Allozaur

Karmienie

Sauropody, żywe lub martwe, wydają się być prawdopodobnymi kandydatami na ofiarę. Znaleziono kości Sauropoda z otworami pasującymi do zębów alozaurów, a także obecność wyrzuconych zębów alozaurów z kośćmi Sauropoda.

Istnieją dramatyczne dowody na ataki allozaurów na Stegosaurusa. Znaleziono kręg ogonowy allozaura z częściowo wyleczonym nakłuciem, który pasuje do kolca ogonowego Stegosaurusa. Ponadto, istnieje płytka szyjna Stegosaurusa z raną w kształcie litery U, która dobrze koreluje z pyskiem Allozaura.

Allozaur nie był prawdopodobnie drapieżnikiem w pełni dojrzałych kiszonek, chyba że polował w paczkach. Miał skromnej wielkości czaszkę i stosunkowo małe zęby, i był znacznie przewyższany przez dorosłe kiszonki. Inną możliwością jest to, że wolał polować na młodociane osobniki, niż na w pełni dorosłe.

Naukowcy zgłosili inne sugestie. Robert T. Bakker porównał krótkie zęby do uzębienia na pile. Ta podobna do piły krawędź tnąca przebiega na długości szczęki górnej i mogła zostać wbita w ofiarę. Ten typ szczęki pozwalałby na ataki tnące na znacznie większą ofiarę, w celu osłabienia jej ofiary.

Inne badania wykazały, że czaszka była bardzo silna, ale miała stosunkowo niewielką siłę ugryzienia. Autorzy sugerowali, że Allozaur używał swojej czaszki jak toporka przeciwko zdobyczy, atakując otwartym kutasem, obcinając ciało zębami i odrywając je bez rozszczepienia kości.

Zasugerowali oni, że można by zastosować różne strategie wobec różnych ofiar. Czaszka była na tyle lekka, że pozwalała na ataki na mniejsze i bardziej zwinne ornitonogi, ale na tyle silna, że umożliwiała ataki zasadzkowe na większe zdobycze, takie jak stegozaury i sosropody.

Ich pomysły zostały zakwestionowane przez innych badaczy, którzy nie znaleźli współczesnych przykładów ataku siekierą. Uważali oni, że czaszka jest bardziej odporna na naprężenia pochodzące od zmagającej się z nią ofiary.

Oryginalni autorzy zauważyli, że sam Allozaur nie ma nowoczesnego odpowiednika, więc brak nowoczesnego "siekierowego napastnika" nie był znaczący. Uważali oni, że rząd zębów jest dobrze dostosowany do takiego ataku, a artykulacje (stawy) w czaszce pomagają zmniejszyć stres.

Inną możliwością operowania dużymi zdobyczami jest to, że teropody, takie jak Allozaur, były "mięsożernymi wypasaczaczami", które mogły wyrwać ugryzienia mięsa z żywych kiszonek, wystarczające do podtrzymania drapieżnika, więc nie musiał on zabijać ofiary od razu. Strategia ta mogła pozwolić na odzyskanie ofiary i ponowne nakarmienie jej później.

Innym pomysłem jest to, że ornitonogi, najczęstsza dostępna ofiara, mogą być stłumione przez Allozaura chwytającego ofiarę swoimi przednimi kończynami, a następnie ugryzienia w gardle, aby zmiażdżyć tchawicę. Przednie kończyny były silne i zdolne do powstrzymywania ofiary, a artykulacja pazurów sugeruje, że mogły być one użyte do zahaczania rzeczy.

Kształt czaszki Allosaurusa ograniczał widoczność lornetki do 20° szerokości, nieco mniej niż u współczesnych krokodyli. Podobnie jak w przypadku krokodyli, mogło to wystarczyć do oceny odległości ofiar i ataków czasowych. Podobna szerokość ich pola widzenia sugeruje, że allozaury, podobnie jak współczesne krokodyle, były łowcami zasadzek.

Wreszcie, maksymalna prędkość Allozaura została oszacowana na 30 do 55 kilometrów na godzinę (19 do 34 mil na godzinę).

Szkielety Allozaura i Stegosaurusa, Muzeum Przyrody i Nauki w Denver


Czaszka alozaurów odlana z przodu w muzeum w Naturkunde, Berlin

Odkrycia Cleveland-Lloyd

Skamieniałe miejsce znane jako Cleveland-Lloyd Dinosaur Quarry w Emery County, Utah było znane w 1927 roku, ale główne operacje rozpoczęły się tam dopiero w 1960 roku. Wysiłek prawie 40 instytucji zdobył tysiące kości w latach 1960-1965. W kamieniołomie znajduje się wiele szczątków Allozaura, stan okazów, a także nasza niewiedza o jego starożytnym pochodzeniu. Szacuje się, że znaleziono tam szczątki co najmniej 46 A. fragilis, spośród co najmniej 73 dinozaurów. Znalezione tam skamieniałości są rozłożone (oddzielne) i dobrze wymieszane.

Sugestie co do sposobu jego powstania obejmują uwięzienie zwierząt w bagnie, uwięzienie w głębokim błocie, padnięcie ofiarą spowodowanej suszą śmiertelności w okolicach oczka wodnego, uwięzienie w wiosennym stawie lub przesiąkanie. Niezależnie od przyczyny, duża ilość dobrze zachowanych szczątków alozaurów oznacza, że zwierzę jest jednym z najbardziej znanych tropodów. Występują tu osobniki w prawie każdym wieku i wielkości, od poniżej 1 metra (3,3 stopy) do 12 metrów (39 stóp) długości.

Gatunek

Istnieje pięć uznanych gatunków Allosaurus:

• A. fragilis
• A. tendagurensis
• A. Atrox
• A. europaeus
• A. jimmadseni

Media

Allozaur, podobnie jak Tyrannozaur, stał się kwintesencją wielkiego, mięsożernego dinozaura w kulturze popularnej.

To zwykły dinozaur w muzeach. Wiele muzeów współpracowało przy wykopaliskach w kamieniołomie dinozaurów Cleveland Lloyd. Do 1976 r. muzea w ośmiu krajach na trzech kontynentach miały w Cleveland Lloyd allozaur materiał lub odlew. Allosaurus być the oficjalny "stan skamielina" Utah.

Allozaur jest najlepszym drapieżnikiem zarówno w powieści Arthura Conana Doyle'a z 1912 roku, The Lost World, jak i w jego adaptacji filmowej z 1925 roku, pierwszym pełnometrażowym filmie fabularnym z udziałem dinozaurów.

Allozaur został wykorzystany jako główny dinozaur w filmie Bestia z Pustej Góry z 1956 roku oraz w filmie Dolina Gwangi z 1969 roku. Gwangi jest określany jako Allozaur, choć Ray Harryhausen oparł swój model stworzenia na przedstawieniu tyranozaura Charlesa R. Knight'a. Allozaur pojawił się w drugim odcinku serialu telewizyjnego BBC "Spacer z dinozaurami" z 1999 r. oraz późniejszej specjalnej "Ballady Wielkiego Ala", która spekulowała na temat życia okazu "Wielkiego Ala", o czym świadczą liczne urazy i patologie w jego szkielecie.

Model Allozaura w Bałtowie, Polska.