Rudawkowate

Zapylanie i rozprzestrzenianie się nasion

Nietoperze owocowe latają od rośliny do rośliny zdobywając pożywienie, a także zapylają rośliny, które odwiedzają. Ponadto podczas jedzenia rozprzestrzeniają nasiona roślin. Wiele roślin, w tym niektóre awokado, daktyle, mango i brzoskwinie, jest uzależnionych od tych nietoperzy w zakresie zapylania i rozprzestrzeniania nasion.

Zmysły i dieta

Nietoperze owocożerne żywią się głównie sokiem owocowym i nektarem kwiatowym. Przeżuwają owoce, a następnie wypluwają nasiona, skórkę i miąższ. Nietoperze owocożerne, podobnie jak inne nietoperze z rzędu Megachiropteran, wykorzystują zmysł węchu do znajdowania pożywienia, owoców i/lub nektaru. Chociaż mają duże oczy i dobrze widzą, nietoperze owocożerne nie używają wzroku jako podstawowego zmysłu. Nietoperze owocożerne jedzą też inne rzeczy.

Nosiciele wirusa Ebola

Niektóre megabaty są nosicielami niebezpiecznych chorób. Pierwszy odnotowany przypadek zarażenia ludzi wirusem Ebola miał miejsce w 1976 roku, ale źródło wirusa jest nadal nieznane. Ostatnie badania wykazały, że niektóre gatunki nietoperzy owocożernych zebrane podczas epidemii Eboli wykazują obecność wirusa, ale nie wykazują żadnych jego objawów. Dalsze badania wykazały również, że Ebola może rozmnażać się u nietoperzy owocożernych i innych nietoperzy z rodzaju Tadarida. Może to oznaczać, że to właśnie nietoperze są źródłem wirusa. Wirus Marburg, który jest spokrewniony z wirusem Ebola, został również wykryty u nietoperzy owocożernych w Ugandzie.

Innym wyjaśnieniem jest to, że nietoperze owocożerne mogą być żywicielem pośrednim, ponieważ nie ma pewności, że nietoperze owocożerne są przypadkiem wskaźnikowym dla wirusa Ebola. Należy również zauważyć, że niektóre gatunki nietoperzy owocożernych w Afryce są odporne na wirusa Ebola, a ich DNA lub RNA są podobne do wirusa Ebola z Zairu. Mogłoby to tłumaczyć rozprzestrzenianie się wirusa na ludzi, ponieważ ludzie w tym regionie jedzą owoce nietoperzy.

Nośniki innych wirusów

Lisy latające w Australii są znane z przenoszenia dwóch infekcji, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi - australijskiego nietoperza lyssavirus i wirusa hendra (Henipavirus). Te choroby przenoszone przez nietoperze, unikalne dla Queensland, są jednymi z najbardziej śmiercionośnych wirusów w świecie zachodnim. Chociaż są rzadkie, choroby te nadal stanowią zagadkę dla lekarzy. Choroby przenoszone przez nietoperze są prawie zawsze śmiertelne. Zakażenia ludzi tymi wirusami są na szczęście bardzo rzadkie.

Wirus Hendra jest wirusem zarażającym głównie megabaty (duże nietoperze owocożerne lub "latające lisy"), który może być przenoszony na konie. Podobnie jak ebola i marburg, hendra jest gorączką krwotoczną o wysokiej lub bardzo wysokiej śmiertelności (50-90%). Zarówno wirus ebola, jak i wirus marburg zostały powiązane z megabatami jako wektorami zakażenia. Uważa się, że konie zarażają się wirusem Hendra poprzez spożywanie pokarmu lub wody zanieczyszczonej płynami ustrojowymi i wydalinami zakażonych megabatów. Wirus może być śmiertelny zarówno dla ludzi, jak i dla koni. W przypadku braku obsługi lub bezpośredniego kontaktu fizycznego z latającymi lisami, zagrożenie dla zdrowia publicznego jest znikome.

Wiadomo, że tylko trzy osoby przeżyły zarażenie wirusem Hendra przenoszonym przez nietoperze. Do tej pory ponad połowa wszystkich osób, które zachorowały na wirus Hendra, zmarła w ciągu sześciu tygodni, jednak nie odnotowano przypadków zachorowań na drugą chorobę przenoszoną przez nietoperze z Queensland. W 1994 r. lizawirus - bliski krewny wirusa wścieklizny - został po raz pierwszy wykryty u latającego lisa wykazującego objawy choroby w pobliżu Balliny w Nowej Południowej Walii (która leży na granicy z Queensland). Lyssavirus zabił jedyne trzy osoby, które kiedykolwiek na niego zachorowały.

Powiązane strony

• Egipski nietoperz owocowy