Szarańcza pustynna
Szarańcza pustynna (Schistocerca gregaria) to gatunek szarańczy. Plagi szarańczy pustynnej zagrażają produkcji rolnej w Afryce, na Bliskim Wschodzie i w Azji. Dzieje się tak od wieków. Ten żarłoczny owad może mieć wpływ na byt jednej dziesiątej światowej populacji ludzi. Niszczycielskie roje szarańczy nie powstają każdego roku, ale tylko wtedy, gdy warunki są dla nich odpowiednie.
Szarańcza pustynna jest potencjalnie najgroźniejszą ze szkodników szarańczowych ze względu na zdolność rojów do szybkiego przelotu na duże odległości. W ciągu roku ma od dwóch do pięciu pokoleń. Ostatnia duża eskalacja szarańczy pustynnej w latach 2004-05 spowodowała straty w uprawach w Afryce Zachodniej i zmniejszyła podaż żywności na tym obszarze. Sama szarańcza pustynna nie jest odpowiedzialna za klęski głodu, ale jest czynnikiem przyczyniającym się do nich.
Rozwój
Owad ten nie przechodzi pełnej metamorfozy. Jego larwy rozwijają się w stadiach zwanych "stadiami rozwojowymi". Gdy larwy zbliżają się do dorosłości, nazywane są "nimfami" lub "chmielnikami". Istnieją dwa rodzaje lejków: samotne i stadne.
W fazie samotniczej chmielówki nie łączą się w grupy, lecz poruszają się samodzielnie. Ich ubarwienie w późniejszych stadiach rozwojowych jest zielonkawe lub brązowawe, dopasowane do koloru roślinności.
W fazie gromadnej chmielówki łączą się w gromady, a w późniejszych stadiach rozwojowych nabierają śmiałego ubarwienia z czarnymi plamami na żółtym tle. Niedojrzałe osobniki są różowe, a dorosłe jaskrawożółte i latają w ciągu dnia w gęstych rojach.
Zmiana z samotnego owada w żarłoczne stado szarańczy następuje zwykle po okresie suszy, kiedy to wreszcie spadają deszcze, a w miejscach lęgowych szarańczy pustynnej pojawia się bujna roślinność. Populacja szybko się powiększa, a konkurencja o pożywienie wzrasta.
Jak hoppers się bardziej stłoczeni, bliski kontakt fizyczny powoduje owady tylne nogi zderzają się ze sobą. Ten bodziec uruchamia kaskadę zmian metabolicznych, które przenoszą owady z fazy samotniczej do gromadnej. Gdy chmielówki stają się stadne, ich ubarwienie zmienia się z przeważnie zielonego na żółte i czarne, a dorosłe osobniki zmieniają kolor z brązowego na różowy (niedojrzałe) lub żółty (dojrzałe). Ich ciała stają się krótsze, a one same wydzielają feromon, który przyciąga je do siebie nawzajem. Powoduje to tworzenie się rojów.
Samotne (u góry) i gromadne (u dołu) nimfy szarańczy pustynnej
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest szarańcza pustynna?
O: Szarańcza pustynna to gatunek szarańczy.
P: Czym grozi szarańcza pustynna?
O: Plagi szarańczy pustynnej zagrażają produkcji rolnej w Afryce, na Bliskim Wschodzie i w Azji, a ten żarłoczny owad może mieć wpływ na utrzymanie jednej dziesiątej ludności świata.
P: Kiedy powstają niszczycielskie roje szarańczy?
O: Niszczycielskie roje szarańczy nie powstają co roku, ale tylko wtedy, gdy są ku temu warunki.
P: Dlaczego szarańcza pustynna jest potencjalnie najgroźniejsza spośród szkodników szarańczy?
O: Szarańcza pustynna jest potencjalnie najgroźniejsza spośród szarańczy, ponieważ jej roje potrafią szybko przelatywać na duże odległości.
P: Ile pokoleń ma szarańcza pustynna w ciągu roku?
O: Szarańcza pustynna ma dwa do pięciu pokoleń rocznie.
P: Jaki był wpływ ostatniego dużego nasilenia szarańczy pustynnej w latach 2004-05?
O: Ostatni duży nalot szarańczy pustynnej w latach 2004-05 spowodował straty w uprawach w Afryce Zachodniej i zmniejszył podaż żywności na tym obszarze.
P: Czy szarańcza pustynna jest wyłącznie odpowiedzialna za klęski głodu?
O: Nie, sama szarańcza pustynna nie jest odpowiedzialna za klęski głodu, ale jest czynnikiem przyczyniającym się do nich.
