Psychologia postaci
Psychologia Gestalt to teoria umysłu i mózgu ukształtowana w Berlinie na początku XX wieku.
Chodzi o to, że mózg widzi wszystko jako całość. Efekt gestaltowy jest najbardziej wyraźny w przypadku wzroku. Rozpoznajemy figury i całe formy, a nie tylko zbiór linii i krzywych. W psychologii gestaltizm jest często przeciwny do strukturalizmu. Sformułowanie "Całość jest większa niż suma części" jest często używane przy wyjaśnianiu teorii Gestalt. Lepszym sformułowaniem jest : "Całość jest inna niż części".
"Jesteśmy wrodzoną siłą napędową, by doświadczać rzeczy w jak najlepszym geście. "Dobre" może oznaczać tutaj wiele rzeczy, takich regularnych, uporządkowanych, prostych, symetrycznych i tak dalej, które następnie odnoszą się do konkretnych praw gestaltowych".
"Oryginalną obserwacją był Wertheimer, kiedy zauważył, że postrzegamy ruch tam, gdzie nie ma nic innego, jak gwałtowny ciąg poszczególnych zdarzeń sensorycznych. To właśnie zobaczył w zabawkowym stroboskopie, który kupił na dworcu kolejowym we Frankfurcie, i to, co zobaczył w swoim laboratorium, kiedy eksperymentował ze światłami migającymi w szybkim tempie (jak światła świąteczne, które wydają się przebiegać wokół drzewa, czy fantazyjne neony w Las Vegas, które wydają się poruszać). Efekt ten nazywany jest pozornym ruchem i jest to właściwie podstawowa zasada działania filmów".
Na początku XX wieku teoretycy, tacy jak Kurt Koffka, Max Wertheimer i Wolfgang Köhler (uczniowie Carla Stumpfa) widzieli wizję obiektów jako wszystkich elementów razem wziętych w globalną konstrukcję. To podejście "gestaltowe" lub "cała forma" miało na celu zrozumienie percepcji - pozornie wrodzonych praw umysłowych, które określały sposób postrzegania przedmiotów. Opiera się ono na tym, co tu i teraz, oraz na sposobie postrzegania rzeczy. Może być podzielone na dwie części: postać lub ziemia, czy na pierwszy rzut oka widzisz postać przed sobą, czy tło?
Te prawa przybrały kilka form. Przykładem jest sposób, w jaki mamy tendencję do postrzegania podobnych obiektów, lub zbliżania do siebie obiektów, jako sensownie połączonych. Gestalt był krytykowany za to, że jest tylko opisowy, ale stworzył podstawę do dalszych badań nad postrzeganiem wzorców i obiektów oraz badań nad zachowaniem, myśleniem, rozwiązywaniem problemów i psychopatologią.
"Stoję przy oknie i widzę dom, drzewa, niebo. Teoretycznie mogę powiedzieć, że było tam 327 jaskrawości i niuansów kolorystycznych. Czy ja mam "327"? Nie. Mam niebo, dom, i drzewa". Prawa organizacji Maxa Wertheimer'a w formach percepcyjnych. 1923
Psychologia Gestalt była prekursorem współczesnej psychologii poznawczej. Różni się ona od psychoterapii gestaltowej.
Ta słynna iluzja "niewidzialnego" trójkąta jest przykładem postrzegania gestaltowego.
To złudzenie jest gestaltem ruchomym: czasem widzi się królika, czasem kaczkę.
Moja żona i teściowa : Kolejna słynna niejednoznaczna iluzja
Rozwiązywanie problemów
Psycholodzy Gestalt byli pierwszymi, którzy badali rozwiązywanie problemów u ludzi i małp. Wolfgang Kohler pokazał, że szympansy mogą rozwiązywać problemy tylko przez myśl; Max Wertheimer badał, jak diagramy pomagają uczniom rozwiązywać problemy z geometrią, a Karl Duncker studiował ogólne rozwiązywanie problemów. Ogólnie rzecz biorąc, zarówno Wertheimer, jak i Duncker woleli szerszy termin "myślenie produktywne" niż "rozwiązywanie problemów", ale obecnie nie jest on używany zbyt często.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest psychologia Gestalt?
O: Psychologia Gestalt to teoria umysłu i mózgu, która powstała w Berlinie na początku XX wieku. Stwierdza ona, że mózg widzi rzeczy jako całość, a nie tylko zbiór linii i krzywych.
P: Jak teoria Gestalt wyjaśnia percepcję?
O: Teoria Gestalt wyjaśnia percepcję, sugerując, że mamy wrodzoną potrzebę doświadczania rzeczy w jak najlepszym geście (całościowej formie). Może to oznaczać regularność, uporządkowanie, prostotę, symetrię itd., które następnie odnoszą się do określonych praw gestalt.
P: Kto opracował ideę psychologii Gestalt?
O: Idea psychologii Gestalt została rozwinięta przez teoretyków z początku XX wieku, takich jak Kurt Koffka, Max Wertheimer i Wolfgang Köhler (uczniowie Carla Stumpfa).
P: Jaki jest przykład ruchu pozornego?
O: Przykładem ruchu pozornego jest sytuacja, gdy postrzegamy ruch, który nie jest niczym więcej niż szybką sekwencją pojedynczych zdarzeń zmysłowych. Efekt ten można zaobserwować na przykładzie lampek choinkowych, które wydają się krążyć wokół choinki, lub neonów, które wydają się poruszać w Las Vegas.
P: Co Max Wertheimer zaobserwował na temat postrzegania obiektów przez ludzi?
O: Max Wertheimer zaobserwował, że ludzie mają tendencję do postrzegania podobnych przedmiotów lub przedmiotów znajdujących się blisko siebie jako istotnie powiązanych. Zauważył również, że stojąc przy oknie i patrząc na dom, drzewa i niebo nie ma "327" jasności i niuansów, ale widzi niebo, dom i drzewa.
P: Jak wykorzystywana jest psychologia Gestalt od momentu jej powstania?
O: Od momentu powstania psychologia Gestalt jest wykorzystywana jako podstawa do dalszych badań nad postrzeganiem wzorów i obiektów, zachowaniem, myśleniem, rozwiązywaniem problemów, psychopatologią i nowoczesną psychologią poznawczą (należy jednak zaznaczyć, że różni się ona od psychoterapii gestalt).
