Konteneryzacja

Historia

Wczesne lata

Konteneryzacja ma swoje początki w regionach wydobycia węgla w Anglii, począwszy od końca XVIII wieku. "Luźne skrzynie" były używane do konteneryzacji węgla od końca lat 80-tych XVII wieku, w miejscach takich jak kanał Bridgewater. Używano ich do przenoszenia węgla na i z barek.

W latach trzydziestych XIX wieku koleje na kilku kontynentach przewoziły kontenery, które można było przenosić do innych środków transportu. Jedną z takich kolei była Liverpool and Manchester Railway w Wielkiej Brytanii. "Proste skrzynie z drewna, cztery do wagonu, były używane do transportu węgla z kolierni w Lancashire do Liverpoolu, gdzie były przenoszone na wozy ciągnięte przez konie za pomocą dźwigu". W latach czterdziestych XIX wieku oprócz skrzyń drewnianych używano również skrzyń żelaznych. We wczesnych latach 1900-tych pojawiły się zamknięte skrzynie kontenerowe przeznaczone do transportu drogowego i kolejowego.

W Wielkiej Brytanii już na początku XX wieku kilka przedsiębiorstw kolejowych używało podobnych kontenerów, a w latach dwudziestych XX wieku Railway Clearing House ustandaryzowała kontener RCH. Te wczesne standardowe kontenery, o długości pięciu lub dziesięciu stóp, drewniane i nie dające się sztaplować, odniosły wielki sukces.

Od 1926 do 1947 roku w USA, Chicago North Shore and Milwaukee Railway przewoziło pojazdy przewoźników samochodowych i pojazdy spedytorów załadowane na wagony płaskie pomiędzy Milwaukee, Wisconsin i Chicago, Illinois. Począwszy od 1929 r. Seatrain Lines przewoziło wagony kolejowe na swoich statkach morskich między Nowym Jorkiem a Kubą.

Podczas II wojny światowej armia australijska używała kontenerów. Te niepodlegające ustawianiu w stosy kontenery były mniej więcej wielkości późniejszych 20-stopowych kontenerów ISO i mogły być wykonane głównie z drewna.

Rozbudowa w latach 50.

Pod koniec II wojny światowej Armia Stanów Zjednoczonych używała kontenerów, aby przyspieszyć załadunek i rozładunek statków transportowych. Armia używała terminu "transportery" do transportu artykułów gospodarstwa domowego oficerów w terenie. Transporter" był kontenerem wielokrotnego użytku o długości 8,5 stopy (2,6 m), szerokości 6,25 stopy (1,91 m) i wysokości 6,83 stopy (2,08 m), wykonanym ze sztywnej stali o nośności 9000 funtów.

Podczas wojny koreańskiej transporter został oceniony pod kątem możliwości przenoszenia wrażliwego sprzętu wojskowego, a gdy okazał się skuteczny, został zatwierdzony do szerszego użytku.

W 1952 roku armia zaczęła używać terminu CONEX, będącego skrótem od "Container Express". Pierwszy duży transport CONEX-ów, zawierający zaopatrzenie inżynieryjne i części zamienne, odbył się koleją z Columbus General Depot w Georgii do portu w San Francisco, a następnie statkiem do Jokohamy w Japonii i dalej do Korei.

W 1955 r. właściciel firmy transportowej, Malcom McLean, współpracował z inżynierem Keithem Tantlingerem nad stworzeniem nowoczesnego kontenera. Wyzwaniem było zaprojektowanie kontenera transportowego, który można by załadować na statki i bezpiecznie przechowywać podczas długich podróży morskich. W rezultacie powstał kontener o wymiarach 2,4 m (8 stóp) wysokości i 2,4 m (8 stóp) szerokości, o długości 3,0 m (10 stóp), wykonany z blachy falistej o grubości 2,5 mm (0,098 cala).

Projekt posiadał mechanizm blokujący na każdym z czterech rogów. Dzięki temu kontener mógł być łatwo mocowany i podnoszony przez dźwigi. Po udzieleniu pomocy McLeanowi w stworzeniu udanego projektu, Tantlinger przekonał go, aby przekazał opatentowane konstrukcje przemysłowi. Zapoczątkowało to międzynarodową standaryzację kontenerów transportowych.

Departament Obrony Stanów Zjednoczonych ustandaryzował do celów wojskowych kontener o przekroju poprzecznym 8' × 8' w wielokrotnościach długości 10'. Był to dokładnie taki sam standard, jaki zaproponowali McLean i Tantlinger w Wielkiej Brytanii, i został on szybko przyjęty do celów transportowych.

Standard w branży żeglugowej

Istnieje wiele wariantów standardowego rozmiaru 8'x8'x10', ale zastosowanie kontenerów w transporcie jest obecnie ogólnoświatowe. Oprócz statków, kontenery są powszechnie stosowane w samolotach w międzynarodowym transporcie lotniczym. Kraje z rozbudowaną siecią kolejową nadal wykorzystują kontenery do większości przewozów towarowych.

Porty

Porty na całym świecie zostały przystosowane do transportu towarów za pomocą kontenerów. Statki przewożące kontenery są ogromne, a porty muszą mieć odpowiednią głębokość i wielkość, aby móc je zadokować. Chiny są zdecydowanie największym na świecie użytkownikiem transportu kontenerowego. Kontenerowce nie mogą dopłynąć Tamizą do Londynu, więc nowoczesny port kontenerowy został zbudowany w Felixtowe na wybrzeżu Suffolk. Port Felixtowe jest największym portem kontenerowym w Wielkiej Brytanii i przewozi 35% brytyjskiego ładunku kontenerowego. Jest to jednak dopiero 29. najbardziej ruchliwy port kontenerowy na świecie.

Portem kontenerowym nr 1 na świecie jest Szanghaj w Chinach, nr 2 - Singapur, a nr 3 - Rotterdam w Holandii. Najlepszym amerykańskim portem kontenerowym jest South Louisiana (#9), tuż przed Houston. Rankingi dotyczą milionów ton ładunków.

Zastosowanie kontenerów spowodowało wzrost efektywności załadunku i rozładunku. Nastąpiły również zmiany w krótkoterminowym składowaniu i przeładunku w portach.