Dobór krewniaczy
Wybór krewnych lub altruizm krewnych jest formą selekcji naturalnej. Niektóre zwierzęta współpracują z krewnymi, nawet jeśli wiąże się to z ryzykiem dla nich samych. Klasycznym tego przykładem jest życie rodzinne ssaków, czy też kolonialne owady, takie jak mrówki.
Wiele ssaków i ptaków podnosi alarm, aby ostrzec innych o niebezpieczeństwie. Inne współpracują przy zadaniach, takich jak sójki zaroślowe, które pomagają sobie nawzajem w budowaniu gniazd. We wszystkich tych przypadkach, w których zwierzęta współpracują, pojawia się pytanie, czy istnieje jakaś biologiczna korzyść dla nich samych. Obecnie jasne jest, że jest to korzystne, jeśli zwierzęta są ze sobą ściśle powiązane. Dzieje się tak, ponieważ spokrewnione ze sobą organizmy mają (w pewnym stopniu) wspólne dziedzictwo genetyczne.
Pierwszymi, którzy napisali o tej koncepcji byli R.A. Fisher w 1930 roku i J.B.S. Haldane w 1955 roku, ale to W.D. Hamilton naprawdę sformalizował tę koncepcję. Faktyczny termin "dobór krewnych" został prawdopodobnie ukuty przez Johna Maynarda Smitha, kiedy pisał:
"Te procesy nazywam odpowiednio wyborem krewnych i wyborem grupy. Wybór krewnych został omówiony przez Haldane'a i Hamiltona... Przez selekcję krewnych rozumiem ewolucję cech, które sprzyjają przetrwaniu bliskich krewnych dotkniętej jednostki.
Współpracując, krewni wzajemnie wpływają na swoją sprawność. W ramach selekcji naturalnej, gen, który poprawia sprawność fizyczną jednostek, będzie zwiększał częstotliwość. Gen, który obniża sprawność fizyczną jednostek, stanie się rzadkością.
Jednak zachowania, które poprawiają sprawność fizyczną krewnych, ale obniżają sprawność zawodową aktora, mogą mimo wszystko zwiększać częstotliwość. Krewni z definicji noszą wiele z tych samych genów. Jest to podstawowa zasada leżąca u podstaw teorii doboru krewnych. Zgodnie z teorią, zwiększona sprawność krewnych może więcej niż zrekompensować utratę sprawności pomocników (osób wykazujących zachowanie).
Jest to szczególny przypadek bardziej ogólnego modelu, zwanego integracyjnym fitnessem.
Równanie Hamiltona
Równanie Hamiltona opisuje, czy gen pomagający w zachowaniu będzie się rozprzestrzeniał w danej populacji, czy też nie. Gen będzie się rozprzestrzeniał, jeśli rxb jest większy niż c:
r b > c {\i1}Style rb>c{\i0} 
Gdzie:
to koszt reprodukcyjny dla pomocnika,- b
{\i1}jest korzyścią reprodukcyjną dla odbiorcy, oraz - r
{\i1}jest prawdopodobieństwem, powyżej średniej populacji, osobników posiadających gen altruistyczny - "stopień pokrewieństwa".
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest dobór krewniaczy?
O: Dobór krewniaczy, czyli altruizm krewniaczy, to forma doboru naturalnego, w której niektóre zwierzęta współpracują ze swoimi krewnymi, nawet jeśli wiąże się to z ryzykiem dla nich samych.
P: Kto pierwszy napisał o tej koncepcji?
O: R.A. Fisher po raz pierwszy napisał o koncepcji doboru krewniaczego w 1930 roku, a J.B.S. Haldane w 1955 roku, ale dopiero W.D. Haldane wprowadził pojęcie doboru krewniaczego. Hamilton sformalizował tę koncepcję.
P: Jaki jest przykład selekcji krewniaczej?
O: Przykładem doboru krewniaczego może być życie rodzinne ssaków lub owadów wędrownych, takich jak mrówki, które alarmują, aby ostrzec innych przed niebezpieczeństwem lub współpracują w zadaniach, takich jak pomoc w budowie gniazd.
P: Jak działa selekcja krewniacza?
O: Dobór krewniaczy działa w ten sposób, że jednostki zachowują się w sposób, który poprawia kondycję ich bliskich krewnych, co może z nawiązką zrekompensować straty w kondycji, których same doświadczają - jest to znane jako teoria integracyjnej kondycji.
P: Jak Pan sądzi, jaki termin ukuł John Maynard Smith, mówiąc o selekcji krewniaczej?
O: Właściwy termin "dobór krewniaczy" został prawdopodobnie ukuty przez Johna Maynarda Smitha, kiedy pisał o tym.
P: W jaki sposób dobór naturalny wpływa na geny związane z zachowaniami poprawiającymi kondycję u krewnego?
O: W doborze naturalnym zwiększa się częstotliwość występowania genów, które zwiększają sprawność osobników, a zmniejsza się częstotliwość występowania genów, które zmniejszają sprawność osobników - jednak zachowania, które zwiększają sprawność krewnych, ale zmniejszają sprawność działającego, mogą nadal zwiększać swoją częstotliwość, ponieważ spokrewnione organizmy mają wiele podobnych genów (tzw. pokrewieństwo).
