeynesizm
Neokeynezyjska ekonomia to szkoła myśli makroekonomicznej, która powstała po II wojnie światowej z pism Jana Maynarda Keynesa. Grupa ekonomistów (zwłaszcza John Hicks, Franco Modigliani i Paul Samuelson) próbowała zinterpretować i sformalizować pisma Keynesa, a następnie zsyntetyzować je z neoklasycznymi modelami ekonomii. Model ten, model IS/LM, jest prawie tak samo wpływowy jak pierwotna analiza Keynesa w określaniu rzeczywistej polityki i edukacji ekonomicznej. Odnosi on zagregowany popyt i zatrudnienie do trzech zmiennych, tj. ilości pieniądza w obiegu, budżetu państwa i oczekiwań przedsiębiorców. Model ten był bardzo popularny wśród ekonomistów po II wojnie światowej, ponieważ mógł być rozumiany w kategoriach teorii ogólnej równowagi. Ich praca stała się znana jako neoklasyczna synteza. Stworzyła ona modele, które tworzyły podstawowe idee ekonomii neokeynesowskiej. Idee te zdominowały ekonomię głównego nurtu w okresie powojennym, a w latach 50., 60. i 70. ukształtowały główny nurt myśli makroekonomicznej.
W latach 70. doszło do szeregu zmian, które wstrząsnęły teorią neokeynesistyczną. Świat rozwinięty cierpiał z powodu powolnego wzrostu gospodarczego i jednocześnie wysokiej inflacji (stagflacja). Również prace takich monetarzystów jak Milton Friedman poddawały w wątpliwość teorie neokejnezjańskie. W rezultacie powstał szereg nowych pomysłów, które mają dostarczyć narzędzi do analizy keynesowskiej, mogących wyjaśnić wydarzenia gospodarcze lat siedemdziesiątych. Kolejna wielka fala keynesistycznego myślenia rozpoczęła się od próby nadania keynesistycznego rozumowania makroekonomicznego podstaw mikroekonomicznych. Nowi keynesiści pomogli stworzyć "nową neoklasyczną syntezę", która obecnie stanowi główny nurt teorii makroekonomicznej. Po powstaniu nowej szkoły keynesowskiej, neokeinezjanie nazywani są czasem Old-Keynesjanami.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest ekonomia neokeynesowska?
O: Ekonomia neokeynesowska to szkoła myśli makroekonomicznej, która powstała po II wojnie światowej z pism Johna Maynarda Keynesa. Stanowi ona syntezę neoklasycznych modeli ekonomii z oryginalną analizą Keynesa i wykorzystuje model IS/LM do powiązania zagregowanego popytu i zatrudnienia z trzema zmiennymi, takimi jak ilość pieniędzy w obiegu, budżet państwa i stan oczekiwań przedsiębiorców.
P: Kto podjął próbę interpretacji i sformalizowania pism Keynesa?
O: Grupa ekonomistów (zwłaszcza John Hicks, Franco Modigliani i Paul Samuelson) podjęła próbę interpretacji i sformalizowania pism Keynesa.
P: W jaki sposób model ten stał się popularny wśród ekonomistów po II wojnie światowej?
O: Model ten stał się popularny wśród ekonomistów po II wojnie światowej, ponieważ można go było zrozumieć w kategoriach teorii równowagi ogólnej.
P: Co spowodowało serię wydarzeń w latach 70-tych, które wstrząsnęły teorią neokeynesowską?
O: Świat rozwinięty cierpiał z powodu powolnego wzrostu gospodarczego i jednocześnie wysokiej inflacji (stagflacja), a także prace Miltona Friedmana, które podały w wątpliwość teorie neokeynesowskie, spowodowały, że w latach 70. doszło do serii wydarzeń, które wstrząsnęły teorią neokeynesowską.
P: Co zostało stworzone przez nowych keynesistów, aby nadać keynesowskiemu rozumowaniu makroekonomicznemu podstawy mikroekonomiczne?
O: Nowi keynesiści pomogli stworzyć "nową syntezę neoklasyczną", która obecnie stanowi główny nurt teorii makroekonomicznej, aby dać keynesistowskiemu rozumowaniu makroekonomicznemu podstawy mikroekonomiczne.
P: Jak obecnie określa się neokeynesistów?
O: Po pojawieniu się nowej szkoły keynesowskiej, neokeynesiści byli czasami określani jako starokeynesiści.
