Gabriel García Márquez
Gabriel José de la Concordia García Márquez, znany również jako Gabo (6 marca 1927 r. - 17 kwietnia 2014 r.) był kolumbijskim pisarzem, krótkofalowcem, scenarzystą i dziennikarzem.
Márquez został odebrany w małym miasteczku w Kolumbii, Aracataca. Pierwotnie studiował, by zostać dziennikarzem. Zaczął pisać w wieku osiemnastu lat. Jego pierwsze książki były oparte na jego życiu.
Najbardziej znany był z powieści Stu lat samotności (1967), Jesień patriarchy (1975) i Miłość w czasach cholery (1985). Jego książki były głównie o satyrze, samotności, realizmie magicznym, realizmie i przemocy.
Laureat Literackiej Nagrody Nobla w grudniu 1982 roku. Powodem była "jego powieść i opowiadania, w których fantastyczne i realistyczne łączą się w bogato skomponowanym świecie wyobraźni, odzwierciedlającym życie i konflikty kontynentu".
Márquez napisał swoją ostatnią książkę w 2004 roku. W maju 2008 roku przeszedł na emeryturę ze względu na swój wiek i stan zdrowia.
Od 2012 roku Márquez był chory na chorobę Alzheimera. Mieszkał z żoną, Mercedes Barcha w Mexico City. Márquez zmarł w Mexico City na zapalenie płuc. Miał 87 lat.
Wczesne życie
Márquez urodził się w Arakataca, w Kolumbii. Jego rodzicami byli Gabriel Eligio García i Luisa Santiaga Márquez. Jego ojciec był farmaceutą. Jego matka zostawiła go w młodym wieku, a wychowali go dziadkowie i ojciec. Studiował na Uniwersytecie w Cartagenie.
Márquez w 1984 r.
Kariera
Zaczynał jako dziennikarz, napisał wiele słynnych utworów niefikcyjnych i opowiadań. Márquez zaczął pisać w wieku osiemnastu lat. Zaczął pisać o życiu w starym domu z dziadkami.
Najbardziej znany jest ze swoich powieści, takich jak "Sto lat samotności" (1967), "Jesień patriarchy" (1975), "Kronika przepowiedzianej śmierci" (1981) i "Miłość w czasach cholery" (1985).
Większość jego książek jest oparta lub osadzona w jego miejscu urodzenia, Aracataca. Najczęściej pisał książki o realizmie lub realizmie magicznym. Jego motywami były samotność i przemoc.
Nagroda Nobla
W 1982 r. otrzymał Literacką Nagrodę Nobla "za swoje powieści i opowiadania, w których fantastyczne i realistyczne łączą się w bogato skomponowanym świecie wyobraźni, odzwierciedlającym życie i konflikty kontynentu". Kiedy przyjmował tę nagrodę, Márquez wygłosił przemówienie zatytułowane "Samotność Ameryki Łacińskiej".
García Márquez podpisuje kopię Stulecia samotności w Hawanie na Kubie.
Ostatnie prace
W 2002 roku opublikował pamiętnik Vivir para contarla; pierwszą z projektowanych trzytomowych autobiografii. W 2004 roku opublikował kolejną książkę Wspomnienia o moich melancholijnych dziwkach. Spowodowała ona wiele problemów i kontrowersji w Iranie. Ta książka jest zakazana w Iranie.
Filmy
Kilka z jego opowiadań zainspirowało innych pisarzy i reżyserów. W 1987 roku włoski reżyser Francesco Rosi wyreżyserował film Cronaca di una morte annunciata, oparty na Kronice przepowiedzianej śmierci, napisanej przez Márqueza.
Z prac Garcii Márqueza powstało wiele filmów. Napisał on również kilka scenariuszy do filmów. Często współpracował z Carlosem Fuentesem przy pisaniu scenariuszy. Jego słynna książka "Love in the Time of Cholera" (Miłość w czasach cholery) również została zrealizowana w filmie w 2007 roku.
Życie osobiste
Márquez poznał swoją żonę, Mercedes Barcha, kiedy byli w college'u. Chcieli wziąć ślub, kiedy oboje skończyli studia, ale Márquez został wysłany do Europy. Kiedy wrócił, Márquez ożenił się z Barchą w 1958 roku.
Márquez miał dwóch synów z Barchą. Jego pierwszy syn, Rodrigo García, urodził się w 1959 roku, rok po ślubie Márqueza i Barchy. Jego drugi syn, Gonzalo, urodził się w 1962 roku w Meksyku. Rodrigo jest reżyserem filmowym, a Gonzalo grafikiem.
Márquez i jego rodzina pojechali autobusem do Meksyku. Zamieszkali w Mexico City. Márquez zawsze chciał zobaczyć południowe Stany Zjednoczone, ponieważ zainspirowało to pisma Williama Faulknera. Márquez mieszkał z rodziną w mieście Meksyk.
Zdrowie
W 1999 roku u Garcíi Márqueza zdiagnozowano raka limfatycznego. Przeszedł chemioterapię i szybko wyzdrowiał. Jednak u Márqueza zaczęły pojawiać się efekty uboczne starości, które doprowadziły do jego przejścia na emeryturę w maju 2008 roku.
W 2012 roku Márquez zachorował na chorobę Alzheimera. W dniu 3 kwietnia 2014 roku Márquez został hospitalizowany w Meksyku. Miał infekcje w płucach i drogach moczowych i cierpiał z powodu odwodnienia. Później Márquez cierpiał na zapalenie płuc.
Śmierć
Márquez zmarł na zapalenie płuc w wieku 87 lat w Mexico City w Meksyku. Jego szczątki zostały skremowane następnego dnia.
Márquez w 2005 r.
Márquez w 2009 r.
Praca literacka
Powieści
- Leaf Storm (1958)
- Nikt nie pisze do pułkownika (1961)
- W Evil Hour (1962)
- Stu lat samotności (1967)
- Jesień Patriarchy (1975)
- Kronika przepowiedzianej śmierci (1981)
- Miłość w czasach cholery (1985)
- Generał w swoim labiryncie (1989)
- O miłości i innych demonach (1994)
- Wspomnienia o moich melancholijnych dziwkach (2004)
Kolekcje krótkich opowiadań (Short Story Collections)
- Pogrzeb Wielkiej Mamy (1962)
- Niewinny Eréndira (1972)
- Oczy Blue Doga (1974)
- Dziwni pielgrzymi (1992)
Niefikcja
- Historia rozbitego marynarza (1970)
- Tajne w Chile (1986)
- Wiadomości o porwaniu (1996)
- Living to Tell the Tale (2002)
Tablica Márqueza w Paryżu
Pytania i odpowiedzi
P: Jak był znany Gabriel José de la Concordia García Márquez?
O: Znany był również jako Gabo.
P: Kiedy się urodził i kiedy zmarł?
O: Urodził się 6 marca 1927 roku, a zmarł 17 kwietnia 2014 roku.
P: Gdzie został poczęty?
A: Został poczęty w Aracataca, małym mieście w Kolumbii.
P: Czym się początkowo zajmował?
O: Początkowo studiował, aby zostać dziennikarzem.
P: O czym głównie były jego książki?
O: Jego książki były głównie o satyrze, samotności, realizmie magicznym, realizmie i przemocy.
P: Kiedy Márquez otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury?
O: Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury otrzymał w grudniu 1982 roku.
P: Kiedy Márquez napisał swoją ostatnią książkę?
A: Swoją ostatnią książkę napisał w 2004 roku.
